Μεσαίος χώρος α λα γαλλικά...

Η επανεκλογή του Εμανουέλ Μακρόν στην προεδρία της Γαλλίας προκάλεσε ανακούφιση στην Αθήνα. Επί των ημερών του το σύνθημα “Ελλάς- Γαλλία- συμμαχία” βρήκε νέες πολιτικές και στρατιωτικές εκφράσεις. Και υπήρξε ένας σύμμαχος του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ΕΕ, από το Ταμείο Ανάκαμψης και την πανδημία, μέχρι την προσπάθεια για ευρωπαϊκά μέτρα... απέναντι στην ενεργειακή κρίση. Προσπάθεια η οποία βεβαίως συνεχίζεται.

Αλλά και σε μία σειρά θεμάτων πολιτικής στρατηγικής, ακόμη και επικοινωνιακής πολιτικής, το Μαξίμου μοιάζει να κοιτά προς τα Ηλύσια Πεδία για... έμπνευση. Και εξακολουθεί να βρίσκει πηγή έμπνευσης στην επανεκλογή Μακρόν, κόντρα στην ακροδεξιά, Μαρίν Λεπέν.

“Οι δυνάμεις του μεσαίου χώρου κατανίκησαν την ακρότητα”, ήταν το χαρακτηριστικό σχόλιο του κυβερνητικού εκπροσώπου, Γιάννη Οικονόμου, χθες για τις γαλλικές προεδρικές εκλογές.

Καθώς οι Γάλλοι αναλυτές βλέπουν τη χώρα τους να έχει μοιραστεί στα τρία, μεταξύ της ακροδεξιάς, της ριζοσπαστικής αριστεράς και του κεντρώου χώρου, στο Μαξίμου θεωρούν ότι όπως ο Μακρόν επανεξελέγη παρά τη γαλλική οργή για την ακρίβεια εκφράζοντας το τρίτο “μπλοκ”, έτσι και ο κ.Μητσοτάκης θα διεκδικήσει δεύτερη θητεία στις κάλπες, που η κυβέρνηση επιμένει ότι θα στηθούν το 2023. Και “επιστρέφουν” μάλιστα στην περίφημη στρατηγική του μεσαίου χώρου, που είχε συμβάλει στη νίκη του Κώστα Καραμανλή το 2004, αν και τότε φυσικά η λογική της Νέας Δημοκρατίας ήταν τελείως διαφορετική.

Και βεβαίως, η μεγάλη διαφορά με τη Γαλλία είναι ότι ο Μακρόν είχε απέναντι του τη Λεπέν, για αυτό και στηρίχθηκε στο δεύτερο γύρο από σημαντικό ποσοστό ψηφοφόρων και της αριστεράς. Ο Μελανσόν άλλωστε είχε δώσει το σύνθημα “καμία ψήφος στη Λεπέν”, που σαφώς και έπαιξε ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα.

Από το κυβερνητικό στρατόπεδο εν Ελλάδι πάντως εξισώνουν εμμέσως ή και αμέσως την ακροδεξιά Λεπέν με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ίδιος ο κ.Μητσοτάκης μιλά διαρκώς για την απειλή του λαϊκισμού από όπου και εάν προέρχεται, προειδοποιώντας την ΕΕ ότι εάν δεν ληφθούν αποτελεσματικά μέτρα για να αντιμετωπιστεί το κύμα ακρίβειας, που πυροδότησε η ενεργειακή κρίση μετά και τον πόλεμο στην Ουκρανία, θα ανέλθουν είτε σκληρές δεξιές είτε αριστερές δυνάμεις σε ευρωπαϊκές χώρες.

Μητσοτάκης- Μακρόν θα συνεργαστούν σε κάθε περίπτωση ακόμη πιο στενά, με όλη τη “συμμαχία του νότου”, επιδιώκοντας ουσιαστικά ευρωπαϊκά μέτρα για την ενεργειακή κρίση, όπως το πλαφόν στη χονδρική τιμή του φυσικού αερίου και η αποσύνδεση της τιμής του φυσικού αερίου από την κοστολόγηση του ηλεκτρικού ρεύματος.

Ο Μακρόν έχει άλλωστε μπροστά του τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου, στις οποίες κινδυνεύει να βρεθεί να “συγκυβερνά” επί της ουσίας είτε με την ακροδεξιά, είτε με την αριστερά. Θα ζητήσει λοιπόν από τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ να αναλάβει γενναίες αποφάσεις και εφόσον συμβεί αυτό, θα κερδίσει μαζί του και η Αθήνα.

Στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο όμως δε δίνει πια τον τόνο από το Βερολίνο η Άνγκελα Μέρκελ, η οποία στο παρελθόν για χάρη του γαλλογερμανικού άξονα και για να κρατήσει έναν ευρωπαϊστή συνομιλητή στο Παρίσι, βοηθούσε το Μακρόν. Αλλά στην Αθήνα, όπως και στο Παρίσι, δεν εγκαταλείπουν την ελπίδα, ότι όπως και με το Ταμείο Ανάκαμψης, το μέτωπο των βόρειων θα “σπάσει” στο τέλος. Και σε κάθε περίπτωση, οι πολιτικές πορείες Μακρόν- Μητσοτάκη παραμένουν παράλληλες...

Βίκυ Σαμαρά

news247.gr