«Το πρόβλημα δεν είναι ο Πολάκης, αλλά ο “Πολακισμός”», ανέφερε απευθυνόμενος στον Αλέξη Τσίπρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ορίζοντας τον «Πολακισμό» ως ένα «μείγμα ειρωνείας... αλαζονείας, ψευτομαγκιάς και ψεμάτων». Πάει καιρός από το συμβάν αυτό. Ήταν Νοέμβριος του 2020 και η αντιπαράθεση αφορούσε «πόσες ΜΕΘ είναι διαθέσιμες στο νοσοκομείο Σωτηρία».
Και δυστυχώς για τον ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώθηκε, ο Πρωθυπουργός, στην περίπτωση Βερναρδάκη με τον Αλέξη Τσίπρα να βρίσκεται παγιδευμένος στο δικό του τοξικό αφήγημα.
Ο διχαστικός λόγος, το τοξικό κλίμα είναι η εφαρμογή μιας στρατηγικής πλήρους πόλωσης στα χνάρια της λογικής που επέβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό σύστημα την περίοδο 2011 – 2014. Προφανώς τα στελέχη του σ’ αυτή τη γραμμή ανταγωνίζονται ποιος θα πει τη «χειρότερη» ατάκα για να χαϊδέψει την εκλογική αρένα που έχει ή θέλει να δημιουργήσει η αξιωματική αντιπολίτευση.
Ο Αλέξης Τσίπρας θα έπρεπε να έχει αντιδράσει άμεσα όπως σύσσωμη η ΝΔ στην σεξιστική επίθεση στην Αχτσιόγλου. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξελίσσεται ή επιστρέφει με ταχύτητα στη λογική ενός αντιδραστικού κόμματος που δεν έχει προοπτική εξουσίας και το φαινόμενο «Βερναρδάκης» είναι το σύμπτωμα του ακραίου πολιτικού λόγου, της πεζοδρομιακής αισθητικής που δίνει μήνυμα σε στελέχη, κοινωνικές ομάδες ότι δεν υπάρχουν νόμοι, δικαστές, όριο, ούτε κανόνες συμπεριφοράς, ότι μπορούμε να φερόμαστε με χουλιγκανικού τύπου συνθήματα, απειλώντας πολιτικούς αντιπάλους και δημοσιογράφους.
Ο Αλέξης Τσίπρας είχε όλον τον χρόνο να διαμορφώσει ένα άλλο πλαίσιο λειτουργίας και έκφρασης του κόμματος, μπορεί να μην ήθελε ή και να μην μπορούσε, το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν σπέρνεις ανέμους, θερίζεις θύελλες που ενίοτε σου στοιχίζουν και εκλογικά...
Νίκος Παναγιωτόπουλος
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου