Ο Μητσοτάκης «αποχαιρετά» την αυτοδυναμία...

...ο Πούτιν «ρυθμιστής» των εκλογών...

Γιώργος Καρελιάς

Ο πρωθυπουργός έχει δίκιο σ’ αυτό που είπε στη δημόσια συζήτηση που οργάνωσε ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος»: «Ο λαός θα μας υποδείξει αν η χώρα θα κυβερνηθεί από ένα ή περισσότερα κόμματα». Κανονικά εδώ θα βάζαμε τελεία και θα έκλεινε εδώ αυτό το άρθρο. Όταν λέγονται αυτονόητα πράγματα, δεν έχει νόημα να... συνεχίζεις με κοινοτοπίες.

Έλα, όμως, που δεν είναι έτσι. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ανακάλυψε ξαφνικά ότι και στην Ελλάδα μπορεί να συμβεί, ενδεχομένως με πάγιο τρόπο από εδώ και στο εξής, ό,τι συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη: οι χώρες κυβερνώνται με περισσότερα του ενός κόμματα.

Και είναι πολύ υποκριτικό αυτό που είπε για την αυτοδυναμία. Ότι, δηλαδή, «στόχος είναι η σταθερότητα και όχι επί τούτω η αυτοδυναμία». Για τρεις λόγους:

Πρώτον, διότι σε όλες τις μέχρι τώρα δημόσιες παρεμβάσεις του καθιστούσε σαφές ότι η αυτοδυναμία του κόμματός του είναι αυτοσκοπός. Τώρα το αλλάζει.

Δεύτερον, διότι τη συζήτηση για αλλαγή του εκλογικού νόμου, τον οποίο η δική του κυβέρνηση έχει ψηφίσει, δεν την άνοιξε κανένα στέλεχος της αντιπολίτευσης, αλλά υπουργοί του. Τώρα διαβεβαιώνει ότι δεν θα τον (ξανά) αλλάξει.

Τρίτον, διότι αυτοδύναμες κυβερνήσεις δεν σημαίνει αυτομάτως και ασταθείς. Οι ελληνικές κυβερνήσεις από τη Μεταπολίτευση(1974) έως την οικονομική κρίση(2009) ήταν αυτοδύναμες. Πιστώνονται πολλά θετικά, αλλά και αντίστοιχα αρνητικά. Στην Ευρώπη, που ο κανόνας είναι κυβερνήσεις συνεργασίας, η ισχυρότερη χώρα, η Γερμανία, έχει ξεχάσει τι θα πει αυτοδυναμία.

Γιατί, λοιπόν, ο κ. Μητσοτάκης αλλάζει θέση επ’ αυτού; Διότι γνωρίζει πολύ καλά ότι η αυτοδυναμία μπορεί να αποδειχθεί όνειρο απατηλό ακόμα και στις δεύτερες εκλογές. Και τότε δεν θα μπορέσει πει πεισματικά «εκλογές και ξανά εκλογές μέχρι να πάρω 151».

Ο κ. Μητσοτάκης πρέπει από τώρα να καλλιεργήσει το έδαφος για το-απευκταίο γι’ αυτόν- ενδεχόμενο να αναζητήσει συνεταίρο. Και, σε αντίθεση, με όσα έγιναν το 2012-2015, δεν θα είναι καθόλου εύκολο.

Συμπέρασμα πρώτο: Η κρίση στην Ουκρανία αλλάζει καθημερινά και τα πολιτικά δεδομένα. Η μέχρι τώρα βεβαιότητα «δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ» δεν μεταφράζεται αυτομάτως πλέον «κυριαρχεί η ΝΔ». Διότι αν η «κυριαρχία» αυτή αποδειχθεί ότι κινείται περί το 30%, είναι σαν να μην υπάρχει.

Συμπέρασμα δεύτερο: Η ΝΔ απειλείται, μέχρι στιγμής, με απώλεια «κεντρογενών» ψηφοφόρων, μετά την εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ. Δεν γνωρίζουμε ακόμα αν θα απειληθεί και από τα δεξιά της. Η «πανστρατιά» κατά του Πούτιν δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ευχαριστεί το ακραία δεξιό ακροατήριό της. Η έξαλλη προσπάθεια των δεξιών και ακροκεντρώων «αντιπουτινιστών» να πείσουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ…δεν αποδοκιμάζει τον Πούτιν, με αφορμή και τη συναυλία της Τρίτης, προδίδει πανικό. Διότι είναι πολύ γνωστό ότι οι σχέσεις της Ελλάδας με τη Ρωσία είχαν φτάσει στο ναδίρ στη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Άλλωστε, ο Πούτιν δεν έχει πλέον συμπάθειες σε καμιά εκδοχή της Αριστεράς στην Ελλάδα μετά τα όσα είπε για το κομμουνιστικό παρελθόν της χώρας του. Αντίθετα, διατηρεί συμπάθειες κυρίως σε δεξιά κομμάτια του εκλογικού σώματος. Και οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι μια μεγάλη πλειοψηφία του εκλογικού σώματος αποδοκιμάζει την εμπλοκή της χώρας στην κρίση με αποστολή πολεμικού υλικού στην Ουκρανία, που αποφάσισε ο κ. Μητσοτάκης.

Συμπέρασμα τρίτο και καθοριστικότερο: Ανεξάρτητα από τα ανωτέρω, η εκτίναξη των τιμών των καυσίμων και ειδών καθημερινής χρήσης μπορεί να αλλάξει άρδην το πολιτικό παιχνίδι. Αν συνεχιστεί όλο το 2022, όπως προβλέπουν οι περισσότεροι αναλυτές, τίποτα δεν θα είναι προβλέψιμο για το εκλογικό έτος 2023. Η φθορά της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι συνεχής και αυτή δεν αντισταθμίζεται με το θεώρημα «δεν τραβάει ο ΣΥΡΙΖΑ».

Αν έτσι συνεχιστεί η κατάσταση-και αυτό το ρυθμίζει εν πολλοίς ο… Πούτιν!- τότε τίποτα δεν αποκλείει το ενδεχόμενο η ελληνική πολιτική ζωή να γνωρίσει ξανά καταστάσεις ανάλογες με εκείνη του 2012. Τότε η ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά χρειάστηκε το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου για να κυβερνήσει. Η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη δε μπορεί να ελπίζει του χρόνου σε κάτι ανάλογο. Το ΠΑΣΟΚ του κ. Ανδρουλάκη δεν σκοπεύει να αυτοκτονήσει ξανά. Αρα ο κ. Μητσοτάκης θα αναζητήσει συνεταίρο στο δεξιό άκρο της «πολυκατοικίας». Καθόλου κολακευτικό για το «κεντρώο» προφίλ του, που με τόση επιμέλεια του φιλοτέχνησαν.

Προλαβαίνω την ένσταση του απορούντος αναγνώστη: «Μα, είναι σοβαρά πράγματα αυτά, να ασχολούμαστε με εκλογικούς νόμους και αυτοδυναμίες την ώρα που καίγεται η γούνα μας;». Όντως, δεν είναι. Αλλά όταν ασχολείται ο πρωθυπουργός, γίνεται μικρότερη η δική μας «αμαρτία»…

news247.gr