Ειδησεογραφικό μίξερ...

Πώς γίνεται στα καφενεία, στα μπαρ, στην παραλία, στις κατ’ οίκον οικογενειακές ή φιλικές συνάξεις, παντού τέλος πάντων όπου οι άνθρωποι κουβεντιάζουν πλέκοντας τα βαριά με τα ελαφριά, τα οικουμενικά με τα του χωριού, τα δραματικά με τα αστεία; Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τις ειδήσεις που σου στέλνει στο κινητό σου το Διαδίκτυο, αλλά και με τις ειδήσεις που προβάλλουν πολλές ιστοσελίδες. 

Κάτι... ανάλογο αλλά και πολύ πιο σοβαρό. Γιατί εδώ πια παρουσιάζονται ανάκατα, αξεχώριστα, ισότιμα, σαν να είναι της ίδιας καταγωγής και αξίας, τα νέα από τον πραγματικό κόσμο και τα νέα από δύο άλλους κόσμους, πλαστούς, εικονικούς, εξωπραγματικούς. Ο ένας είναι ο κόσμος των σίριαλ, ο άλλος των ριάλιτι.

Το μίξερ αλέθει τους τρεις κόσμους και ανασυνθέτει τα μόριά τους ώστε να προσφέρει στον καταναλωτή ένα πιάτο με λίγο απ’ όλα, σε περίπου ίσες δόσεις. 

Μαθαίνεις τα τελευταία νέα για τον πόλεμο στην Ουκρανία και, ακριβώς από κάτω, στη στήλη με τις «τελευταίες ειδήσεις», τα σπόιλερ σε πληροφορούν για το τι μέλλει γενέσθαι στην τάδε ή στη δείνα τηλεοπτική σειρά, στις «Μέλισσες», στον «Σασμό» ή στην «Ελιά»· πολιτικό και τηλεοπτικό ρεπορτάζ συγχέονται και συμπαρουσιάζονται σαν ισοβαρή.

Ακολουθούν, επίσης σαν ζευγάρι ισοδύναμων μελών, τα νέα για την πανδημία ή για το νέο ρεκόρ στον πληθωρισμό και τα μαντάτα για τις εξελίξεις στο τάδε ή στο δείνα ριάλιτι, το «Σαρβάιβορ» ή τη «Φάρμα», το «Μπάτσελορ», το «Μπιγκ Μπράδερ», ποιος φεύγει, ποιος επιστρέφει, επειδή κάνει τις μαγκιές που φέρνουν θεαματικότητα, για να ξαναφύγει, επειδή το παρακάνει κτλ. 

Πρόκειται για έναν κόσμο έξω από τον κόσμο που μας περιβάλλει και μας ζορίζει με τα πραγματικά προβλήματά του. Για έναν κόσμο έξω από τον χρόνο. Οι αυτοεγκλωβισμένοι των παιχνιδιών αυτών, και των ομοειδών τους παγκοσμίως, είναι οι μόνοι «τυχεροί» στον πλανήτη που δεν έχουν πληροφορηθεί ακόμα ότι ο πόλεμος επέστρεψε φονικότατος στην Ευρώπη και ότι η Γη ολόκληρη κλονίζεται και κινδυνεύει.

Φυσικά και είναι πολλοί όσοι βλέπουν σίριαλ ή ριάλιτι, ή και τα δύο. Ούτε εγκληματούν ούτε είναι κατώτερης ποιότητας άνθρωποι. Το γούστο είναι αυστηρώς προσωπική υπόθεση. Μπορούμε να το συζητήσουμε, να το κρίνουμε, πλην όχι να το αναθεματίσουμε, ανεβαίνοντας στον άμβωνα της αλαζονείας. 

Το πρόβλημα είναι το μίξερ. Ετσι όπως αποδίδει την ίδια σημασία στα πάντα, αδιακρίτως και ισοπεδωτικά, αφαιρεί από τα όντως σημαντικά την αξία τους...

Παντελής Μπουκάλας

"H Καθημερινή"