Οι παλιότερες γενιές μεγάλωσαν με το σύνθημα ότι η Πρωτομαγιά δεν είναι αργία αλλά απεργία. Δεν είναι η ημέρα των λουλουδιών, αλλά η παγκόσμια ημέρα της εργατικής τάξης και όλων των ανθρώπων του μόχθου. Δεν είναι χρόνος ανάπαυσης, αλλά χρόνος αγώνα για μια καλύτερη ζωή και μια δικαιότερη κοινωνία.
Οι νεότερες γενιές πρέπει να ανακαλύψουν εκ νέου... αυτό το μήνυμα. Γιατί γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε συνθήκες κρίσης του εργατικού κινήματος. Σε συνθήκες ήττας και κατασυκοφάντησης των ιδανικών του. Σε μια εποχή ραγδαίας και βάρβαρης αφαίρεσης δικαιωμάτων, τα οποία διασφάλιζαν το ελάχιστο πλαίσιο αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Γυρίσαμε πολλά χρόνια πίσω. Παλιοί και νέοι εργαζόμενοι βγαίνουν τώρα στην αγορά εργασίας, χωρίς τη στήριξη συνδικάτων, καθώς αυτά βιώνουν μια μακρά περίοδο ενσωμάτωσης και απαξίωσης. Χωρίς συλλογικές συμβάσεις. Με ελάχιστα εργατικά δικαιώματα - και αυτά νοθευμένα στον μέγιστο βαθμό. Όλη αυτή η οπισθοδρόμηση ονομάστηκε εργασιακός μεσαίωνας. Ίσως να είναι κάτι πολύ χειρότερο.
Η ελληνική κοινωνία εδώ και 13 χρόνια βιώνει τις εξάρσεις και τις υφέσεις μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που το τελευταίο διάστημα πήρε πρωτοφανείς διαστάσεις, με την έκρηξη της ακρίβειας από το περασμένο φθινόπωρο, αλλά και τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο.
Τελευταία εκδήλωση αυτού του πολέμου είναι ο ενεργειακός πόλεμος, που μόνο ελάχιστα δείγματα της έναρξής του έχουμε δει. Μπορούμε όμως με ασφάλεια να προβλέψουμε πως οι επιπτώσεις του θα είναι ανυπολόγιστες για τους εργαζόμενους και για τις οικονομίες των κρατών.
Κάτω από αυτό το πρίσμα, η φετινή Εργατική Πρωτομαγιά αποκτά διαστάσεις που ουδέποτε είχε εδώ και πολλές δεκαετίες. Η ζωή του λαού, η ειρήνη και αξιοπρεπής διαβίωσή του, το δικαίωμά του για ένα καλύτερο μέλλον απειλούνται απλά.
Προσβάλλονται και αμφισβητούνται καθημερινά. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι ένας λογαριασμός ρεύματος σήμερα εξανεμίζει έναν ολόκληρο μισθό ή και περισσότερο, οι συνθήκες εργασίας είναι τρισάθλιες και η αβεβαιότητα για το αύριο κανόνας ζωής.
Η φετινή Εργατική Πρωτομαγιά πρέπει να στείλει το μήνυμα οι εργαζόμενοι να πάρουν και πάλι στα χέρια τους τις οργανώσεις τους. Να τις μαζικοποιήσουν και να αγωνιστούν ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στη λεηλασία των εισοδημάτων τους για ουσιαστικά δικαιώματα, αξιοπρεπείς αμοιβές και εργασία. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου