Το 2002, πολύ πριν η Σακίρα γνωρίσει τον Πικέ, είχε γράψει ένα άρθρο γι αυτήν ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές στον Γκάρντιαν.
Ναι. Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές, ο γνωστός, Γκάρντιαν ο γνωστός επίσης και η σύνταξη είναι σωστή: Έγραψε ένα άρθρο γι αυτήν.
Ο... Μαρκές, ο «σπουδαιότερος Κολομβιανός που έζησε ποτέ» (που είναι όντως), ο οποίος πήρε το Νόμπελ το 1982, για όσους διαβάζουν είναι ο Μαρκές. Για όσους δεν διαβάζουν είναι αυτός που έγραψε τα «100 Χρόνια Μοναξιά» και όχι μόνο.
Γιατί να μπει αυτός ο άνθρωπος στη διαδικασία να γράψει ένα άρθρο για μια, 26χρονη τότε, τραγουδίστρια της λάτιν ποπ, αντί για άλλο ένα αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας;
Το εξηγεί ο ίδιος: Τη θαύμαζε.
Για την επιμονή της, τη δουλειά που έριχνε, την αποφασιστικότητά της, το ταλέντο της, αλλά κυρίως για το μυαλό της και την προσωπικότητά της...
Το πρωί πριν την πρώτη της συναυλία στις ΗΠΑ, είχαν μιλήσει και του είπε: «Όλο το βράδυ χθες έκλαιγα, πιστεύω ότι δεν θα τα καταφέρω». Εννοείται ότι τα κατάφερε.
Ο Μαρκές θαύμαζε τη Σακίρα επειδή αναγνώρισε σε εκείνη την ιδιοφυία και τη δημιουργικότητά της, ξέρετε, it takes one to know one: 17 μηνών ήξερε το αλφάβητο, στα τρία μετρούσε, στα τέσσερα χόρευε και στα επτά συνέθετε. Περίπου όσο και ο Μότσαρντ δλδ, άσχετο το είδος της μουσικής.
«Ακούς συχνά κάποιον να σου λέει "αν δεν τραγουδήσω θα πεθάνω", αλλά στην περίπτωση της Σακίρα είναι γεγονός: Όταν δεν γράφει τραγούδια και δεν τραγουδάει, είναι σχεδόν νεκρή», γράφει ο Μαρκές. «Όταν ανεβαίνει στη σκηνή είναι μόνη της ανάμεσα στο πλήθος, η ίδια λέει ότι αισθάνεται σαν ένα λιοντάρι στη ζούγκλα. Η μουσική είναι το πεπρωμένο της».
Ο Μαρκές σημειώνει ότι παρά το τεράστιο ταλέντο της, η Σακίρα έγινε αυτό που είναι κυρίως χάρη στην ωριμότητά της:
«Δίνει 40 συνεντεύξεις τη μέρα και δεν επαναλαμβάνεται ποτέ», γράφει ο Μαρκές με θαυμασμό: «Έχει πολύ δικές της αντιλήψεις για το θάνατο, την ύπαρξη του Θεού, την Τέχνη και τη ζωή. Σε μια εποχή που όλα είναι φευγαλέα, εκείνη επιμένει στην ουσία και δεν αποφεύγει τις ερωτήσεις, δίνοντας εύκολες αποκρίσεις».
«Το θέμα που αποφεύγει πιο πολύ είναι η αγάπη», καταλήγει ο Μαρκές: «"Η αλήθεια είναι", λέει, "ότι φοβάμαι πιο πολύ το γάμο παρά το θάνατο". Αναφέρεται σε όλους τους πρώην της χωρίς θυμό ή πίκρα, με τρυφερότητα, μοιάζει να τους θυμάται σαν εφήμερα φαντάσματα που κρέμασε στη ντουλάπα της».
Δεν είναι το θέμα ότι χώρισε από τον Πικέ η Σακίρα, ούτε αν αυτός την απάτησε, ούτε καν ο γελοίος τρόπος με τον οποίο το έκανε.
Αναμενόμενη ήταν και η εξέλιξή του και η επιλογή του: Κάποτε θαμπώθηκε από μια τέτοια γυναίκα, τελικά κατέληξε στα πραγματικά του κυβικά.
Το θέμα είναι ότι όταν θα ξεσκονίζουν τις ντουλάπες τους και τις ζωές τους αυτοί οι δύο, μετά από χρόνια, αυτός θα βγάλει κάτι κόπι πέιστ άρθρα που του έγραψαν στα βάριους αθλητικά, για το πόσο καλά κλωτσάει το τόπι και για τα οπίσθια της νέας του συντρόφου και επιλογής. Πουλάει αυτό. Και ο «πόνος» της Σακίρα.
Αυτή, πάλι, από τη ντουλάπα της θα βγάλει κάτι εφήμερα φαντάσματα και -ανάμεσα στα άλλα- ένα άρθρο που έγραψε στον Γκάρντιαν γι αυτήν ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές.
Ποιος κέρδισε λέτε; Εντάξει, απ' όπου το δει κανείς.
Προσωπικά για το δεύτερο χάριζα όλους τους Πικέ του Γαλαξία.
Και την ψυχή μου χάριζα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου