«Ο μόνος τρόπος για να σταματήσεις έναν κακό τύπο με όπλο, είναι ένας καλός τύπος με όπλο». Αυτό είναι το μάντρα που επαναλαμβάνεται τακτικά από τους υπέρμαχους της οπλοκατοχής στις ΗΠΑ, για να δικαιολογηθεί η απραξία του κράτους απέναντι στην «επιδημία» μαζικών δολοφονιών.
Επαναλαμβάνεται... τακτικά διότι τακτικές είναι πλέον και αυτές οι μαζικές δολοφονίες. Σύμφωνα με την πλατφόρμα καταγραφής Mass Shooting Tracker, που ορίζει τους μαζικούς πυροβολισμούς ως περιστατικά βίας με πυροβόλα όπλα με τέσσερις ή περισσότερους νεκρούς και τραυματίες, μέχρι στιγμής το 2022 έχουν συμβεί στις ΗΠΑ 273 τέτοια περιστατικά. Ο αριθμός αυτός ανάγεται σε 1,78 περιστατικά ανά ημέρα, με συνολικό απολογισμό 324 νεκρούς και 1118 τραυματίες.
Στις εννιά ημέρες από το τραγικό συμβάν στο δημοτικό σχολείο Ρομπ στο Ουβάλντε του Τέξας στις 24 Μαΐου, που κόστισε τη ζωή σε 19 παιδιά και δύο δασκάλες, άλλα 21 τέτοια περιστατικά έχουν λάβει χώρα. Μετά το Ουβάλντε όμως, η απάντηση που έδιναν οι πολιτευτές και οι εκπρόσωποι του λόμπι των οπλοβιομηχανιών ήταν και πάλι το ίδιο, κυνικό «περισσότερα όπλα».
Οι ΗΠΑ έχουν ήδη τα περισσότερα όπλα στον κόσμο. Η πιο πρόσφατη εκτίμηση του αριθμού τους αφορά το 2017, όπου σύμφωνα με το Small Arms Survey οι ΗΠΑ είχαν 393.300.000 νόμιμα και παράνομα όπλα στα χέρια πολιτών, με την απόσταση από τη δεύτερη Ινδία να είναι χαώδης (71.100.000). Ο αριθμός αυτός είναι σχεδόν δεδομένο ότι έχει αυξηθεί από το 2017.
Οι ΗΠΑ έχουν περισσότερα όπλα από ανθρώπους, με την αναγωγή να εμφανίζει τον αριθμό 120,5 όπλα ανά 100 κατοίκους — δεύτερη σε αυτή τη λίστα η Υεμένη με 52,8. Η Ελβετία, που από πολλούς αναφέρεται ως ένα παράδειγμα χώρας με πολλά όπλα και λίγα περιστατικά βίας, είναι αρκετά πιο χαμηλά με 27,6 όπλα ανά 100 κατοίκους.
Η σύνδεση είναι αναπόφευκτο να γίνει: περισσότερα όπλα σημαίνουν περισσότερους θανάτους. Στις ΗΠΑ περισσότερα παιδιά πεθαίνουν από όπλα παρά από τροχαία ατυχήματα. Οι θάνατοι παιδιών από πυροβολισμούς είναι περισσότεροι από τους αντίστοιχους αστυνομικών εν ώρα καθήκοντος ή ενεργών στρατιωτικών.
Όμως η απάντηση φαίνεται να είναι πάντα η ίδια: «περισσότερα όπλα». Τις ώρες μετά από τη σφαγή στο Ουβάλντε, η αμερικανική τηλεόραση γέμισε από πολιτικούς, αναλυτές και διαμορφωτές γνώμης που πρότειναν δεκάδες ευφάνταστες «λύσεις» εκτός από μία: καλύτερο έλεγχο της πώλησης και κατοχής όπλων. Μεταξύ των «προτάσεων» ήταν και ο «εξοπλισμός και εκπαίδευση των δασκάλων» ώστε να αντιμετωπίζουν αυτοί τον ένοπλο που θα εισβάλει στο σχολείο τους.
Θα ήταν γελοίο αν δεν ήταν τόσο τραγικό. Οι δάσκαλοι και οι δασκάλες είναι εξαιρετικά κακοπληρωμένοι, βάζουν πολλές φορές από την τσέπη τους τα χρήματα για την αγορά υλικού για τις τάξεις τους, και τώρα θα πρέπει να μάθουν να χρησιμοποιούν όπλο και να έχουν την ευθύνη της προστασίας των μαθητών τους από τον κάθε ένοπλο, που μπορεί ελεύθερα να αγοράσει στρατιωτικού τύπου ημιαυτόματο — όπως έκανε ο δράστης της σφαγής στο Ουβάλντε.
Για να διαβασετε ολόκληρο το κείμενο του Ανδρέα Κοσιάρη, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου