Γιάννης Αλμπάνης
Πέρα από τη σκανδαλώδη παρουσία των μαχητών του Τάγματος Αζόφ, ένα από τα σημεία κριτικής που διατυπώθηκαν για την ομιλία Ζελένσκι στα κοινοβούλια της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας, ήταν ότι δεν έκανε αναφορά στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974.
Αν και σε ό,τι αφορά το... Αζόφ κρίνω απολύτως δικαιολογημένο το σάλο που ξεσηκώθηκε (από το πουθενά μας προέκυψε στη Βουλή «Χρυσή Αυγή» Ουκρανίας), εντούτοις, την κριτική για τη μη αναφορά στο Κυπριακό τη θεωρώ άτοπη.
Από τη σκοπιά των συμφερόντων της Ουκρανίας, ο Ζελένσκι ορθά δεν αναφέρθηκε στο Κυπριακό. Η χώρα του είναι σε κατάσταση αδυναμίας, δίνοντας άνισο αγώνα με έναν πολύ ισχυρότερο αντίπαλο, ο οποίος παρά τις δυσκολίες που συναντάει, φαίνεται αποφασισμένος να επιβάλει τη θέλησή του όση βία και αν χρειαστεί.
Ο Ζελένσκι έχει απόλυτη ανάγκη να μη σπάσει καμιά διεθνή συμμαχία του, ιδιαίτερα με μια χώρα όπως η Τουρκία, που τον προμηθεύει με drone και, κυρίως, παίζει διαμεσολαβητικό ρόλο στη διαπραγμάτευση με τον Πούτιν. Η «παράλειψη» στις ομιλίες του Ουκρανού Προέδρου υπαγορεύτηκε από στοιχειώδη διπλωματική σωφροσύνη.
Δίνουν χωρίς να παίρνουν
Υπάρχει βέβαια ζήτημα. Αλλά το ζήτημα είναι της ελληνικής κυβέρνησης, όχι της ουκρανικής. Η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να έχει διασφαλίσει ότι ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι δεν θα υπονοούσε δια της σιωπής του οι στρατιωτικές εισβολές που παραβιάζουν το διεθνές Δίκαιο, δεν πρέπει να κρίνονται με τα ίδια μέτρα και τα ίδια σταθμά. Αν δεν μπορούσε να το διασφαλίσει, δεν θα έπρεπε να τον είχε καλέσει να μιλήσει στη Βουλή. Βεβαίως, θα μπορούσε κανείς να παρατηρήσει ότι αυτά είναι ψιλά γράμματα, από τη στιγμή που συναίνεσε στις παρεμβάσεις του Αζόφ…
Η ομιλία Ζελένσκι αποτελεί την πιο χτυπητή, αλλά όχι μοναδική, αστοχία της ουκρανικής πολιτικής του πρωθυπουργού -λέω του πρωθυπουργού γιατί ο κ. Δένδιας δεν φαίνεται στο προσκήνιο. Από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε να προχωρήσει σε μια βεβιασμένη αλλαγή του δόγματος της εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Η κυβέρνηση τοποθετήθηκε στους σκληρούς της ΕΕ απέναντι στη Ρωσία και επέλεξε να αποστείλει όπλα στο Κίεβο. Έδωσε δηλαδή στη Δύση (στις ΗΠΑ για την ακρίβεια, γιατί η ΕΕ έχει δεύτερο ρόλο) ό,τι της ζητήθηκε, αλλά δεν είναι ξεκάθαρο αν πήρε κάτι συγκεκριμένο ως αντάλλαγμα, πέρα από καλά λόγια και υποσχέσεις για το μέλλον. Την ίδια στιγμή η τουρκική διπλωματία μετατρέπει την ουκρανική κρίση σε όχημα μιας εντυπωσιακής γεωπολιτικής αναβάθμισης της γείτονος -η έγκριση των ΗΠΑ για την προμήθεια από την Άγκυρα των νέων F 16 συνιστά την πιο εντυπωσιακή έκφανση αυτής της αναβάθμισης.
Οι αξίες και η πολιτική
Απορρίπτω κατηγορηματικά την πολιτική χωρίς ηθικές αρχές, είτε αυτή αφορά τα εσωτερικά πράγματα είτε τις διεθνείς σχέσεις. Ιδιαίτερα δε για μια χώρα του μεγέθους και της γεωγραφικής θέσης της Ελλάδας, το «συμφέρον» της ταυτίζεται με τον απόλυτο σεβασμό του διεθνούς Δικαίου και των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Με βάση τις αξίες λοιπόν, η Ουκρανία πρέπει να υποστηριχτεί γιατί δέχεται μια απαράδεκτη και παράνομη εισβολή.
Η πολιτική όμως (ειδικά η διεθνής πολιτική) δεν είναι μόνο αξίες. Είναι επίσης συσχετισμοί δύναμης, κίνδυνοι και ευκαιρίες, συμφέροντα και απειλές. Κυρίως όμως είναι η πρόβλεψη του πώς η δική σου δράση θα επηρεάσει τις εξελίξεις σε ένα πολυπαραγοντικό περιβάλλον. Το να στηρίξεις την Ουκρανίας υπαγορεύεται από τον σεβασμό στο διεθνές Δίκαιο. Το ποια ακριβώς μορφή θα πάρει αυτή τη στήριξη εξαρτάται όμως από μια σειρά πολιτικών παραγόντων...
news247.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου