Η αθώα σαγιονάρα και τα σκαρπίνια της σαχλαμάρας…

Στη δημοσιογραφία ισχύουν ένας-δυο κανόνες που πρέπει να τηρούνται. Ο πρώτος λέει: «Δεν λέμε και δεν γράφουμε αν δεν γνωρίζουμε στοιχειωδώς το αντικείμενο». Και ο δεύτερος, πιο σαφής: «Βρίσκουμε, διασταυρώνουμε, δημοσιεύουμε, σχολιάζουμε».

Ισως κάνω... λάθος ως προς το ρήμα που χρησιμοποίησα στην πρώτη πρόταση. Το «ισχύουν» μάλλον…δεν ισχύει. Καλύτερα να λέμε «ίσχυαν». Οι κλασικοί αυτοί κανόνες (αλλιώς, δεοντολογία) έχουν αρχίσει να χάνονται εδώ και πολλά χρόνια, από την εποχή που άρχισε να κυριαρχεί η τηλεοπτική δημοσιογραφία. Και έχουν γίνει κουρέλι από τότε, επίσης εδώ και πολλά χρόνια, που το Διαδίκτυο έχει πάρει το πάνω χέρι.

Για να είμαστε δίκαιοι, δεν ήταν όλα ρόδινα στην εποχή που μεσουρανούσαν τα έντυπα. Και τότε είχαν γίνει φοβερά λάθη, αλλά και σκόπιμες «δολοφονίες» των γεγονότων. Όμως, στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτά αποφεύγονταν, διότι υπήρχε χρόνος για να γίνει η απαραίτητη διασταύρωση της είδησης πριν την μπουμπουνίσουν οι εφημερίδες και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί. Όποιος ήθελε να είναι στοιχειωδώς εντάξει ή να μη γίνει, κατά το κοινώς λεγόμενον, «ρόμπα», το έψαχνε λίγο παραπάνω.

Όλα αυτά, τα πολύ θεωρητικά, τα γράφω εξαιτίας μιας φωτογραφίας που τραβήχτηκε στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου την Κυριακή το απόγευμα, πριν από τη δεξίωση για την 24η Ιουλίου. Όμως, έφτασε στα τηλεοπτικά και διαδικτυακά δημοσιογραφικά γραφεία κάπως αργά, την επομένη (Δευτέρα) το πρωί. Και άρχισε το πανηγύρι ή αλλιώς η δημοσιογραφία της σαχλαμάρας.

Ο παρουσιαστής (Δ. Οικονόμου) του Σκάι έδινε την πάσα και ο σχολιαστής (Α. Πορτοσάλτε) έδινε ρέστα:

Παρουσιαστής: «Κάποιος από τους προσκεκλημένους μπήκε με σαγιοναρίτσα…

Σχολιαστής: Είναι ντροπή αυτό. Ντροπή προς το πολίτευμα, προς την Πρόεδρο, προς την ημέρα. Να ξηλωθεί η φρουρά, που τον άφησε να μπει. Κι επειδή ο άνθρωπος αυτός μοιάζει με κάποιον, πρέπει να διευκρινίσει ποιος είναι, εγώ δεν μπορώ να πω…

Παρουσιαστής: Κάπου πάει το μυαλό μας, αλλά δεν έχουμε λόγο να πούμε…

Μέσα σε δύο όλα κι όλα λεπτά σχολιασμού, ξεφτιλίστηκε κάθε έννοια ενημέρωσης και δημοσιογραφίας.

Παρουσιαστής και σχολιαστής:

Πρώτον, ήταν βέβαιοι ότι ο εικονιζόμενος στη φωτογραφία ήταν «προσκεκλημένος» και, επίσης βέβαιοι, ότι ήταν εκεί έτσι (με βερμούδα και σαγιονάρα) την ώρα της δεξίωσης. Δεν τους πέρασε κάν από το νου ότι μπορεί να συνέβαινε κάτι άλλο.

Δεύτερον, έδειχναν να ξέρουν ποιος ήταν ο…βέβηλος. «Μοιάζει μα κάποιον» έλεγε ο σχολιαστής, «κάπου πάει το μυαλό μας» ο παρουσιαστής.

Αλλά επειδή είναι και (δημοσιογραφικές) κότες, δεν τόλμησαν να πουν ποιος (εννοούσαν ότι) ήταν ο φέρων σιαγιονάρας …συριζοάπλυτος, αυτό το έγραψαν ορισμένα τρολ του Διαδικτύου: Ήταν-έγραψαν τα τρολ-ο διευθυντής της Εφημερίδας των Συντακτών Νικόλας Βουλέλης (ελπίζω να απόλαυσε όλο αυτό, μια που ο ίδιος δεν πάει ποτέ σε επίσημη εκδήλωση χωρίς γραβάτα)!

Λίγες ώρες αργότερα-κι αφού ο παρουσιαστής και ο σχολιαστής είχαν πάει για ξεκούραση, δρέποντας τις δάφνες από την πρωϊνή «επιτυχία» τους- εμφανίστηκε ο (πραγματικός) άνθρωπος με τις σαγιονάρες. Εξήγησε τα πάντα: Δεν ήταν προσκεκλημένος στη δεξίωση, δεν πήγε με αυτήν την αμφίεση την ώρα της δεξίωσης (πήγε νωρίτερα για πρόβα-ήταν βιολιστής), πήγε ώρες αργότερα με κοστούμι και γραβάτα για να παίξει βιολί.

Κάπως έτσι έληξε μια αστεία ιστορία. Η οποία, όσον αφορά την «ενημέρωση» που παρέχεται από συγκεκριμένους «λειτουργούς» της, επιβεβαίωσε τι σημαίνει η λέξη «ξεφτίλα».

Αυτοί δε οι «λειτουργοί», αντί να βγουν την επομένη και να πουν τρεις λέξεις(«την πατήσαμε, συγγνώμη»), επιστράτευσαν ξανά τη δημοσιογραφία του σκαρπινιού και της γόβας. Διπλή ξεφτίλα…

Γιώργος Καρελιάς (news247.gr)