Μακάρι να βγει και κάτι καλό. Μακάρι να μείνει και κάτι από την όψιμη ευαισθησία κάποιων για τους πρόσφυγες της Ουκρανίας. Γιατί δεν θα ξεχάσουμε τα πλαστικά γάντια...που φορούσαν δημοσιογράφοι όταν πλησίαζαν τους πρόσφυγες από τη Συρία μέσα στις λάσπες της Ειδομένης, μην τυχόν και τους μολύνουν οι δεύτερης διαλογής ξεριζωμένοι. Μακάρι να γεννηθεί έστω και μια μικρή ελπίδα αλληλεγγύης μέσα από τις στάχτες του πολέμου, καθώς μας δείχνουν τα καραβάνια των προσφύγων από την Ουκρανία. Μακάρι να μην είναι η σημερινή τους ευαισθησία διατεταγμένη και να περισσέψει κάτι από αυτήν και για τα νεκρά παιδιά που ξεβράζει το Αιγαίο. Γιατί αν ζουμάρει ο φακός στα μάτια των προσφύγων, το βλέμμα είναι πάντα ίδιο. Ένα βλέμμα χαμένο στο κενό της αβεβαιότητας και του φόβου, που δεν το ξεχωρίζουν ούτε οι εθνικότητες ούτε και οι θρησκείες.
Μακάρι να περισσέψει κάτι από τις επίσημες αγκαλιές των κυβερνώντων και για τους κατατρεγμένους που με ευκολία βάφτισαν μη πραγματικούς πρόσφυγες αυτοί που συστηματικά, τα τελευταία χρόνια, περιθωριοποιούν τους πρόσφυγες από κάθε μορφή κοινωνικής και οικονομικής στήριξης κόβοντας κάθε μέρα και από κάτι. Αυτοί που μεθοδευμένα απομονώνουν τους πρόσφυγες από κάθε έννοια προστασίας. Αυτοί που δαιμονοποίησαν το ανθρωπιστικό έργο των ΜΚΟ, ποινικοποίησαν τη διάσωση των προσφύγων και υπονομεύουν την παρουσία στην χώρα αναγνωρισμένων από τη διεθνή κοινότητα οργανισμών, όπως ο ΔΟΜ, με τον οποίο η κυβέρνηση Μητσοτάκη βιάζεται να ξεμπερδέψει.
Η δήθεν ευαισθησία τους με τους Ουκρανούς πρόσφυγες την υποκρισία τους και μόνο αποκαλύπτει. Γιατί οι πρόσφυγες από την Ουκρανία είναι καλοδεχούμενοι όσο είναι λίγοι και όσο δεν τους γίνονται βάρος αφού φιλοξενούνται σε σπίτια συγγενών τους στην Ελλάδα και αν αλλάξουν οι αριθμοί και οι συνθήκες, θα πάει στον αγύριστο η ευαισθησία τους που έχει ημερομηνία λήξης...
Πέτρος Κατσάκος
Η ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου