Στο προχτεσινό Υπουργικό Συμβούλιο ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδωσε πλήρη κάλυψη στις αστυνομικές βιαιότητες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, που οδήγησαν στον σοβαρό τραυματισμό φοιτητή. Παρότι το σχετικό βίντεο δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι ο αστυνομικός των ΜΑΤ έριξε την κρότου λάμψης με ευθεία βολή εναντίον των φοιτητών/τριών, ο κ. Μητσοτάκης δεν... μπήκε στον κόπο να πει το τυπικό «θα διενεργηθεί έρευνα για το ζήτημα». Λες και είναι θεμιτό να χρησιμοποιούνται οι κρότου λάμψεις κατά τέτοιο τρόπο που μπορεί να απειλήσει τη σωματική ακεραιότητα ή ακόμα και τη ζωή των διαδηλωτών. Υπενθυμίζεται ότι το 2011 ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος έχασε την ακοή του από κρότου λάμψης που είχαν ρίξει αστυνομικοί των ΜΑΤ.
Η βαριοπούλα και η βιβλιοθήκη
Το μόνο που έκανε ο πρωθυπουργός ήταν να θέσει το δίλημμα «ή με τη βαριοπούλα ή με τη βιβλιοθήκη». Ένα ψευδεπίγραφο δίλημμα, ακραιφνώς λαϊκίστικο και απροκάλυπτα δημαγωγικό. Υπάρχει ποτέ περίπτωση να απαντήσει κανείς ότι προτιμάει μια βαριοπούλα από μια βιβλιοθήκη; Πρόκειται για ανάλογης σοβαρότητας δίλημμα με το «πόλεμος ή ειρήνη» ή το «αγάπη ή μίσος». Τα πραγματικά ερωτήματα είναι αν η κυβερνητική πολιτική αναβαθμίζει το δημόσιο πανεπιστήμιο, αν η θεσμοθέτηση της πανεπιστημιακής αστυνομίας μειώνει την ένταση. Εκ των πραγμάτων, οι απαντήσεις και στα δύο ερωτήματα είναι αρνητικές.
Το σχέδιο
Η πολύ σκληρή στάση του πρωθυπουργού (θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «θατσερική») επιβεβαίωσε ότι η κυβέρνηση εντάσσει την όξυνση στα πανεπιστήμια στο πολιτικό της σχέδιο, ενόψει των εκλογών που είναι όλο και πιο πιθανό να επισπευστούν. Άλλωστε, εξαρχής το σκηνικό που στήθηκε στο ΑΠΘ, παρέπεμπε σε μια σκοπούμενη καλλιέργεια έντασης, προκειμένου να αναδειχτεί η αναγκαιότητα της πανεπιστημιακής αστυνομίας.
Σε ένα πρώτο επίπεδο, η καλλιέργεια ηθικού πανικού, η δαιμονοποίηση του φοιτητικού κινήματος και η επίδειξη αστυνομικής πυγμής δημιουργεί μια ατζέντα σαφώς πιο ευνοϊκή για την κυβέρνηση από αυτή της ακρίβειας και της (ραγδαίας) πτώσης της αγοραστικής δύναμης. Το ζήτημα της ακρίβειας δημιουργεί πρόβλημα στο εσωτερικό των ψηφοφόρων της ΝΔ, κάτι που δεν συμβαίνει με την πανεπιστημιακή αστυνομία -εκτός βέβαια αν τα πράγματα ξεφύγουν από τα όρια.
Η στόχευση
Πέρα από τη γενική θεώρηση του ποια ατζέντα ευνοεί την κυβέρνηση, η ανάδειξη του ζητήματος της πανεπιστημιακής αστυνομίας (ή της αστυνομίας στα πανεπιστήμια) έχει και μια ειδική στόχευση. Μπορεί να γίνει μοχλός για τον «επαναπατρισμό» ψηφοφόρων από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στη Νέα Δημοκρατία. Έτσι κι αλλιώς το στελεχιακό δυναμικό του σημερινού ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στο δίπολο «καταστολή/πολιτικές ελευθερίες» τοποθετείται εγγύτερα στο ιδεολογικό σύστημα της Δεξιάς παρά σε αυτό της Αριστεράς. Ειδικά στο ζήτημα των πανεπιστημίων, όσοι ψήφισαν το 2019 ΝΔ και επαναπροσέγγισαν το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ μετά την άνοδο του κ. Ανδρουλάκη στην προεδρία, ασπάζονται τις απόψεις που εκφράζει ο κ. Μητσοτάκης. Η διαπίστωση αυτή δεν απορρέει μόνο από μια ορισμένη πολιτική αίσθηση, αλλά προκύπτει και από τις έρευνες.
Επομένως, το κυβερνητικό επιτελείο εκτιμά ότι προτάσσοντας το δίλημμα «βιβλιοθήκη ή βαριοπούλα» εν μέσω συγκρούσεων στα πανεπιστήμια, θα προσποριστεί άμεσα εκλογικά οφέλη.
Διαζύγιο με τη νεολαία
Ωστόσο, ο διαφαινόμενος πολιτικός σχεδιασμός της κυβέρνησης ενέχει σοβαρούς κινδύνους για την ίδια. Ο πρώτος είναι ότι οι εικόνες με τα ανοιγμένα κεφάλια των φοιτητών ενδέχεται να οδηγήσουν σε οριστικό διαζύγιο τη Νέα Δημοκρατία με τη νεολαία. Η νέα γένια είναι η ηλικιακή ομάδα στην οποία η ΝΔ αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο πρόβλημα, υπολειπόμενη του ΣΥΡΙΖΑ. Φέτος για πρώτη φορά τα τελευταία 35 χρόνια η ΔΑΠ έχασε την πρωτιά στα πανεπιστήμια από την Πανσπουδαστική. Είναι προφανές ότι όσο θα ανεβαίνει η ένταση στα πανεπιστήμια, τόσο θα χάνει η ΝΔ στη νεολαία. Ας θυμηθούμε πόση πολιτική ζημιά έκανε στην κυβέρνηση ο ξυλοδαρμός του νεαρού στη Νέας Σμύρνη από αστυνομικούς. Τα κινήματα και οι αντιδράσεις της νεολαίας πάντοτε είναι απρόβλεπτες, αφού δεν υπακούν στους κανόνες της «πολιτική των μεγάλων», αλλά καθοδηγούνται από την επιθυμία για μεγαλύτερη ελευθερία.
Επιπλέον, ισχύει απολύτως η παρατήρηση έμπειρου κοινοβουλευτικού ότι «οι φοιτητές έχουν γονείς». Δηλαδή, είναι ένα πράγμα το πώς τοποθετείσαι γενικά για την πανεπιστημιακή αστυνομία και διαφορετικό τι θα πεις αν κινδυνεύει το παιδί σου να πάει στο νοσοκομείο από αστυνομική κρότου λάμψης. Πολλές φορές στο παρελθόν έχουμε δει την κοινωνική πλειονότητα να μεταστρέφεται υπέρ των νέων, όχι γιατί ενστερνιζόταν τα αιτήματά τους, αλλά γιατί εξοργίστηκε με τη σε βάρος τους βία.
Ο κίνδυνος
Νομίζω όμως ότι το μείζον ζήτημα με τις κυβερνητικές επιλογές είναι ότι συνιστούν παιχνίδι με τη φωτιά. Έτσι κι αλλιώς εγείρει μείζον ηθικό ζήτημα το να δημιουργείς μια κρίση, προκειμένου να την επιλύσεις θριαμβευτικά. Ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι αν ξεκινήσει το γαϊτανάκι της βίας δύσκολα περιορίζεται και ακόμα πιο δύσκολα σταματάει. Από ένα σημείο και μετά ο κίνδυνος της τραγωδίας είναι πραγματικά μεγάλος.
Γιάννης Αλμπάνης
news247.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου