Δαγκώθηκε και έχασε τα λόγια του ο πρωθυπουργός της χώρας όταν, σε ζωντανή μετάδοση μάλιστα, ρωτήθηκε από Αμερικανό δημοσιογράφο για την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα. «Τα πρωτοσέλιδα δείχνουν ότι ό καθένας μπορεί να δημοσιεύει ό,τι θέλει» κατάφερε στο... τέλος να πει.
Σωστά. Μόνο που η ελευθερία του Τύπου δεν κρίνεται μόνο από την κρατική λογοκρισία, που προφανώς δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Καθορίζεται από τη συναλλαγή της πλειονότητας των ΜΜΕ με την κυβέρνηση, που επισφραγίστηκε με τα εκατομμύρια της λίστας Πέτσα.
Κρίνεται από την εκδικητική δίωξη δύο δημοσιογράφων που τόλμησαν να κάνουν αποκαλύψεις για το σκάνδαλο Νοβάρτις και τη λίστα Λαγκάρντ. Και αναδεικνύεται πλήρως από το πώς ειδήσεις που δεν συμφέρουν την κυβέρνηση εξαφανίζονται αυτομάτως από τα κανάλια και τις μεγάλες ιστοσελίδες απλώς γιατί οι δημοσιογράφοι ρισκάρουν τη θέση τους αν τις προβάλουν.
Ολα αυτά λένε πολλά για την κατάσταση της ενημέρωσης στη χώρα. Δεν χρειάζεται να υπάρχει κρατικός λογοκριτής ο οποίος να αφαιρεί με το ψαλίδι ύλη από τα ΜΜΕ για να λέμε ότι στην Ελλάδα η ελευθερία του Τύπου παραβιάζεται.
Η διαπλοκή των επιχειρηματιών με την κυβέρνηση φτάνει και περισσεύει για να χειραγωγηθεί η ενημέρωση. Η πανδημία προσφέρει λαμπρά παραδείγματα τέτοιας χειραγώγησης. Το ίδιο και οι διώξεις κατά εισαγγελέων για τις οποίες η Ευρώπη βοά.
Γι’ αυτό εδώ είναι άνετος ο πρωθυπουργός μας. Ενώ έξω καταπίνει τη γλώσσα του...
ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου