Δημοσιογραφία - ληξίαρχος των νοσοκομείων...

-Ένας 49χρονος πέθανε από έμφραγμα γιατί δεν τον δέχτηκαν στον νοσοκομείο της Πάτρας.

-Ένα νεογέννητο δεν μπόρεσε να κρατηθεί στη ζωή και μια γυναίκα κινδύνευσε γιατί, ούσα ετοιμόγεννη, αναπέμφθηκε από το νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης στο οποίο είχε απευθυνθεί επειδή τελείωνε σε λίγη ώρα η εφημερία!...

-Άλλος 43χρονος πέθανε αβοήθητος πριν από μερικούς μήνες πάνω σε καρέκλα νοσοκομείου, στα επείγοντα, επειδή δεν δέχτηκαν την εισαγωγή του. Τον βρήκαν δέκα ώρες μετά – πάνω στην καρέκλα νεκρό!– όταν άλλαξε η βάρδια. Τον είχαν βγάλει με άνδρα σεκιούριτι από τη αίθουσα της εξέτασης όπου ο ίδιος επέμενε ότι δεν ήταν καλά και αρνείτο να αποχωρήσει. 

Αν τα κανάλια –και γενικά τα Μέσα Ενημέρωσης– είχαν σε πλήρη ανάπτυξη τους δημοσιογραφικούς τους αισθητήρες, θα έπρεπε κάθε μέρα να διαθέτουν ένα συνεργείο που θα περιφέρεται στα νοσοκομεία. Για να καταγράφει την αγωνία κόσμου, γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού, τις ατέλειωτες ώρες αναμονής, τα περιστατικά που δεν αντιμετωπίζονται σωστά, τις ελλείψεις, τον πόνο της αναμονής που είναι ανάλογος με τον πόνο της αρρώστιας. 

Τα περιστατικά είναι πολλά, εν πολλοίς άγνωστα και εν ολίγοις άξια να απασχολήσουν τις δημοσιογραφικές ευαισθησίες χωρίς να υπόσχονται τηλεθεάσεις, ακροαματικότητες, επισκεψιμότητες και πωλήσεις. Αλλά χρειάζεται συνεχής έρευνα. Επίμονη, ανυποχώρητη και ανεπηρέαστη. 

Να καταγράψουν τα Μέσα, λόγου χάρη, περιστατικά όπως πριν από δέκα μέρες σε δερματολογικό τμήμα αθηναϊκού νοσοκομείου όταν τα (λίγα ήταν) προγραμματισμένα ραντεβού έπεσαν έξω γύρω στη μιάμιση ώρα γιατί δυο εργαζόμενοι πήγαν στον γιατρό για εξέταση δικά τους άτομα –συγγενείς, φίλους – και μπαινόβγαιναν με τη ένεση του «εγώ είμαι προσωπικό, ο νόμος λέει ότι προηγούμαι»!    

Ή να πληροφορηθούν τα Μέσα άλλη πιο ακραία περίπτωση σε νοσοκομείο της Αττικής όπου έσπευσε άνδρας με υπερδιογκωμένο προστάτη και με αδυναμία ούρησης. Του έβαλαν στο εφημερεύον καθετήρα και του είπαν να ξαναπάει ύστερα από δύο ημέρες. Πήγε, του έβγαλαν δοκιμαστικά τον καθετήρα, του είπαν να πιει νερό, να κάνει μια βόλτα, να δοκιμάσει μετά να ουρήσει και να ξαναπάει. Έτσι έγινε. Ο άνδρας δεν μπόρεσε να ουρήσει πάλι και αναζήτησε ουρολόγο. 

Δεν υπήρχε –εκεί κοντά τουλάχιστον– και όταν βρέθηκε του απάντησαν ότι δεν ήταν δυνατό να του περάσουν καθετήρα επειδή το νοσοκομείο εκείνη την ώρα και μέρα δεν εφημέρευε! Αλλά τα κρατημένα ούρα πίεζαν... Έτρεξε με ένα ταξί σε ιδιώτη. που του πέρασε τον καθετήρα και ανακουφίστηκε..    

Τέτοια περιστατικά πολλά. Η δημοσιογραφία έχει υποχρέωση να τα αναδεικνύει πριν γίνουν μοιραία. Διαφορετικά θα παραμείνει δημοσιογραφία-ληξίαρχος που θα καταγράφει θανάτους και περιπέτειες. Μια δημοσιογραφία που έπεται και δεν προηγείται...

harddog-sport.blogspot.com