Η αυτονομία και «η μάχη του συγκεκριμένου»...

Αν η επανεκκίνηση αποτελεί συνήθως… δημοσιογραφικό κλισέ όταν μιλάει κανείς για συνέδρια κομμάτων, η φετινή περίπτωση του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ είναι διαφορετική. Λίγους... μήνες μετά την αλλαγή ηγεσίας, με το ΠΑΣΟΚ να έχει επιστρέψει στη μαρκίζα και να ανακάμπτει δημοσκοπικά στις παρυφές μιας σύνθετης προεκλογικής περιόδου, η Χαρ. Τρικούπη βρίσκεται εκ των πραγμάτων σε ένα σημείο καμπής, και το συνέδριο, που έκλεισε, συνιστά ένα «χειροπιαστό» ορόσημο.

Τι θα έπρεπε, λοιπόν, να κρατήσει κανείς από το τριήμερο του «Τάε Κβον Ντο» με το βλέμμα στην επόμενη ημέρα;

Στο κάδρο του ευρύτερου πολιτικού σκηνικού, το ΠΑΣΟΚ τους προσεχείς μήνες –ανεξάρτητα από τον χρόνο των εκλογών– καλείται να αντεπεξέλθει απέναντι σε δύο βασικές προκλήσεις. Αφενός στην ασφυκτική πίεση κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης και αφετέρου στο να πείσει ότι διαθέτει μια πειστική προγραμματική πρόταση.

Oσον αφορά τον πρώτο πυλώνα, διόλου τυχαία ο Νίκος Ανδρουλάκης χρησιμοποίησε ουκ ολίγες φορές στην εναρκτήρια ομιλία του τη φράση «αυτόνομη στρατηγική», όταν μίλησε περί συνεργασιών. Ασφαλώς, διαφορετικές εσωκομματικές αναγνώσεις πάντα θα υπάρχουν, όσον αφορά το αν οι «κόκκινες γραμμές» θα πρέπει να μπουν περισσότερο προς τα δεξιά ή τα αριστερά. Ωστόσο, το κεντρικό μήνυμα εστάλη και στόχος είναι το συνέδριο να αποτελέσει στιβαρή αφετηρία μιας διαδρομής σε ένα ακραία συμπιεστικό περιβάλλον.

Μια άλλη αποστροφή του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, το «δίνουμε τη μάχη του συγκεκριμένου», ακουμπάει στον δεύτερο πυλώνα, δηλαδή στην ολοκληρωμένη πρόταση. Ανάλογο μήνυμα, μάλιστα, εξέπεμψε στην ομιλία του την Παρασκευή και ο Κώστας Σημίτης. Η ανάλυση του προγραμματικού πλαισίου, «αρχιτέκτονας» του οποίου είναι ο Νίκος Χριστοδουλάκης, στο συνέδριο κινείται προς ακριβώς αυτή την κατεύθυνση, και με την ολοκλήρωση της διαβούλευσής του, τον Σεπτέμβριο, η Χαρ. Τρικούπη φιλοδοξεί να έχει στα χέρια της μια απτή απάντηση και σε αυτή την πρόκληση.

Περνώντας στο εσωτερικό μέτωπο, το ΠΑΣΟΚ επιχείρησε στο συνέδριο να «γεφυρώσει» δύο γενιές. Επανέφερε τον ήλιο, απευθυνόμενο στα παραδοσιακά ακροατήριά του, αλλά μίλησε για «άλμα στο μέλλον και όχι επιστροφή στο παρελθόν», φέρνοντας στην κορυφή της ατζέντας του μέτρα όπως η κοινωνική κατοικία για νεαρά ζευγάρια.

Επένδυσε στην αίσθηση συνέχειας και την ενότητα με την παρουσία των τριών πρώην προέδρων του, αλλά ταυτόχρονα αναδεικνύει ότι έριξε τον ηλικιακό πήχυ των συνέδρων. Η διατήρηση αυτού του μείγματος την επομένη ημέρα, το να πείσει έμπρακτα δηλαδή ότι η επιστροφή του ΠΑΣΟΚ δεν είναι… χρονοκάψουλα, αποτελεί ένα μεγάλο στοίχημα για να κερδίσει έδαφος στα νεανικά κοινά, ειδικά σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Η διεύρυνση

Eνα άλλο εσωκομματικό πεδίο είναι και τα πρόσωπα εκτός των τειχών ή εκτός του στενού κομματικού πλαισίου. Η συμμετοχή της Aννας Διαμαντοπούλου και οι ομιλίες των Κώστα Χρυσόγονου και Γιάννη Πανούση στο συνέδριο αποτελούν τα πρώτα βήματα διεύρυνσης ή «αναθέρμανσης» των διαύλων με παλαιά στελέχη.

Στη Χαρ. Τρικούπη, πάντως, οι κινήσεις προς τις δύο αυτές κατευθύνσεις γίνονται με μεγάλη προσοχή. Μπορεί οι εκλογές του περασμένου Δεκεμβρίου να έδωσαν το στίγμα ότι το ΠΑΣΟΚ αποκτά τη δυναμική διευρύνσεων, ωστόσο το τελευταίο που θα ήθελε ο ηγετικός πυρήνας είναι να διαταράξει το εσωκομματικό περιβάλλον, δημιουργώντας «αστερίσκους» ανομοιογένειας...

Μάριος Δανηλόπουλος

Η Καθημερινή