Ακόμα και οι πιο γεροί στο δύσκολο άθλημα της μνήμης δυσκολεύονται να ανασυνθέσουν την ιστορία του κορωνοϊού στη χώρα μας. Οι σχετικές ειδήσεις άλλωστε άρχισαν να υποβαθμίζονται αρκετά πριν εισβάλουν οι Ρώσοι στην Ουκρανία.
Η συνήθεια είναι ικανή να απορροφήσει ακόμα και το μέγα γεγονός του θανάτου, τουλάχιστον μέχρις ενός σημείου, υποτάσσοντάς το στα μεγέθη της στατιστικής. Κάπως έτσι, πριν από... μία βδομάδα, στις 27 Φεβρουαρίου, μπήκαμε σχεδόν σιωπηρά στον τρίτο χρόνο της πανδημίας, αντιμέτωποι με το πέμπτο κύμα.
Το πρώτο κρούσμα στην Ελλάδα, ας το θυμηθούμε, εντοπίστηκε στις 26.2.2020. Στις 2 Μαρτίου πέθανε ο πρώτος Ελληνας από κόβιντ. Επειτα από δύο χρόνια οι νεκροί είναι 26.000. Από το δογματικό «εγώ δεν ξέρω κανέναν που ν’ αρρώστησε», πίσω από το οποίο κρυφτήκαμε για καιρό, καχύποπτοι ή απλώς φοβισμένοι, καταλήξαμε στο «δεν ξέρω πολλούς που να μην κόλλησαν».
Και, μοιρολατρικά, έχουμε αποδεχτεί ότι, αργά ή γρήγορα, όλοι θα καταγραφούμε στα κρούσματα. Για να μη συμβεί αυτό, μία «λύση» υπάρχει και την υιοθετούν αρκετοί: να μη δηλώσουμε ότι νοσήσαμε, από οκνηρία ή πονηρία.
Οι γιατροί, που συνεχίζουν να μάχονται, δίχως χειροκροτήματα πια, αλλά και δίχως τα αναγκαία όπλα σε πολλά νοσοκομεία, επιμένουν ότι τα πράγματα θα εξομαλυνθούν όταν ο αριθμός των ημερήσιων θανάτων γίνει μονοψήφιος, ο αριθμός των διασωληνωμένων διψήφιος και των κρουσμάτων τριψήφιος. Προχθές Τετάρτη πέθαναν 57, οι διασωληνωμένοι ήταν 399, οι δε νέες λοιμώξεις, 15.557. Ημασταν δηλαδή πολύ μακριά από κάποιο όριο ανοχής ή αντοχής. Και δυστυχώς θα είμαστε για καιρό ακόμα.
Κι όμως, η πολιτεία, πλήρως ευχαριστημένη από τις επιδόσεις της, παρότι πολύ αυστηρή με τον εαυτό της, κηρύσσει το τέλος της μάσκας στους εξωτερικούς χώρους και την αύξηση της πληρότητας στα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Η σπουδή της, απόρροια ενός μείγματος μοιρολατρίας και καιροσκοπικού κυνισμού, δεν βρίσκει σύμφωνους τους ειδικούς, αλλά «αρκετά πια μ’ αυτούς, μας κούρασαν». Κι ύστερα, πώς αλλιώς θα υπηρετηθεί το κυβερνητικό «αφήγημα επιτυχίας»; Δεν βοηθούν οι αριθμοί; Αστεία πράγματα.
Ουδέποτε οι αριθμοί άντεξαν στην επίθεση της πανδαμάτειρας πολιτικής βούλησης. Δηλαδή του κομματικού οφέλους. Εφόσον αποφασίσαμε ότι «περάσαμε πάνω από τον πήχυ», πάει και τελείωσε, περάσαμε. Μόνο που το αγώνισμα ήταν το επί κοντώ και οι κυβερνώντες έβαλαν τον πήχυ στα επίπεδα του άλματος εις ύψος...
Παντελής Μπουκάλας
"H Καθημερινή"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου