Γιώργος Καρελιάς
Τα συνέδρια των κομμάτων είναι μια υποχρεωτική διαδικασία, που σπανίως προκαλούν ευρύτερο ενδιαφέρον. Για να συμβεί αυτό, πρέπει να κρίνεται κάτι πολύ σημαντικό, σε πολιτικές ή (και) πρόσωπα.
Στην πρόσφατη πολιτική μας ιστορία τέτοιο συνέδριο ήταν του (τότε-1996- κραταιού) ΠΑΣΟΚ, καθώς κρινόταν αν, μετά το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, αρχηγός θα... γινόταν ο ήδη πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης ή ο βασικός εσωκομματικός του αντίπαλος Ακης Τσοχατζόπουλος. Το αποτέλεσμα κρίθηκε από την πεποίθηση της πλειοψηφίας των συνέδρων ότι η διατήρηση της κυβερνητικής εξουσίας διασφαλιζόταν αν το πρόσωπο πρωθυπουργού και προέδρου του κόμματος ήταν το ίδιο.
Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, που άρχισε χτες, δεν έχει να λύσει τέτοια προβλήματα. Το κόμμα είναι στην αντιπολίτευση και δεν υπάρχει δεύτερος υποψήφιος, ο Αλέξης Τσίπρας είναι αδιαμφισβήτητος. Το γεγονός αυτό έχει υπέρ και κατά.
Όταν ένα κόμμα είναι εκτός εξουσίας, κινητοποιεί δυσκολότερα μεγάλο αριθμό μελών. Από την άλλη έχει περισσότερο χρόνο και μεγαλύτερη άνεση να προετοιμαστεί καλύτερα εν όψει των εκλογών, χωρίς τα βαρίδια που συνήθως συνεπάγεται η κυβερνητική πολιτική. Επίσης, η απουσία δεύτερου υποψήφιου προέδρου αφαιρεί ενδιαφέρον για το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, καθώς ο κ. Τσίπρας δεν (θα) έχει εσωκομματικούς μπελάδες.
Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ θα φανεί μόλις λήξει το συνέδριο και η επανεκλεγμένη ηγεσία του θα κληθεί να κάνει πράξη όσα είπε ο κ. Τσίπρας στην εναρκτήρια ομιλία του:
Πρώτον, να πείσει ότι το σύνθημα «νέα αρχή» δεν είναι γράμμα κενό.
Δεύτερον, να πείσει ότι «έχουμε μάθει από τα λάθη μας, είμαστε έτοιμοι, πιο ώριμοι, πιο αποφασισμένοι, ξέρουμε πώς και μπορούμε».
Τρίτον, το εκλογικό σώμα να πειστεί ότι «έχει φτάσει η ώρα της πολιτικής αλλαγής» και αυτό σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι «η πρώτη πολιτική δύναμη και με διαφορά από τις πρώτες αλλαγές με απλή αναλογική». Και
Τέταρτον, όλα αυτά είναι η προϋπόθεση για να επαληθευτεί η «βεβαιότητα» του κ. Τσίπρα ότι «σύντομα η χώρα θα έχει ισχυρή προοδευτική κυβέρνηση».
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και οι συν αυτώ γνωρίζουν ότι, για να συμβεί αυτό που θεωρούν «βέβαιο», εκτός από τη δική τους συμβολή, πρέπει να συντρέχουν ακόμα δύο προϋποθέσεις.
Πρώτα να τους βοηθούν τα γεγονότα, τα οποία να κάνουν δύσκολη της ζωή της κυβέρνησης. Και μετά να μπορέσουν οι ίδιοι να πείσουν ότι είναι σε θέση να διαχειριστούν καλύτερα τα προβλήματα που έχουν ανακύψει.
Το πρώτο, τα γεγονότα, είναι τώρα σύμμαχός τους. Για πρώτη φορά στην κυβερνητική θητεία της, η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση, λόγω του καλπασμού των τιμών στην ενέργεια, αλλά και σε είδη καθημερινής κατανάλωσης και χρήσης. Από τον τρόπο που θα τα αντιμετωπίσει το επόμενο χρονικό διάστημα θα κριθεί-και θα φανεί-αν ισχύει ο ισχυρισμός Τσίπρα ότι «έχει φτάσει η ώρα της πολιτικής αλλαγής».
Το δεύτερο, δηλαδή η ετοιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ να διαχειριστεί καλύτερα τα προβλήματα αυτά, είναι θέμα ανοικτό προς απόδειξη.
Ένα είναι σίγουρο. Ότι για να σχηματιστεί «ισχυρή προοδευτική κυβέρνηση» δεν αρκεί η επιθυμία και η επιδίωξη του ενός. Εξαρτάται και από τις προτεραιότητες του πιθανού-και προκρινόμενου- συνεταίρου. Και αυτό(θα) είναι μια δύσκολη εξίσωση με πολλές παραμέτρους, που δεν λύνεται στα συνέδρια...
news247.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου