Ο ήχος του κώδωνος...

Παντελής Μπουκάλας

Για «ηχηρό καμπανάκι Μητσοτάκη» διαβάσαμε στα εφημεριδογραφικά και διαδικτυακά ρεπορτάζ της 29ης Απριλίου. Και για «ηχηρό καμπανάκι Μητσοτάκη» ακούσαμε στα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά δελτία. Ούτε η ηχηρή ρίμα είναι πρωτότυπη, άκι/άκη, ούτε όμως και η... μέθοδος με την οποία έφτασαν στ’ αυτιά και στα μάτια του μεγάλου κοινού όσα είπε ο πρωθυπουργός στους υφισταμένους του πίσω από τις κλειστές πόρτες, στο απόκρυφο υπουργικό συμβούλιο. 

Το μέχρι κεραίας πανομοιότυπο ρεπορτάζ σε όλα τα ΜΜΕ ομολογεί από μόνο του ότι το υποτίθεται απόρρητο «πρωθυπουργικό μήνυμα» έγινε παγκοίνως γνωστό κατόπιν εσκεμμένης επίσημης διαρροής. Δόθηκε η εντολή και το ίδιο μέιλ πήγε σε όλους.

Ποιο νόημα είχε, λοιπόν, «ο ήχος του κώδωνος» που έκρουσε ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, για να θυμηθούμε τον τίτλο του θεατρικού έργου του Γιάννη Σκαρίμπα; Αντιγράφω περικοπές του διοχετευμένου μίνι διαγγέλματος: 

«Εχω πει πολλές φορές ότι θα εξαντλήσουμε την τετραετία. Εχει υποπέσει στην προσοχή μου ότι ίσως κάποιοι να μην πιστεύετε ότι ακριβώς αυτή είναι η πρόθεσή μου. Αν κάποιοι πιστεύετε ότι χρειάζεστε περισσότερο χρόνο για να προετοιμαστείτε προεκλογικά, μη διστάσετε να μου το πείτε. Μπορώ να σας απαλλάξω από τα καθήκοντά σας, ώστε να αφοσιωθείτε αποκλειστικά και μόνο στην προετοιμασία των εκλογών. Το λέω χαριτολογώντας, αλλά για να τονίσω ότι έχουμε μπροστά μας ένα χρόνο».

Ο πρωθυπουργός, δηλαδή, εμφανίζεται ιδιαίτερα αυστηρός με τους υπουργούς του, «κάποιους» (δις) υπουργούς του. Και «χαριτολογώντας» τους απειλεί με απώλεια θώκου. Ποιοι είναι αυτοί οι «κάποιοι» το είπαν έπειτα οι πολιτικοί ρεπόρτερ, ο καθείς κατά τις πληροφορίες του: ο κ. Γεωργιάδης, επειδή σαν υπουργός Ανάπτυξης αναπτύσσει κυρίως τη φλυαρία του· ο κ. Δένδιας, επειδή λέει δελφινίζει· ο κ. Πέτσας, επειδή ασχολείται υπερβολικά με την εκλογική του περιφέρεια· ο κ. Παναγιωτόπουλος, επειδή πήγε στο Παρίσι για να τον βραβεύσουν ενώ η Τουρκία έσπαγε το ρεκόρ υπερπτήσεων.

Και γιατί θα έπρεπε να βγουν τα δήμω τα εν οίκω; Μα επειδή η παροιμία «για σε το λέγω, πεθερά, για να τ’ ακούει η νύφη» δεν προέκυψε τυχαία. Πολύφερνη εν προκειμένω η νύφη, η λαϊκή ψήφος, αξιώνει νυμφίο στιβαρό, αυστηρό, εγρηγορούντα, αποφασιστικό. Να τος λοιπόν. Πού; Στη μυθοπλαστική διαρροή. Υπήρξαν άλλωστε θεαματικά αποτελέσματα: από την επομένη ο κ. Γεωργιάδης αύξησε σε δώδεκα τις εννιά ημερήσιες εμφανίσεις του στα μίντια...

Καθημερινή