...των υπερβολών στην πολιτική κριτική...
Ως μόνιμο στοιχείο της πολιτικής κριτικής οι υπερβολές αντιμετωπίζονται αρνητικά. Θεωρούνται- και είναι-αποτύπωμα λαϊκισμού και ένδειξη έλλειψης επιχειρημάτων. Κατακριτέες φυσικά, αλλά οι υπερβολές φέρουν εγγενώς ένα αξιομνημόνευτο θετικό: εκθέτουν όσους αρέσκονται να τις χρησιμοποιούν ως πάγιο χαρακτηριστικό του λόγου τους.
Τους εκθέτουν, γιατί... αφήνουν τόπο στην κοινή αντιληπτική ικανότητα να αναζητήσει την αλήθεια ανάμεσα στους καπνούς που δημιουργούν οι πρόσκαιρες εντυπώσεις και η προπαγάνδα. Δυσκολεύεται, αλλά την βρίσκει. Συνήθως στη μέση.
Παράδειγμα: ποιος πείθεται, πέραν των πεπεισμένων, από τις γλυκερές υμνωδίες για θριάμβους του Μητσοτάκη στις ΗΠΑ; (Μεταξύ των υμνωδών ο Θόδωρος Πάγκαλος και ο Νίκος Παπανδρέου). Και ποιος να πάρει σοβαρά την ξύλινη αμετροέπεια του Σκουρλέτη που δήλωσε ότι νιώθει «απογοήτευση, αγωνία και θλίψη» για την εμφάνιση του πρωθυπουργού;
Εμβολίμως πως: αν μιλούσε για τον εαυτό του και τις επιδόσεις της «Ομπρέλας» στην πρόσφατη κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ, θα ήταν απολύτως κατανοητή και η απογοήτευση και η θλίψη του. (Για την ψηφοφορία και τα συναφή, παρακάτω σε μια υστερόγραφη σημείωση. Με σημείο αναφοράς τις ένθεν και ένθεν υπερβολές που ακούστηκαν και γράφτηκαν).
Επιστροφή…στις ΗΠΑ. Ουτε θρίαμβος ουτε καταστροφή η επίσημη επίσκεψη. Ηταν μια μελετημένη συρραφή υπομνήσεων και επαναβεβαίωσης περί εγγύτητος και συμπόρευσης με την υπερδύναμη, με πρώτο μέλημα του πρωθυπουργού να μην εμφανιστεί ως ηγέτης αναξιοπαθούσης χώρας που γκρινιάζει για την συμπεριφορά της Τουρκίας και επαιτεί κατανόηση και στήριξη από τις ΗΠΑ.
Κατανοητό. Δεν θα κέρδιζε κάτι η χώρα αν ο Μητσοτάκης κεραύνωνε ονομαστικά την Τουρκία. Το έπραξε διακριτικά με αναφορές στις παραβιάσεις της κυριαρχίας μας και στο Κυπριακό, αλλά στη φούρια της αρχιτεκτονημένης διακριτικότητας παρέλειψε κάτι ουσιώδες. Το casus belli. Το πρωτοφανές αυτό για τα διεθνή θέσμια και τραγικά παράδοξο συνάμα, καθώς η ωμή απειλή προέρχεται από σύμμαχο χώρα.
Οφειλε, λοιπόν, και θα μπορούσε να το υπενθυμίσει χωρίς να διαταράξει το καλό κλίμα και τα συμπαρομαρτούντα θετικά-ουχί ήσσονος σημασίας, είναι η αλήθεια. Αν το έπραττε, δεν θα είχε καταγραφεί ως παράπονο προς τους «προστάτες» ούτε ως κοινοτοπία της γκρίνιας.
Θα είχε το ειδικό βάρος σοβαρής και δίκαιης δημόσιας υπόμνησης για την ευθύνη ων Αμερικανών-και του ΝΑΤΟ- σχετικά με ουσιαστικές ρυθμιστικές παρεμβάσεις που θα αναχαιτίζουν τη νοσηρή διάθεση της Τουρκίας και την απαράδεκτη πρακτική της.
Φυσικά, όσα είδαμε και ακούσαμε δεν συνιστούν παρά το τελετουργικό μιας παράστασης, επωφελούς για τη χώρα σε επίπεδο εντυπώσεων, η οποία όμως δεν αποδίδει την ουσία. Αυτή βρίσκεται στην κατ΄ιδίαν συζήτηση του Μπάιντεν με τον Μητσοτάκη.
Εκεί τίθενται ωμά τα θέματα, εκεί εκτοπίζονται οι αβρότητες, εκεί πρωταγωνιστούν τα μεγέθη, εκεί κυριαρχεί το δούναι και λαβείν. Αν κρίνουμε από τα μέχρι τώρα δεδομένα(υπογραφή της Ελληνοαμερικάνικης Συμφωνίας προσφάτως, νύξεις για τα F 35 κ.α.), το λαβείν είναι φτωχό για τη χώρα μας. Υπάρχουμε αβροί και γενναιόδωροι έναντι της υπερδύναμης χωρίς ουσιαστική ανταπόδοση.
Με την Συμφωνία, η χώρα μας έδωσε ο,τι της ζητήθηκε, αλλά δεν εισέπραξε το μείζον. Την αμερικάνικη εγγύηση για την εθνική μας ασφάλεια. Αντιθέτως, στις κρίσιμες στιγμές της έντασης με την Τουρκία, ακούστηκαν μονάχα καθησυχαστικές ρητορείες και γενικόλογες αναφορές στο Διεθνές Δίκαιο. Γιατί, λοιπόν, να περιμένει τώρα κάτι καλύτερο η χώρα εκ μέρους των ΗΠΑ;
Εν κατακλείδι- πέρα από τις ανόητες θριαμβολογίες και τις κενόηχες επικρίσεις- ας ληφθεί υπόψιν το αυτονόητο. Ότι μια μικρή χώρα όπως η δική μας, στριμωγμένη σε δύσκολη περιοχή, δεν μπορεί να εμφανίζεται τζάμπα μάγκας στη διεθνή σκηνή. Είναι λιμά τα χαρτιά της.
Ουτε όμως επιτρέπεται να υπάρχει φοβική, υποχωρητική και αναξιοπρεπής. Υπάρχει σε όλα όριο. Όπως άλλωστε και στις υπερβολές…
ΥΓ: Όχι απλώς δεν έλειψαν, αλλά μάλλον κυριάρχησαν οι υπερβολές σχετικά με την πρόσφατη κάλπη στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ήταν θεαματική εξέλιξη ούτε σάλπισμα νίκης για τις επόμενες εκλογές. Επρόκειτο για ενθαρρυντικό γεγονός-τι άλλο είναι η συμμετοχή και η εγρήγορση;- τόσο για τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και για τα πολιτικά μας πράγματα.
Κατά τούτο, η μεμψίμοιρη κριτική και οι λογής εξυπνακισμοί από συμπολιτευόμενα μίντια δεν ανήκουν παρά στην σφαίρα της κακεντρέχειας και στην επικράτεια των υπερβολών. Οι οποίες, όπως είπαμε, εκθέτουν…
Γιάννης Τριάντης
news247.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου