Ουκρανική κρίση και ξετσίπωτος τακτικισμός...

Η σύγκρουση στην Ουκρανία αποδεικνύεται τεράστια ευκαιρία για τον Κ. Μητσοτάκη. Ευκαιρία να φορτώσει όλη την πολιτική του πάνω στην κρίση αυτή.

Ακρίβεια; Φταίει η κρίση στην Ουκρανία. Ανατιμήσεις στο ρεύμα; Φταίει η... κρίση στην Ουκρανία. Ανεμογεννήτριες σε κάθε βουνοκορφή; Ενεργειακή αυτονομία, γιατί η κρίση στην Ουκρανία… κ.λπ., κ.λπ. Υπαναχώρηση από το πασχαλινό επίδομα; Η κρίση στην Ουκρανία. Εξοπλιστικά 7 δισ. με απευθείας ανάθεση; Μα, φυσικά, η κρίση στην Ουκρανία.

Αυτή είναι η μία πλευρά της πολιτικής του.

Η άλλη είναι να το παίζει, απέναντι στην ουκρανική κρίση, βασιλικότερος του βασιλέως. Να τρίζει τα δόντια στον Πούτιν. Να ζητάει από την Ευρώπη και τη Δύση απάντηση «αντίστοιχη της πρωτοφανούς ρωσικής προκλητικότητας». Να καταγγέλλει τη Ρωσία για θανάτους ομογενών που δεν έχουν διερευνηθεί.

Να στέλνει με δική του πρωτοβουλία στην Ουκρανία όπλα μετατρέποντας την Ελλάδα σε παράγοντα της σύγκρουσης. Και να λέει μετά στην αντιπολίτευση: Διαμαρτύρεστε; Επομένως είστε με τους Ρώσους. Αμφισβητείτε την ένταξη της Ελλάδας στο δυτικό στρατόπεδο. Και είστε έτοιμοι να ξαναβάλετε τη χώρα σε περιπέτειες, όπως το 2015.

Φυσικά, δεν θα περίμενε κανείς από τον Κ. Μητσοτάκη κάτι περισσότερο από πολιτική ανηθικότητα και ξετσίπωτο τακτικισμό. Αλλά είναι πολύ αισιόδοξος αν πιστεύει ότι οι πολίτες της χώρας θα σβήσουν όσα έχουν μαζεμένα στο επιτελικό του κράτος μόνο και μόνο επειδή η ουκρανική κρίση του έδωσε την ευκαιρία να πουλήσει κάλπικο πατριωτισμό...

ΑΥΓΗ