Ο πόλεμος στην Ουκρανία, η ενεργειακή κρίση, ο πληθωρισμός, η φτωχοποίηση της κοινωνίας και, κυρίως, τα δύο χρόνια της πανδημίας μάς έκαναν ίσως να ξεχάσουμε το δομημένο περιβάλλον των μεγάλων πόλεων στο οποίο η πλειονότητα της κοινωνίας είναι αναγκασμένη να ζει, να κινείται, να εργάζεται. Ομως, ο δημόσιος χώρος -τα πάρκα, οι πεζόδρομοι, οι πλατείες, οι... ποδηλατόδρομοι, οι καλές δημόσιες συγκοινωνίες- είναι αυτό που χρειαζόμαστε όλοι μας και ειδικά οι πιο αδύναμοι.
Εδώ και δύο χρόνια, έχει εξαγγελθεί από τον δήμαρχο Κώστα Μπακογιάννη ο «Μεγάλος Περίπατος», μια μείζονος κλίμακας παρέμβαση στο πολύπαθο κέντρο της πρωτεύουσας, η οποία, ενώ στο ξεκίνημά της είχε ευρύτερη συναίνεση -μολονότι έργο βιτρίνας-, έχει πλέον απαξιωθεί στη συνείδηση του κόσμου.
Υπερκοστολόγηση, προχειρότητα, κακοτεχνία και κακογουστιά, ταλαιπωρία για όλους και μηδενική μέριμνα για ανθρώπους με αναπηρία ήταν ο απολογισμός του πρώτου «πειραματικού» χρόνου. Σε έρευνα που πραγματοποίησε το ΑΠΘ, το 2021, το 87% των ερωτηθέντων δήλωνε λίγο ή καθόλου ικανοποιημένο από την ποιότητα της παρέμβασης, ενώ το 89% βαθμολόγησε χαμηλά τη σχεδιαστική επάρκεια των παρεμβάσεων.
Ο «Μεγάλος Περίπατος» έγινε το πιο «σύντομο» ανέκδοτο της χώρας. Σύντομο μόνο ως φράση. Εναν μήνα πριν από τα Χριστούγεννα, ξεκίνησαν νέα έργα πεζοδρόμησης λωρίδων της Πανεπιστημίου, με αποτέλεσμα νέο κυκλοφοριακό κομφούζιο.
Χρονοδιαγράμματα σβήνονταν και ξαναγράφονταν, για να φτάσουμε στη σημερινή εικόνα του κέντρου: ένα απέραντο και στάσιμο εργοτάξιο. Στην Πανεπιστημίου, ακόμα, δεν έχει ολοκληρωθεί ούτε το ένα τρίτο των πεζοδρομίων, που είχε καταληκτική ημερομηνία 28 Μαρτίου. «Χωράφι» παραμένει ακόμη η (κάτω) Πλατεία Συντάγματος, όπου τα έργα έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί στο τέλος του 2021.
Και μέσα σε όλα, χθες ανακοινώθηκαν από το υπουργείο Περιβάλλοντος νέα έργα τού άλλοτε «Μεγάλου Περιπάτου», τα οποία ξεκινούν στην Ερμού, κάτω από την Αθηνάς. Αυτή τη φορά, οι ειδυλλιακές μακέτες αντιφάσκουν μεταξύ τους! Αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες για την επιτελική κυβέρνηση. Οι μακέτες να «τρέχουν» και να πιστώνεται η πολιτική υπεραξία.
Ο ζωντανός ιστός της πόλης, όμως, δεν επιδέχεται άλλες ασκήσεις επί χάρτου, άλλους ερασιτεχνικούς πειραματισμούς, επιβαρύνσεις του δημόσιου προϋπολογισμού και βίαιους «εξευγενισμούς». Οι πολίτες δικαίως νιώθουν ότι η πόλη, ο δημόσιος χώρος, δεν τους ανήκει. Η κακομεταχείριση της πρωτεύουσας πρέπει να σταματήσει...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου