Καταρρέουν τα «γαλάζια» αφηγήματα...

Το γεγονός πως με την επιστροφή του Κυριάκου Μητσοτάκη από το πρώτο ταξίδι στις ΗΠΑ πυροδοτήθηκαν και πάλι σενάρια πρόωρων εκλογών και ανασχηματισμού απολύτως... φιλοκυβερνητικής υφής αποτελεί από μόνο του απόδειξη των προβληματικών αποτελεσμάτων της επίσκεψης του Ελληνα πρωθυπουργού στην Ουάσινγκτον. Όπως και σε άλλες κρίσιμες συγκυρίες για την κυβέρνηση, τα δύο σενάρια επιστρατεύτηκαν ως συμπλήρωμα των εξωφρενικών μετρήσεων της κοινής γνώμης που παρουσιάστηκαν, ώστε πίσω τους να κρυφτεί κάθε κριτική.

Οπλο στην κριτική

Τα ίδια σενάρια συνοδεύουν την κυβέρνηση ανά τακτά χρονικά διαστήματα απέναντι στο «κοκτέιλ κρίσεων», τόσο που είναι προφανές ότι η συζήτηση αυτή εντάσσεται εξ ολοκλήρου στην κυβερνητική ατζέντα ως… όπλο απέναντι σε κάθε κριτική. Φυσικά, τα σενάρια ανασχηματισμού μιας κυβέρνησης σε αποδρομή που οδεύει σε εκλογές είναι κάθε άλλο παρά ανεδαφικά. Είναι όμως πια ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι προϊόν τόσο άγριων εσωτερικών συμβιβασμών, συμφωνιών και λεπτών ισορροπιών, που τα χέρια του πρωθυπουργού είναι σε κάθε περίπτωση δεμένα απέναντι σε κάθε ουσιαστική παρέμβαση.

Ο Κυρ. Μητσοτάκης είναι αδύναμος να «πειράξει» τη συντριπτική πλειονότητα των υπουργών του, καθώς ο αντίκτυπος στο εσωτερικό του κόμματος θα είναι τέτοιος που το κόστος θα είναι πολύ μεγαλύτερο από το όποιο επικοινωνιακό όφελος. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα επιχειρήσει «παρεμβάσεις» που θα παρουσιαστούν ως «χειρουργικές», εκτός εάν υποκύψει στις παλαιοκομματικές συνταγές του «εκλογικού ανασχηματισμού». Σε κάθε περίπτωση, η γκρίνια και ο προβληματισμός έχουν ήδη αρχίσει να φαίνονται με γυμνό μάτι και είναι αδύνατο να αντιμετωπιστούν διά της επίκλησης δημοσκοπικών σεναρίων.

Το καρέ της αποτυχίας

Οι ιλουστρασιόν παρουσιάσεις των τηλεοπτικών καναλιών για το ταξίδι στις ΗΠΑ αδυνατούν να πείσουν τους πολίτες που αγωνιούν για τα εθνικά ή να εξαφανίσουν τις φωνές της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Πρoτού περάσουν καν τρεις εβδομάδες η κριτική του Αντώνη Σαμαρά από βήματος συνεδρίου φαίνεται να δικαιώνεται. Το ταξίδι στις ΗΠΑ δεν έφερε καμία δήλωση καταδίκης της τουρκικής προκλητικότητας ούτε μπλοκάρισμα των νέων εξοπλισμών της γείτονος. Τουναντίον, ο Κυρ. Μητσοτάκης επέστρεψε με νέους κοστοβόρους εξοπλισμούς για τη χώρα μας, τους οποίους μάλιστα ανακοίνωσε με παραθεσμικό τρόπο.

Ακόμη χειρότερα, οι Αμερικανοί εξέθεσαν την κυβέρνηση για τη συμφωνία της σε νέα αποστολή οπλισμού στην Ουκρανία, παρά τις δικαιολογίες ότι το συγκεκριμένο υλικό «δεν είναι αυτό που θα λείψει από την εθνική μας άμυνα». Στην πράξη η εμπλοκή της χώρας μας στο ουκρανικό μέτωπο βαθαίνει, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους κινδύνους που αυξάνονται χωρίς να εμφανίζονται κέρδη από αυτήν τη στρατηγική.

Σε πλήρη αντιδιαστολή με την απόλυτη πρόσδεση στην αμερικανική πολεμική μηχανή και το… τζογάρισμα της κυβέρνησης στη δήθεν στήριξη της χώρας σε περίπτωση απειλής, οι απειλές του Ερντογάν και οι νέες προκλητικές υπερπτήσεις μέχρι την Αλεξανδρούπολη συνάντησαν μια στάση ίσων αποστάσεων από τους Αμερικανούς. Αλλά και το ΝΑΤΟ, αφού εκθείασε τη σημασία της Τουρκίας για τα σχέδιά του, αρκέστηκε στην επαναφορά των σχεδίων για ένα «μηχανισμό αποκλιμάκωσης» στο Αιγαίο. Ταυτόχρονα, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν έκαναν ούτε σχόλιο για τα παραπάνω, προδίδοντας και στο ευρωπαϊκό πεδίο την πίστη στη στάση του «καλού μαθητή». Το καρέ της αποτυχίας κλείνει με την αυριανή και μεθαυριανή Σύνοδο Κορυφής, στην οποία, παρά το έτερο ποντάρισμα που έκανε η κυβέρνηση Μητσοτάκη στην πιθανότητα λήψης μέτρων για την ενεργειακή κρίση σε ευρωπαϊκό επίπεδο, δεν διαφαίνεται φως στον ορίζοντα. Παρά τα ελλιπή μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση προ εβδομάδων, το γεγονός ότι από το ξέσπασμα της κρίσης απέφυγε όπως ο διάολος το λιβάνι να αλλάξει πολιτική, υπό την πρόφαση ότι «καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη της την κρίση», άφησε τη χώρα έκθετη εν μέσω θέρους, με μόνα όπλα μερικές ισχνές επιδοτήσεις και ανώδυνους λεονταρισμούς έναντι της αισχροκέρδειας των εταιρειών ηλεκτρικής ενέργειας.

Με τα ίδια εργαλεία

Η ατμόσφαιρα που δημιουργούν τα παραπάνω στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με την εικόνα που καλλιεργεί το μιντιακό σύστημα για την κυβέρνηση. Ο προβληματισμός είναι μεγάλος καθώς τα εθνικά αποτελούν ζήτημα ζωτικής σημασίας για την εκλογή της πλειοψηφίας των «γαλάζιων» στελεχών και η «αστερόσκονη» των επικοινωνιολόγων του πρωθυπουργού δεν είναι αρκετή για να απαντήσει στις αγωνίες τους.

Αυτός είναι και ο λόγος που η κυβέρνηση επενδύει ξανά σε εργαλεία όπως η στοχοποίηση των νέων και η έξαρση της αστυνομικής βίας στα πανεπιστήμια, με την πανεπιστημιακή αστυνομία και την κατάργηση των φοιτητικών παρατάξεων. Το ίδιο ισχύει με την ταυτόχρονη στήριξη της συμφωνίας των Πρεσπών αλλά και τη μη κύρωση των μνημονίων με τη Βόρεια Μακεδονία. Στόχος, να κερδοσκοπήσει στο πιο ακραίο της ακροατήριο: την ακροδεξιά.

Την ίδια ώρα, όμως, ο γραμματέας της ΟΝΝΕΔ Παύλος Μαρινάκης σχεδόν… παρακαλάει το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να «θυμηθούν τα παλιά» της κυβέρνησης των Σαμαροβενιζέλων, ενώ η αδερφή του πρωθυπουργού Ντόρα Μπακογιάννη ρίχνει πράσινα δίχτυα. Το αποτέλεσμα, με τον χρόνο για τις εκλογές να μετρά αντίστροφα, είναι από τη μία η κυβέρνηση να επαναφέρει τα περί αυτοδυναμίας ελπίζοντας σε συγκράτηση της σκληρής Δεξιάς και από την άλλη να καμώνεται τον κεντρώο πόλο. Με την πυξίδα κολλημένη στην πολιτική επιβίωση του Κυρ. Μητσοτάκη, η αλλοπρόσαλλη αυτή στρατηγική θα συνεχιστεί, είτε με ανασχηματισμό είτε χωρίς...

Μηνάς Κωνσταντίνου

documentonews.gr