Καμαρώνει ο υπουργός Ανάπτυξης για τις πολιτικές του επιλογές, και δικαίωμά του. Αλλά να στοχοποιεί τον διασώστη Ιάσονα Αποστολόπουλο ως «εχθρό» είναι ένα ιδιαίτερα σοβαρό ζήτημα. Δεν είναι μόνο η προσπάθεια διαχωρισμού της κοινωνίας με εμφυλιοπολεμικούς όρους. Είναι που... ο ανανήψας «μακεδονομάχος» θέτει στο στόχαστρό του τις αξίες της αλληλεγγύης, την προσφορά χωρίς ανταλλάγματα σ’ αυτούς που κινδυνεύουν, τους αδύναμους και όσους το έχουν ανάγκη.
Σε μια επίδειξη δημαγωγίας, ο Άδωνις Γεωργιάδης επιχειρεί να ταυτίσει την Ελλάδα με τη Ν.Δ. Το σάλπισμα μίσους προς όλους ώστε «να διαλέξουν πλευρά» ξεχειλίζει από φτηνό καιροσκοπισμό. Παράλληλα, πρόκειται για μια επιχείρηση αντιπερισπασμού που θα κορυφωθεί την Τετάρτη στη Βουλή. Η Ν.Δ. «πουλά» δήθεν πατριωτισμό για να ξεχαστεί ότι το καθεστώς Μητσοτάκη παρακολουθεί πολιτικούς και δημοσιογράφους.
Και λέω δήθεν γιατί αυτοί που δεν θεωρούν όλους τους ανθρώπους ίσους και άξιους να δεχθούν βοήθεια δεν αγαπούν καμιά πατρίδα. Δεν βλέπουν πέρα από τον εαυτό τους και τα στενά πολιτικά συμφέροντά τους, αναλόγως που τα έχουν «ποντάρει» κάθε φορά.
Επίσης, δεν ντρέπονται. Γιατί πιστεύουν βαθιά όσα δηλώνουν. Στοχοποιούν όσους βοηθούν γιατί περιφρονούν τη ζωή ως αξία. Κι αυτό φάνηκε από την ψυχρή αδιαφορία και την απόλυτη σιγή για τον θάνατο του 5χρονου κοριτσιού στον Έβρο. Μόνο τους άγχος είναι πώς να αποτρέψουν την απόδραση των ψηφοφόρων τους κατά τη διάρκεια της μεγάλης αναπόδραστης πτώσης που ξεκίνησε.
Γι’ αυτό πανικόβλητοι αναζητούν διέξοδο στην όξυνση. Στην ίδια τακτική επιδόθηκε και ο γραμματέας της Ν.Δ. Παύλος Μαρινάκης (Open), που, μαζί με τα περί εθνικής μειοδοσίας, κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. για φασισμό. Όλα μαζί και ό,τι κάτσει.
Η μομφή τού διχασμού είναι ένα εύρημα της μετεμφυλιακής Δεξιάς για να ενοχοποιεί την Αριστερά και ταυτόχρονα να διχάζει η ίδια τον κόσμο. Είναι ένα εύρημα που χρησιμοποιείται διττά όταν θέλουν να ανεβάσουν τον πήχη της πολιτικής αντιπαράθεσης. Για να τους ξελασπώνει όταν έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα, όπως με τις παρακολουθήσεις, είτε για να επιτεθούν πολιτικά, όπως με το Μακεδονικό.
Επί της ουσίας όμως για την Άκρα Δεξιά και τη μητσοτακική Δεξιά ο διχασμός είναι μομφή για όσους απαιτούν δικαιοσύνη, ανθρωπιά, αλληλεγγύη, δικαιώματα και εφαρμόζουν πολιτικές που ενώνουν, αντί να χωρίζουν τους ανθρώπους. Ο υπουργός, όμως, ένα δίκιο το έχει και οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε. «Οι μάσκες πέφτουν», μαζί μ’ αυτές θα πέσει και η κυβέρνηση που στήθηκε με ψέματα και όρους καθεστώτος. «Διχάζουν» εθνικά για να διασωθούν πολιτικά. Και είναι το τελευταίο τους χαρτί.
Κατερίνα Μπρέγιαννη
Η ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου