Κοψοδάκτυλοι και δακτυλοδεικτούμενοι...

Ο Κοψοδάκτυλος ή Κοψοφρίκη είναι υπαρκτό πρόσωπο, θαμώνας των δρομολογίων του Ηλεκτρικού την εποχή της χούντας, η δράση του οποίου διασώθηκε στη συλλογή διηγημάτων -και τρυφερότητας- της συναδέλφου Μαριάννας Τζιαντζή στο τελευταίο λογοτεχνικό έργο της το οποίο κυκλοφόρησε στα τέλη του 2021 («Το... αηδόνι του τρένου», εκδόσεις Καστανιώτη). Ο Κοψοδάκτυλος -του έλειπε ο δείκτης του δεξιού χεριού- χάριζε στους επιβάτες των συρμών του Ηλεκτρικού αφειδώλευτη φρίκη καθώς, πριν ζητιανέψει, έδινε παράσταση ακουμπώντας το κολοβωμένο χέρι του στο ρουθούνι με τρόπο που όλοι νόμιζαν ότι το ανύπαρκτο δάκτυλο έφτανε μέχρι… τα φρύδια. Πολλές φορές, παρατηρεί η Τζιαντζή, το θέαμα δεν ήταν «ο μάγος που ήξερε ένα νούμερο» αλλά οι κοψοχολιασμένοι θεατές του.

Η δημοσίευση χθες για άλλη μία χρονιά των «Πόθεν Εσχες» πολιτικών αρχηγών και βουλευτών κατέστησε πλείστους εξ αυτών δακτυλοδεικτούμενους (όχι με την καλή έννοια), οι ίδιοι όμως υποκρίνονται ότι εμείς είμαστε και οι κοψοδάκτυλοι και το θέαμα, οπότε αδυνατούμε να τους καταδείξουμε.

Αόρατα τα σαράντα ακίνητα του πρωθυπουργικού ζεύγους, δεν επιτρέπουν τη διερώτηση για τη σχέση της ιδιοκτησίας αυτής με τη μείωση του ΕΝΦΙΑ -με την κατάργηση του επιπλέον ΕΝΦΙΑ στο σύνολο της ακίνητης περιουσίας κάθε ακίνητο φορολογείται ξεχωριστά- άρα για νομοθέτηση προς ίδιον συμφέρον. Δεν μπορούμε καν να ρωτήσουμε πώς με ετήσιο αγροτικό εισόδημα 1.837 ευρώ πήρε ο δακτυλοδεικτούμενος πρωθυπουργός -υποδυόμενος τον αγρότη- επιδότηση 4.500 ευρώ περίπου.

Ας σιωπήσουμε μην και απολέσουμε τα δάκτυλα και των δύο χεριών αν μας εξαφανίζουν από ένα δάκτυλο για τον καθένα και καθεμιά που αξίζουν, λόγω του «Πόθεν Εσχες» τους, την προσοχή μας. Κινδυνεύουμε επιπλέον να κατηγορηθούμε για σύσταση συμμορίας Κοινωνικού Φθόνου και, με την έλλειψη δακτύλων που μας χαρακτηρίζει, δεν μπορούμε να φάμε ούτε τα νύχια μας.

Απόστολος Λυκεσάς