Δεν λέω είχε πολύ ενδιαφέρον ο διάλογος που διεξήχθη στα εγχώρια social media σχετικά με το χαστούκι του Γουίλ Σμίθ (τον ήξερα) στον Κρις Ροκ (αυτόν δεν τον ήξερα) στην τελετή απονομής των Όσκαρ. Όπως φαίνεται τα τεκταινόμενα «άγγιξαν» πολύ κόσμο και τα όσα συνέβησαν αναλύθηκαν από κινηματογραφική, καλλιτεχνική, κοινωνική ακόμη και πολιτική οπτική.
Φοβάμαι όμως ότι... πολύ λιγότερο κόσμο απασχόλησαν …τα χαστούκια (όχι απλά ένα χαστούκι) που έριξε χθες ο Θόδωρος Σκυλακάκης στην Βουλή. Όχι σε κάποιον παρουσιαστή υπερασπιζόμενος την σύζυγο αλλά στην τσέπη μας υπερασπιζόμενος την δημοσιονομική σταθερότητα.
Όπως διάβασα στην πιο ενδιαφέρουσα από τις 10αδες αναρτήσεις που βρέθηκαν μπροστά μου για την απονομή των Όσκαρ, ο Γουίλ Σμιθ παίρνει περίπου 30.000.000 δολάρια για κάθε ταινία του. Έτσι καλό θα ήταν όσοι εξ ημών δεν έχουν αυτές τις αμοιβές να ασχοληθούν με τον -λιγότερο διάσημο αλλά πιο σχετικό με την καθημερινότητά μας- αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών.
Τα «χαστούκια» ξεκίνησαν όταν απαντώντας σε ερώτηση στην Βουλή είπε πως «έχουμε τεράστια αύξηση, εξαπλασιασμό στην πραγματικότητα, των διεθνών τιμών του φυσικού αερίου. Έχουμε μία σοβαρή αύξηση στο πετρέλαιο. Έχουμε και σοβαρές αυξήσεις στα δημητριακά, οι οποίες δεν ξέρουμε ακόμη πώς θα εξελιχθούν στο μέλλον». Επίσης πως αυτές «έρχονται να προστεθούν στις αυξήσεις διεθνών τιμών που είχαν γίνει για λόγους πανδημίας».
Οι φάπες συνεχίστηκαν όταν φθάσαμε στις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας. Εκεί ο Θ.Σκυλακάκης μας είπε ότι «δεν παράγουμε καθόλου φυσικό αέριο, σχεδόν καθόλου πετρέλαιο, καθώς και σε κάποια δημητριακά όπως είναι το σιτάρι, πάλι η παραγωγή μας είναι μικρή». Συμπέρανε ότι «η χώρα γίνεται φτωχότερη και όλοι όσοι καταναλώνουν αυτά τα προϊόντα εκ των πραγμάτων πληρώνουν περισσότερα για να καταναλώσουν αυτά που κατανάλωναν στο παρελθόν».
Ο καταιγισμός χαστουκιών ολοκληρώθηκε πλέον όταν αγγίξαμε το επίμαχο θέμα του τι θα κάνει η κυβέρνηση για όλα αυτά. Από τον πλέον αρμόδιο υπουργό μάθαμε ότι «μπορεί το κράτος σε κάποιο βαθμό, να έρθει να βοηθήσει, όχι όμως στο βαθμό που να θέτει σε κίνδυνο τη δημοσιονομική σταθερότητα». Επίσης ότι «η βοήθειά θα είναι πεπερασμένη, με δεδομένο ότι πρώτον, ο πόλεμος μας κάνει όλη την Ευρώπη φτωχότερη και δεύτερον, δεν έχουμε ακόμη ορατότητα για το πότε θα λήξει αυτή η περιπέτεια».
Και για να μην λέτε ότι μπερδεύουμε ανόμοια πράγματα όταν συγκρίνουμε μια τελετή βράβευσης ταινιών με την κυβερνητική πολιτική να σας παραπέμψω στο εξής: Στην ανακοίνωση της χθεσινής σύσκεψης υπό τον πρωθυπουργό για την αγορά. Τονίζεται πως στην συνεδρίαση όπου μετείχαν καμιά δεκαριά υπουργοί «επιβεβαιώθηκε η ομαλή ροή της αγοράς και λειτουργίας των παραγόντων της εφοδιαστικής αλυσίδας».
Ε δεν είναι για Όσκαρ;...
Γεράσιμος Λιβιτσάνος
news247.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου