Αυτές τις δύσκολες ώρες για την πολύπαθη για άλλη μια φορά Ευρώπη μας, σκέφτομαι τα παιδιά.
Τα παιδιά των αλληλοδιαδοχούμενων κρίσεων που τρέφουν τα δεινά τους.
- Τα παιδιά της οικονομικής κρίσης, που... στις περισσότερες των περιπτώσεων με μισθούς πείνας και εργασιακές συνθήκες γαλέρας, πολύ δύσκολα διακρίνουν το χρώμα του αύριο
- Τα παιδιά της υγειονομικής κρίσης, που για περισσότερο από δυο χρόνια κλείστηκαν σε 4 τείχους και θεωρούν τον ψηφιακό κόσμο μια πραγματικότητα, η οποία όμως τους οδηγεί σε ακραία πνευματική και κοινωνική φτωχοποίηση που επίσης δύσκολα διακρίνουν.
- Τα παιδιά του πολέμου, όχι μονο αυτά που θα γνωρίσουν προσεχώς μια άνευ προηγουμένως επισιτιστική κρίση και ενεργειακή κρίση, αλλά κυρίως αυτά που μόνα τους στην πιο τρυφερή τους ηλικία, παίρνουν τους δρόμους της προσφυγιάς από τις αιματοκυλισμένες περιοχές του πλανήτη μας, όπως είναι η Ουκρανία, η Υεμένη, η Σαουδική Αραβία, η Σομαλία.
Δεν ξέρω τι πλανήτη και τι μέλλον επιθυμούν για τους λαούς οι ηγεσίες μας. Αλλά οι πράξεις τους είναι ακριβώς το αντίθετο από τα λεγόμενα τους. Κι αυτό δεν λέγεται πολιτική, λέγεται χειραγώγηση.
ΥΓ. Πάντα οι χειραγωγοί, όχι μόνο οι ηγεσίες, τοποθετούνται σαν θύματα και επιρρίπτουν αυτά που κάνουν οι ίδιοι, σε εκείνους με τους οποίους οι απόψεις τους διίστανται.
Το 11χρονο αγοράκι στο βίντεο ταξίδεψε μόνο του απο την Ουκρανία στην Σλοβενία για ξεφύγει απο τους δολοφονικούς βομβαρδισμούς των ρώσων. Ορφανό απο πατέρα, η μητέρα του δεν μπορούσε να το συνοδεύσει. Επρεπε να μείνει πίσω για να φροντίσει την ανήμπορη 94χρονη μητέρα της.
Μαρια Δεναξα (FB)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου