Μεγάλη απώλεια για τον χώρο των Γραμμάτων και των Τεχνών, ο θάνατος του σπουδαίου δημιουργού Ροβήρου Μανθούλη, ο οποίος πέθανε σήμερα το πρωί, σε ηλικία 92, σε νοσοκομείο του Παρισιού, καθώς είχε προσβληθεί από κορονοϊό.
Σκηνοθέτης, συγγραφέας και ποιητής, ήταν από τους πιο παραγωγικούς και... ανανεωτικούς καλλιτέχνες αλλά και ένας υπέροχος άνθρωπος. Το τεράστιο έργο του είχε διεθνές εκτόπισμα. Ντοκιμαντέρ-σταθμός είναι το «Ελλάδα, οι ναυαγοί της Ιστορίας».
Ο Ροβήρος έφερε αλλαγές στο ραδιόφωνο, στο θέατρο και φυσικά στον κινηματογράφο, καθώς ήταν ο δημιουργός εμβληματικών ταινιών.
«Η δική μου ταυτότητα είναι πολιτική»
Γεννήθηκε στην Κομοτηνή, μεγάλωσε στην Αθήνα. Συμμετείχε στους κύκλους της Διάπλασης των Παίδων και στις γραμμές του ΕΑΜ των Νέων και συνέχεια της ΕΠΟΝ, σαν διαφωτιστής. Από τα τέλη του 1943 μέχρι την Απελευθέρωση, ήταν το «χωνί» των Εξαρχείων και της Νεάπολης, που έφερνε τα βράδια, από κάποια ταράτσα στο λόφο του Στρέφι, τα αντιστασιακά μηνύματα μπροστά στα ανοιχτά παράθυρα των περιοίκων.
Για εκείνη την περίοδο ο ίδιος είχε δηλώσει το 2019 σε συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» το εξής: «Πέρασα πολλά και είδα ακόμα περισσότερα. Είδα τους ανθρώπους μου γύρω μου να χάνονται, να δολοφονούνται φίλοι μου, περιέργως, αν και ήμουν πολύ ενεργός, δεν σκοτώθηκα. Επέζησα. Το "χωνί" ήταν πολύ προσεκτικό. Αλλά το συμβάν που δεν ξεχνώ –και μέχρι τώρα που σας μιλώ το έχω ακόμη στη σκέψη μου– είναι αυτό που συνέβη στον Εμφύλιο. Ημασταν στην παρανομία, θυμάμαι εκείνη την εποχή έκρυβα δύο νέα παιδιά, σύντροφοι από Σοφάδες Καρδίτσας, στο σπίτι. Παρότι οι γονείς μου δεν ήταν αριστεροί, με βοήθησαν να τους κρύψουμε…».
Με αφορμή την κυκλοφορία τότε του βιβλίου «37 ποιήματα» (εκδ. Γαβριηλίδης) ο ίδιος μας είχε πει σε αυτό «Θα βρείτε πώς διαμορφώθηκε η προσωπικότητά μου. Πώς κατασκευάστηκα. Γύρω από την ποίηση, την ελληνική διανόηση, στο πατάρι του Λουμίδη. Η εποχή που βγαίνουμε από τον Εμφύλιο το ’49 και θα διαρκέσει μέχρι την επιστροφή μου από την Αμερική. Η δική μου ταυτότητα είναι πολιτική, με την έννοια των αρχαίων, παίρνοντας θέση στα πράγματα.
»Αυτό έκανα από τότε που ήμουν δεκατριών χρόνων. Αυτό όσον αφορά την πολιτική. Αλλά παράλληλα πάντα διάβαζα πολλά βιβλία. Θυμάμαι, πήγαινα στη βιβλιοθήκη του Τίτου [Πατρίκιου] που ήταν φίλος μου και μου έλεγε ο Ξενόπουλος τι να διαβάσω – όσες δανειστικές βιβλιοθήκες υπήρχαν τις είχα διαβάσει όλες. Ετσι άρχισε να διαμορφώνεται ο ποιητής και ο διανοούμενος»...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου