Οι διαστάσεις της ανοιχτής σύγκρουσης Σαμαρά - Μητσοτάκη, η αδράνεια της τάσης των καραμανλικών, ο αναβαθμισμένος ρόλος του Β. Μεϊμαράκη και το προφίλ ενός δυνητικού εσωκομματικού πόλου του Ν. Δένδια.
Τις... αντίρροπες δυνάμεις στο εσωτερικό της Ν.Δ. απελευθέρωσε η ανοιχτή σύγκρουση Σαμαρά - Μητσοτάκη που εκτυλίχθηκε μπροστά στα μάτια του εσωκομματικού ακροατηρίου στο 14ο «γαλάζιο» συνέδριο. Και μπορεί η πορεία προς τις επικείμενες κάλπες γενικότερα να λειτουργεί κατευναστικά για τις δυνάμεις αυτές, όμως πλέον τις βλέπουμε να εκδηλώνονται ανοιχτά και δημόσια, γεγονός που φανερώνει και την προετοιμασία των εσωκομματικών παικτών για την επόμενη μέρα των εκλογών.
Πρώτα απ’ όλα είναι ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος έχει κλιμακώσει για τα καλά τις επιθέσεις του προς τον πρωθυπουργό. Ο πρώην πρωθυπουργός ενώ είναι ο ίδιος που στήριξε τον Κυριάκο Μητσοτάκη για την αρχηγία της Ν.Δ., παίζοντας βασικό ρόλο στην εκλογή του, και ενώ ο νέος αρχηγός προεκλογικά τού είχε δώσει το ελεύθερο να ηγεμονεύει στο κόμμα, μετεκλογικά άρχισε να τον «αδειάζει» σε μια σειρά από ζητήματα, όπως η πρωθυπουργική στροφή στο Μακεδονικό ή η επιλογή προσώπων για τις θέσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Ευρωπαίου επιτρόπου, τις οποίες ο κ. Σαμαράς εμφανιζόταν να επιθυμεί διακαώς.
Ευάγγελος Μεϊμαράκης, Νίκος Δένδιας
EUROKINISSI
Σήμερα, ο πρώην πρωθυπουργός παραμένει αποφασισμένος στη διεκδίκηση του δικού του εσωκομματικού χώρου και ρόλου ως σκληρού δεξιού πόλου. Κάτι που κατέστησε σαφές και με τα, εφ’ όλης της ύλης, αλλεπάλληλα «καρφιά» του προς τον πρωθυπουργό στο συνέδριο. «Καρφιά» που ξεκινούσαν από την πολιτική Μητσοτάκη στην ενέργεια, περνούσαν από τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και έφταναν στο θέμα του ιδεολογικοπολιτικού χαρακτήρα του κόμματος, με τον Αντ. Σαμαρά να κατηγορεί τον πρωθυπουργό ότι τον έχει αλλοιώσει και ότι έχει μετατρέψει τη Ν.Δ. σε... Ποτάμι. Παραβλέποντας, βέβαια, την ανάθεση των πιο κρίσιμων υπουργείων σε όλη την προερχόμενη από τον ΛΑΟΣ ακροδεξιά τριπλέτα.
«Καρφιά» Μητσοτάκη
Αλλά η επίθεση Σαμαρά ενόχλησε πάρα πολύ τον πρωθυπουργό. Κάτι που έγινε φανερό και από την επιλογή του Κυρ. Μητσοτάκη να επιστρέψει, από το βήμα του συνεδρίου, ένα από τα «καρφιά» στον πρώην πρωθυπουργό και συγκεκριμένα το τελευταίο, κάνοντας αναφορά στο ιστορικό χαμηλό ποσοστό του 18% που έφτασε η Ν.Δ. επί Σαμαρά το 2012. Φανερό έγινε και από την προσπάθεια του κυβερνητικού εκπροσώπου Γιάννη Οικονόμου να εμφανίσει τον Αντ. Σαμαρά, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως ένα περίπου περιθωριακό στέλεχος μέσα στο «πολυσυλλεκτικό» κόμμα της Ν.Δ. Τώρα, ο κ. Μητσοτάκης θέλει να ξεχαστεί το θέμα, έχοντας το μυαλό του στις εκλογές. Αλλωστε έχει ήδη φροντίσει να κηρύξει και επισήμως την προεκλογική περίοδο, όποτε κι αν τελικά στηθούν οι κάλπες.
Την ίδια ώρα κι ενώ είναι σε εξέλιξη η ανοιχτή σύγκρουση Σαμαρά - Μητσοτάκη, η καραμανλική τάση, όπως φάνηκε και από το συνέδριο, βρίσκεται αδρανής, ακολουθώντας την επιλογή του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή να περιορίσει στο ελάχιστο τις πολιτικές παρεμβάσεις του, ενώ δεν φρόντισε ο ίδιος να δημιουργήσει διαδοχή στο καραμανλικό μπλοκ, με αποτέλεσμα σήμερα οι καραμανλικοί να εκφράζονται κυρίως ως υπο-ομάδες και όχι ως ενιαίο σύνολο.
Αναβαθμισμένο ρόλο στο κόμμα έχει, ιδιαίτερα μετά την παρουσία του στο συνέδριο, ο πρώην πρόεδρος της Ν.Δ. και αντιπρόεδρος της Κ.Ο. του ΕΛΚ Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ο οποίος αποτελεί βέβαια σταθερό πόλο έκφρασης της καραμανλικής τάσης. Την ώρα που εξελισσόταν η σύγκρουση Σαμαρά - Μητσοτάκη, ο κ. Μεϊμαράκης –ο οποίος ήταν και πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής του συνεδρίου– επέλεξε να κρατήσει έναν ενωτικό και συνθετικό ρόλο, προκρίνοντας την ενότητα της παράταξης εν όψει των επικείμενων εκλογών, ενώ θέλησε να απαντήσει στον Αντ. Σαμαρά, λέγοντας πως «για να γίνει κυβέρνηση όλων των Ελλήνων πρέπει η Ν.Δ. να έχει πλειοψηφικό ρεύμα. Και για να είναι πλειοψηφικό ρεύμα απαιτείται να είναι και το Κέντρο και η Δεξιά και όλοι μαζί».
Η απάντηση Δένδια
Αλλά στον Αντ. Σαμαρά θέλησε να απαντήσει –από τη Βουλή– και ο Νίκος Δένδιας και το έκανε με πολύ αιχμηρά «καρφιά». Αλλωστε τα βέλη του κ. Σαμαρά, τόσο για το πάγωμα του ζητήματος της εξόρυξης υδρογονανθράκων όσο και σε σχέση με την εξωτερική πολιτική, στρέφονταν εκτός από τον πρωθυπουργό και προς τον υπουργό Εξωτερικών.
Ο κ. Δένδιας τόνισε, λοιπόν, ότι «ουδείς αρνείται τον πατριωτισμό οιουδήποτε, αλλά υπάρχει ένα ερώτημα. Πώς προσλαμβάνεται αυτός ο πατριωτισμός. Γιατί βέβαια δεν μπορούμε να κρύψουμε μέσα στην αίθουσα ότι πολλές φορές στην ιστορία μας ο πατριωτισμός κάλυψε ιδιοτελέστατες προσωπικές ατζέντες». Σημείωσε ακόμα ότι «η απραξία δεν συνιστά πατριωτισμό και ο στρουθοκαμηλισμός επίσης δεν συνιστά πατριωτισμό» και πως «ιδίως από πολιτικούς του πατριωτισμού ως οπισθοδρομικό σύνδρομο εκχέει μια βαθύτατη ανασφάλεια» και τάχθηκε υπέρ ενός «πατριωτισμού ανοιχτού, εγκάρδιου, που εκπέμπει αυτοπεποίθηση» και της «ανάγκης η Ελλάδα να είναι ανοιχτή, στα Βαλκάνια, στην ευρύτερη περιοχή της, να μην είναι αιχμάλωτη μόνο των ελληνοτουρκικών διαφορών».
Και παρότι ο Ν. Δένδιας προσέχει να μη δίνει αφορμές για να γίνονται θέμα συζήτησης οι σχέσεις του με τον Κυρ. Μητσοτάκη, πολλοί στη Ν.Δ. βλέπουν ότι κινείται με τρόπο που χτίζει το προφίλ ενός δυνητικού κεντροδεξιού εσωκομματικού πόλου. Την άποψη αυτή ενισχύει φυσικά η επιλογή του να βγει απέναντι στον Αντ. Σαμαρά, αλλά και η στάση του απέναντι στον Κωνσταντίνο Μπογδάνο, η οποία έσυρε τον κ. Μητσοτάκη στη διαγραφή του τελευταίου. Το προφίλ αυτό στελέχη της Ν.Δ. θεωρούν ότι το ενισχύει και η σύγκρουση Δένδια - Τσαβούσογλου στην Αγκυρα. Τότε που το μέγαρο Μαξίμου έτρεχε, μέσω διαρροών, να «κοντύνει» τον κ. Δένδια, διεκδικώντας την πατρότητα της σύγκρουσης αυτής. Επιβεβαίωνε έτσι ότι το χτίσιμο αυτού του προφίλ ενοχλεί τον πρωθυπουργό.
Γιάννης Μπασκάκης
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου