Τι εργοτάξιο είναι αυτό στην πλατεία Συντάγματος;...

ΕΓΡΑΨΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΕΔΩ ότι η πόλη έχει παραδοθεί στους τουρίστες. Λογικό είναι. Οι άνθρωποι της πόλης προσπαθούν να ζήσουν όπως μπορούν. Να τα βγάλουν πέρα.

Ακόμα και μια έξτρα κούρσα στους ταξιτζήδες, ένα... παραπάνω γεύμα που θα πωληθεί στα εστιατόρια στο Κουκάκι, ένα εισιτήριο στα θερινά που περιμένουν πώς και πώς τον κόσμο να γυρίσει στις ταινίες εκτός κρεβατοκάμαρας, όλα έχουν σημασία για τους Αθηναίους που προσπαθούν να επιβιώσουν πάλι μέσα σε μια νέα κρίση (ή, βασικά, εντός της παλιάς, που ποτέ δεν τελείωσε πραγματικά). 

Αγαπάμε τη σαπίλα και το χάος της πόλης μας, αλλά όταν είναι αυθόρμητο και ξεκινάει από τα κάτω, όχι όταν επιβάλλεται από τα πάνω, σαν πολυδάπανο πρότζεκτ.

Η υπερβολική επένδυση της χώρας στον τουρισμό δεν είναι καλή. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου σήμερα, ούτε το οικιστικό προνόμιο που σε συνδυασμό με τον τουρισμό κάνει μη βιώσιμες τις τιμές των ενοικίων για όσους ζούμε στο κέντρο της πόλης.

Το θέμα μου είναι η πλατεία Συντάγματος. Αυτό το γιαπί. Η κατάσταση διάλυσης στην οποία έχει περιέλθει η πλατεία μόνο ως αστοχία μπορεί να εκληφθεί, εάν θεωρήσουμε ότι όντως ο τουρισμός είναι ο μεγάλος στόχος.

Κάτι πήγε πολύ στραβά στο συγκεκριμένο σχέδιο και δεν έχουμε ακούσει πραγματικά κάποια συγγνώμη ή κάποια διαφανή εξήγηση για το τι απέγιναν όλα τα υλικά που κατασπαταλήθηκαν (πόροι, γλαστράκια, φυτάκια, φοινικόδεντρα, καγκουροπαγκάκια με καγκουροφωτισμό και άλλα αξεσουάρ που, όπως μπήκαν, βγήκαν, σαν να στήνεις και να ξεστήνεις ένα επιτραπέζιο). 

Για να διαβασετε ολόκληρο το κείμενο της Βιβιαν Στεργιου, πατήστε ΕΔΩ...