Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι χαρακτήρισε την επίθεση σε μαιευτήριο και νοσοκομείο παίδων «έγκλημα πολέμου». Μπορεί να ακούγεται παράξενο, αλλά «ακόμα και ο πόλεμος έχει κανόνες», όπως το θέτει η Διεθνής Επιτροπή του... Ερυθρού Σταυρού. Αυτοί περιέχονται σε συνθήκες που ονομάζονται Συμβάσεις της Γενεύης και σε μια σειρά από άλλους διεθνείς νόμους και συμφωνίες. Το BBC εξηγεί ποιες ενέργειες συνιστούν έγκλημα πολέμου και αν ο Πούτιν μπορεί να διωχθεί για κάτι τέτοιο.
Τι είναι το έγκλημα πολέμου;
Οι άμαχοι δεν μπορούν να δέχονται επίθεση σκόπιμα - ούτε οι υποδομές που είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωσή τους. Ορισμένα όπλα απαγορεύονται λόγω του αδιάκριτου ή φρικτού πόνου που προκαλούν - όπως οι νάρκες ξηράς κατά προσωπικού και τα χημικά ή βιολογικά όπλα.
Οι ασθενείς και οι τραυματίες πρέπει να λαμβάνουν φροντίδα - συμπεριλαμβανομένων των τραυματισμένων στρατιωτών, που έχουν δικαιώματα ως αιχμάλωτοι πολέμου.
Άλλοι νόμοι απαγορεύουν τα βασανιστήρια και τη γενοκτονία - τη σκόπιμη προσπάθεια καταστροφής μιας συγκεκριμένης ομάδας ανθρώπων.
Τα σοβαρά αδικήματα κατά τη διάρκεια του πολέμου, όπως ο φόνος, ο βιασμός ή η μαζική δίωξη μιας ομάδας, είναι γνωστά ως «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας».
Πώς διώκονται οι ύποπτοι εγκληματίες πολέμου;
Κάθε χώρα έχει καθήκον να διερευνήσει ύποπτα εγκλήματα πολέμου. Μερικά έθνη το κάνουν περισσότερο από άλλα.
Οι αρχές της Βρετανίας προσφέρθηκαν να βοηθήσουν στη συλλογή αποδεικτικών στοιχείων για πιθανά εγκλήματα στην Ουκρανία.
Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο υπάρχουν μια σειρά από έκτακτα δικαστήρια - συμπεριλαμβανομένου του δικαστηρίου για εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.
Συστάθηκε επίσης ένα όργανο για τη δίωξη ορισμένων από τους υπεύθυνους για τη γενοκτονία της Ρουάντα, όπου οι εξτρεμιστές Χούτου έσφαξαν 800.000 ανθρώπους σε 100 ημέρες το 1994.
Θα μπορούσε ο Πρόεδρος Πούτιν ή άλλοι ηγέτες να διωχθούν;
Είναι πολύ πιο εύκολο να χρεώσεις ένα έγκλημα πολέμου σε έναν στρατιώτη που το διαπράττει, παρά στους ηγέτες που τους διέταξαν να πυροβολήσουν. Αλλά το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο μπορεί επίσης να διώξει το αδίκημα της «διεξαγωγής επιθετικού πολέμου». Αυτό είναι το έγκλημα μιας αδικαιολόγητης εισβολής ή σύγκρουσης, πέρα από τη δικαιολογημένη στρατιωτική δράση για αυτοάμυνα.
Εδώ έχουμε όμως ένα πρόβλημα: Ο καθηγητής Philippe Sands QC, ειδικός στο διεθνές δίκαιο στο University College του Λονδίνου, λέει ότι το ΔΠΔ δεν μπορούσε να διώξει τους ηγέτες της Ρωσίας για αυτό το αδίκημα επειδή η χώρα δεν έχει υπογράψει τη συμφωνία για την αναγνώριση του δικαστηρίου.
Θεωρητικά, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ θα μπορούσε να ζητήσει από το ΔΠΔ να διερευνήσει αυτό το αδίκημα. Αλλά και πάλι, η Ρωσία θα μπορούσε να ασκήσει βέτο ως ένα από τα πέντε μόνιμα μέλη του συμβουλίου...
naftemporiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου