Δεν θα τους ρίξετε εσείς, εμείς θα τους ρίξουμε...

Xρήστος Ξανθάκης

Είμαι Τρίκαλα φίλε, έχω έρθει να δω τη μαμά, χαρά Θεού έξω, κάθομαι στο καφέ Diverso, απολαμβάνω εσπρέσο καλόπιοτο, απευθείας από Ιταλία τον φέρνει το αφεντικό. Είμαι με τον... κολλητό μου τον Θανάση που είναι του «χώρου» (αναρχία και άκρα αριστερά σημαίνει αυτό για όσους το γάλα τους επιμένουν να το απολαμβάνουν με το μπιμπερό) και λέμε τα δικά μας. Πολιτική, κοινωνία, οικονομία (το τι ακούει ο Κωστής Χαρζηδάκης, δεν λέγεται…), περνάει ένας συμμαθητής παλιός με το ποδήλατο (τα Τρίκαλα είναι η πόλη των ποδηλάτων), λέει γεια, λέμε γεια, λέει πίνετε καφέ, λέμε πίνουμε καφέ, λέει να κάτσω, λέμε κάτσε, μπαστακώνεται.

Ο παλιός συμμαθητής τώρα, είναι αξιαγάπητη φυσιογνωμία, καλό παιδί και εντάξει τύπος. Είναι και ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας, αλλά άμα κάθεσαι στην άκρη απ’ το ποτάμι και σε χαϊδεύει ο ήλιος αυτά είναι πολύ ψιλά γράμματα. Χου γκιβς ε φακ, που λένε και στο Κεντάκι. Οπότε συνεχίζουμε το μασλάτι για την πολιτική, την κοινωνία, την οικονομία (σας έχω πει τι ακούει ο Κωστής Χατζηδάκης;) και φυσικά έρχεται η κουβέντα και στις εκλογές. Που υποχωρεί η κυβέρνηση στα γκάλοπ, που δεν βγαίνει με τίποτα η αυτοδυναμία, που έτσι όπως πάει θα πιάσει τα ιστορικά χαμηλά του Σαμαρά, που την εγκαταλείπουν οι πολίτες και λοιπά και λοιπά και λοιπά. Και δώστου εγώ με το Θανάση (σας έχω πει ότι ο Θανάσης είναι του «χώρου»;) να λέμε ότι ήρθε η ώρα για διαδηλώσεις, για κινητοποιήσεις, για συγκεντρώσεις που θα επιταχύνουν τις εξελίξεις. Και ν’ ακούει σχετικώς σιωπηλός ο παλιός συμμαθητής, απολαμβάνοντας τον καπουτσίνο του στρέιτ θρου εισαγωγή από τη γείτονα χώρα. Ώσπου κάποια στιγμή δεν άντεξε και την είπε την παρόλα τη μεγάλη:

«Ρε μαλάκες, τι τσουκανιέστε; Δεν θα τους ρίξετε εσείς, εμείς θα τους ρίξουμε»!

Κι έπιασε να μας διηγείται ότι πολύ πιο αγανακτισμένη από τους κεντρώους, τους κεντροαριστερούς, τους αριστερούς και λοιπούς υπόπτους, είναι η κομματική βάση της Νέας Δημοκρατίας, που προκοπή ψάχνει και προκοπή δεν βρίσκει. Που όλο μια χαραμάδα αναζητάει και όλο κλειστές πόρτες συναντάει. Που όλο θέλει να βγει στο φως και όλο στα σκοτάδια τσαλαβουτάει. Κι άμα είναι έτσι δηλαδή, άμα κυβερνάμε τρία χρόνια σχεδόν και δεν πέφτει στην κουβέρτα και καμιά ζαριά και για μας, τι στο διάολο τους στηρίζουμε και κοπανιόμαστε για πάρτη τους; Για να δοξάζεται αυτή η πασόκα ο Πιερρακάκης, επειδή έφτιαξε τα ηλεκτρονικά πιστοποιητικά; Κι εμένα ποιος θα μου πληρώσει το ρεύμα, τα κοινόχρηστα, τα τρόφιμα στο σούπερ μάρκετ; Κάνας ξένος με βαθύ πορτοφόλι, καλή ώρα σαν τις λουσάτες κυρίες με τα τζιπ που πήγαιναν στην κεντρική αγορά μεγαλοβδόμαδα και χάριζαν αρνιά στους φτωχούς; Γι’ αυτό Χρηστάρα και Θανάσακλα μην ονειρεύεστε επαναστάσεις. Δεν θα πέσουν από εσάς, από εμάς θα πέσουν. Γιατί μπορεί να γελάτε πίσω απ’ την πλάτη μας όταν μας λέτε “νοικοκυραίους”, αλλά και των “νοικοκυραίων” η υπομονή τελειώνει καμιά φορά…

Τα ‘πε, ξεθύμανε, χαιρέτησε, πλήρωσε τους καφέδες (είπαμε, καλό παιδί), ανέβηκε στο ποδήλατό του πήρε το δρόμο το στρατί. Και μας άφησε παγωτό και τους δύο, που νομίζαμε ότι οι δεξιοί το είχαν φάει το παραμύθι ολοσούμπητο μαζί με το δράκο. Εκτός πια κι αν είναι η μοναδική εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα ο παλιός συμμαθητής και δούμε άλλα στις κάλπες. Για καλό και για κακό, πάντως, συνεχίσαμε εμείς να λέμε ότι ήρθε η ώρα για διαδηλώσεις, για κινητοποιήσεις, για συγκεντρώσεις που θα επιταχύνουν τις εξελίξεις...

newpost.gr