ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΒΑΝΑΥΣΗΣ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ) ΛΕΗΛΑΣΙΑΣ ΣΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ
Η νομοθετική επιδρομή της κυβέρνησης της ΝΔ σε δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες αφήνει βομβαρδισμένο τοπίο στην τρίχρονη κοινοβουλευτική της παραγωγή. Ο ρεβανσισμός απέναντι στις κατακτήσεις των δικαιωμάτων και ελευθεριών των προηγούμενων δεκαετιών, το κυνήγι του... εσωτερικού εχθρού, η εισαγόμενη και διεθνής τρομοϋστερία και η εμπέδωση της βίαιης αναδιανομής πόρων υπέρ του κεφαλαίου και σε βάρος των αναγκών λαϊκών τάξεων, καθώς και η ενίσχυση κάθε φορέα εξουσίας απέναντι στην αγωνιζόμενη κοινωνία απετέλεσαν κατεπείγουσες και απρόσβλητες προτεραιότητες του προσανατολισμού της. Χωρίς την πεποίθηση πληρότητας και με κάθε επιφύλαξη για λάθη και παραλείψεις καταγράφουμε :
Η υπερπαραγωγή ξεκίνησε τις επόμενες κιόλας εβδομάδες των εκλογών της 7/7/2019. Εκείνο το καλοκαίρι η Βουλή δεν έκλεισε για διακοπές…
1) Με το νόμο 4623/2019 (ΦΕΚ Α’ 34/09.08.2019), μέσα στο κατακαλόκαιρο η κυβέρνηση, μεταξύ άλλων κατάργησε το πανεπιστημιακό άσυλο με το άρθρο 64, θεσπίζοντας παράλληλα ψευδεπίγραφα την ακαδημαϊκή ελευθερία διακίνησης των ιδεών (βλ. κείμενό μου σε διάφορες ιστοσελίδες «Κάτω τα χέρια από το πανεπιστημιακό άσυλο – κάτω τα χέρια από τις πολιτικές ελευθερίες»), το επίπεδο σεβασμού της οποίας το κρίνει ο καθένας τα τελευταία τρία χρόνια, κατάργησε την απόφαση για ίδρυση Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών (άρθρο 65), υποκύπτοντας σε συντεχνιακές κραυγές και συμφέροντα ιδιοκτητών ιδιωτικών πανεπιστημίων, ενώ με το άρθρο 117 κατάργησε αναδρομικά από της συστάσεως του το άρθρο 48 του ν. 4611/2019, με το οποίο η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές, έστω και για εύλογες προεκλογικές σκοπιμότητες, είχε καθιερώσει για πρώτη φορά στην Ελλάδα την υποχρέωση αιτιολόγησης των απολύσεων εργαζομένων.
2) Το Νοέμβριο του ίδιου χρόνου με το ν. 4637/2019 (ΦΕΚ Α’ 180/18.11.2019), προχώρησε στην πρώτη σαρωτική τροποποίηση προς το αυστηρότερο διατάξεων του νέου Ποινικού Κώδικα και Κώδικα Ποινικής Δικονομίας που είχαν τεθεί σε ισχύ από 01.07.2019 (νόμος 4619/2019 και νόμος 4620/2019 αντίστοιχα). Αύξησε ποινές, όρια υφ’ όρον απόλυσης και αυστηροποίησε διατάξεις.
Ανάμεσα στις διατάξεις που τροποποιήθηκαν, φυσικά προς το αυστηρότερο, (άρθρο 3) είναι εκείνες του άρθ. 168 ΠΚ (Παράνομη είσοδος ή παραμονή σε δημόσια υπηρεσία), ΠΚ169Α (Παραβίαση δικαστικής απόφασης), ΠΚ 187 περί εγκληματικής οργάνωσης (τιμωρία στρατολόγησης), ΠΚ 187 παρ. 4 (ποινικοποίηση αξιόποινων πράξεων παρόντος άρθρου ακόμα και αν τελέστηκαν στην αλλοδαπή και δεν αποτελούν αξιόποινες πράξεις κατά τους νόμους της χώρας στην οποία τελέστηκαν), και φυσικά το ΠΚ 187Α παρ. 1, στο οποίο προστέθηκαν ως βασικά εγκλήματά του, εκτός από τα κακουργήματα, και οποιοδήποτε έγκλημα (πλημμέλημα) γενικής διακινδύνευσης ή έγκλημα κατά της δημόσιας τάξης, π.χ. διατάραξη κοινής ειρήνης σε συναθροίσεις. Ακόμα, προβλέφθηκε τιμωρία όποιου εκπαιδεύει άλλον σε όπλα, εκρηκτικά και επικίνδυνες ουσίες με τρομοκρατικό σκοπό και όποιου προκαλεί δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο ή μέσω του διαδικτύου την τέλεση τρομοκρατικής πράξης, εκθέτοντας σε κίνδυνο την δημόσια τάξη.
Με τον ίδιο νόμο ποινικοποιήθηκαν τα ταξίδια για την πραγμάτωση τρομοκρατικών σκοπών, οργάνωσης ή μεμονωμένου τρομοκράτη, αυστηροποιήθηκαν οι ποινές και διευρύνθηκαν τα υποκείμενα των αξιόποινων πράξεων. Επίσης, ο ν. 4637/2019 επανέφερε τις διακεκριμένες κλοπές (ΠΚ 374) ως κακούργημα και αυστηροποίησε και πάλι τα αδικήματα της κατοχής εκρηκτικών, διατάραξης ασφάλειας συγκοινωνιών και καθιέρωσε την αυτεπάγγελτη δίωξη σωματικών βλαβών κατά υπαλλήλων πλειστηριασμού, διευρύνοντας τα όρια του ιδιωνύμου που είχε καθιερώσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ, ανάμεσα στα άλλα, κατάργησε ξανά την αναστολή της παραγραφής για τις ποινικές υποθέσεις που φθάνουν μετά τη λήξη της στον Άρειο Πάγο, αφού επανέφερε την απαίτηση ενός βασίμου λόγου αναίρεσης για να απαγγελθεί η παραγραφή.
3) Ακολούθησε ο νόμος 4689/2020 (ΦΕΚ Α’ 103/27.05.2020), όπου εν μέσω γύψου τον οποίο προσπαθούσε να επιβάλει στην κοινωνία επικαλούμενη τα μέτρα της πανδημίας, προχωρούσε και πάλι σε εκτεταμένες παρεμβάσεις (άρθρα 32- 35) για τα λεγόμενα «τρομοκρατικά αδικήματα», διευρύνοντας τη βάση τους, ποινικοποιώντας ταξίδια, επιβαρύνοντας με διακεκριμένες τρομοκρατικές περιστάσεις αδικήματα όπως διακεκριμένες κλοπές, εκβιάσεις, πλαστογραφίες, διευρύνοντας τα υποκείμενα του αξιοποίνου των πράξεων του Π.Κ. 187Α και παρέχοντας στην ΔΑΕΕΒ («Αντιτρομοκρατική») την δυνατότητα πρόσβασης σε κάθε είδους πληροφορία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για τρομοκράτες. Ενώ με το άρθρο 40 (στήριξη και προστασία των θυμάτων της τρομοκρατίας) προέβλεψε σχετικές παροχές στα θύματα πράξεων του άρθρου 187Α ΠΚ («Οι υπηρεσίες στήριξης προβλέπονται δωρεάν, εμπιστευτικές και είναι εύκολα προσβάσιμες από όλα τα θύματα της τρομοκρατίας»). Για πολλοστή φορά θα θυμίσουμε ότι η ευνοϊκή μεταχείριση της Χρυσής Αυγής, η οποία δεν διώχθηκε ποτέ με το άρθρο 187Α ΠΚ, εκτός της μονομέρειας για την αποκλειστική του εφαρμογή στο «αριστερό άκρο» του πολιτικού χάρτη, στερεί από τα θύματα της τη δυνατότητα πρόσβασης στις παραπάνω παροχές.
4) Είχε προηγηθεί ο περιβαλλοντικός νόμος του Χατζηδάκη 4685/2020 (ΦΕΚ 92/Α/7-5-2020), ο οποίος καθιέρωνε fast-track διαδικασίες περιβαλλοντικών αδειοδοτήσεων, ιδιωτικοποιούσε τις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, περιέκοπτε δικαιώματα πολιτών και γενικότερα προέτασσε τα συμφέροντα επιχειρήσεων ΑΠΕ, ανεμογεννητριών κλπ., δίνοντας αέρα στα πανιά τους για να ασκούν ομαδικές αγωγές εναντίον όσων πολιτών νησιωτικών και ορεινών περιοχών αντιστέκονταν με κινητοποιήσεις στα σχέδια τους.
Για να διαβασετε ολόκληρο το κείμενο του Κώστα Παπαδάκη, πατήστε ΕΔΩ...
Πηγή: ΚΟΜΜΟΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου