Χρήστος Ξανθάκης
Είμαι με το φίλο μου τον Γιάννη, πάνω από τέσσερις δεκαετίες ο Γιάννης στη νύχτα, μισό αιώνα σερβίρει ποτά. Μου λέει για την ακρίβεια, για τη φτώχεια, για τη μαυρίλα, για την αγορά που... ήταν μια φορά πεσμένη πριν από τη ρώσικη εισβολή κι από τότε έχει πέσει ακόμη περισσότερο, έχει πέσει στο μισό. Όλη την αγορά, από τον τύπο που πουλάει κουμπιά ως τα ουίσκια στα μπαρ. Μιλάει ο Γιάννης για το ζόρι του κόσμου:
«Δεν θέλει φιλοσοφίες και αναλύσεις, δεν θέλει διπλώματα και παπλώματα. Είναι ο άλλος στο δρόμο, του μυρίζει ένα κουλούρι και γυρνάει στο σπίτι του να φάει μια φέτα ψωμί χτεσινό».
Κουβέντες εμπρός και πίσω από τη μπάρα, πλάι σε ένα ποτήρι Γκλενφίντιχ σπέσιαλ. Σε σκέψεις με έβαλε ο Γιάννης, όχι ότι δεν τα ήξερα δηλαδή, άλλο να τ’ ακούς όμως από πέντε δέκα άτομα και άλλο να στα λέει ένας τύπος που νταραβερίζεται με τη μισή Αθήνα. Τις ώρες που ανοίγουν τα στόματα και δεν κρύβεται κανείς πίσω από ιδεολογήματα και κομματικές ιδιότητες…
Αλλά δεν είμαστε μόνο εξομολογούμενοι και εξομολογητές, είμαστε και εντερπρενιούρζ! Και κάπως πρέπει να την εκμεταλλευτούμε (εντός και εκτός εισαγωγικών) την ακρίβεια, τη φτώχεια και τη μαυρίλα. Να κάνουμε ευκαιρία την κρίση που λένε και οι φιλελέδες, άνθρωποι όντες πρακτικοί και πολυπράγμωνες με νησιωτικές επενδύσεις σε πισίνες ολυμπιακών διαστάσεων. Έτσι λοιπόν αποφάσισε κι ο ρεπόρτερ Ξανθάκης Ξανθάκης να οργανώσει τα Όσκαρ Ακρίβειας, όπως Χόλυγουντ και Ακάντεμι οφ Μόσιον Πίκτσιουρζ ένα πράγμα. Να δούμε ρε παιδί μου και ποιος ή ποια αξίζει να το κερδίσει το βραβείο της Πιο Δυνατής Δήλωσης και να εισπράξει το χειροκρότημα του καταναλωτή.
Και το «ποια» δεν το λέω τυχαία, καθώς μια σειρά από ζόρικες παρόλες επί του θέματος έχει ξεστομίσει η Μιράντα Ξαφά. Με κορυφαία όλων εκείνη στο Kontra Channel, που δεν φοβήθηκε Θεό και ανθρώπους και βγήκε και είπε:
«Η αύξηση των τιμών ενέργειας είναι ένα σήμα στους καταναλωτές να καταναλώνουν λιγότερο. Εάν τους αποζημιώνεις για κάθε αύξηση δεν το λαμβάνουν αυτό το σήμα».
Καραμπίνα, αναμφιβόλως, με φυσίγγια για αγριογούρουνο φίλε! Ωχριά, ωστόσο, μπροστά στην τορπίλη που εκτόξευσε ο Άδωνις Γεωργιάδης, όταν ρωτήθηκε για τον πληθωρισμό:
«Θέλω να είμαι και ειλικρινής εδώ, μπροστά στο δράμα που περνάει ο ουκρανικός λαός, τις βόμβες που πέφτουν στα κεφάλια τους, τους νεκρούς που έχουνε, τα μαιευτήρια που καίγονται, να μιλάμε εδώ εμείς για τα δικά μας δράματα το θεωρώ και λίγο ύβρη».
Από κοντά κι ο γίγαντας ο Πέτσας, με το Καλάσνικωφ να βάζει φωτιά στα τόπια δηλώνοντας:
«Να κρατάμε μικρό καλάθι, να λέμε συνεχώς στα νοικοκυριά και στις επιχειρήσεις ότι θα πρέπει όλοι μαζί να ξεπεράσουμε την κρίση, εμείς από πλευράς μας σας στηρίζουμε με μειώσεις φόρων, λελογισμένα, με αυξήσεις του διαθέσιμου εισοδήματος, πάλι λελογισμένα».
Αξιέπαινες όλες οι ανωτέρω δηλώσεις και σε μια άλλη χρονιά θα είχαν αποκομίσει το Όσκαρ. Φέτος, ωστόσο, δεν είναι αστείος ο ανταγωνισμός, μιλάμε χάνεται η μπάλα από τις φωτοβολίδες που σκάνε κάθε μέρα. Ως εκ τούτου, είμαι υποχρεωμένος να απονείμω το Όσκαρ Ακρίβειας στον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Βασίλη Οικονόμου, που βγήκε χτες στην ΕΡΤ και τα είπε χύμα και τσουβαλάτα. Απολαύστε τον:
«Σε αυτή τη χώρα πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι ο τσάμπας πέθανε. Κάποιοι χρησιμοποιούν ως δικαιολογία το υψηλό κόστος του ρεύματος γιατί έχουν τη νοοτροπία του “δεν πληρώνω”. Στη χώρα έχει καλλιεργηθεί από τη δεκαετία του '80 η “νοοτροπία του τσάμπα” και αυτό πρέπει να αλλάξει και οι καταναλωτές πρέπει να μάθουν να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους».
Άξιος ο μισθός του αναμφίβολα και πιστεύω ότι αν τον στείλουμε στην Ευρώπη θα μας εκπροσωπήσει επάξια στα κατά τόπους διεθνή φεστιβάλ. Να μάθουν επιτέλους και οι ξένοι ότι αυτή η ράτσα γεννάει και άλλες μεγάλες μορφές του θεάματος, μετά απ’ τον πολυβραβευμένο Θόδωρο Αγγελόπουλο...
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου