Η μάνα είναι στην κουζίνα και περιμένει χαμογελαστή. Περιμένει όρθια, φυσικά, έτοιμη στην υπηρεσία του γιου.
Μπαίνει το αγόρι ορμητικά: Μάνα νερό, προστάζει. Το θέλει στο χέρι, αν και η βρύση στον νεροχύτη απέχει δυο βήματα. Αμέσως αγόρι μου! Του... δίνει το ποτήρι, το αγόρι το πίνει βουλιμικά και μετά όλο θαυμασμό: Τι νερό είναι αυτό ρε μάνα, θεϊκό!
Το γούστο της διαφήμισης δεν μπορεί να μετρηθεί με δεδομένα της παλιάς εποχής που τα κανάλια έλεγχαν την αισθητική και την ποιότητα των διαφημίσεων που δέχονταν.
Το «μήνυμα», όμως, μπορεί να ελεγχθεί. Το μήνυμα όχι αν το νερό είναι ή όχι θεϊκό, αλλά αν η διαφήμιση –όποιας ποιότητας– βάζει όρια στα πρότυπα που προωθεί και τα οποία, βέβαια, είναι πολλά. Από τους μάτσο άνδρες που ρίχνουν τις συλφίδεςμε ένα αφοπλιστικό άρωμα, μέχρι το φανταχτερό αυτοκίνητο που τα σπάει στη τραχύτητα.
Εδώ, στη διαφήμιση με το «θεϊκό νερό», έχουμε το πρότυπο το ΑΝΔΡΑ. Που τα θέλει όλα στο χέρι, που έχει τη μάνα δίπλα του λαμπάδα αναμμένη, που το ίδιο θα θέλει αύριο από τη γυναίκα του. Που η επιθυμία του είναι διαταγή από την εφηβεία –γιατί να μην είναι και στην ωριμότητα.
Ένα πρότυπο που δεν πάει κάτω με κανένα νερό…
harddog-sport.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου