Η πολεμική σύγκρουση της Ουκρανίας έχει ως αποτέλεσμα μια τεράστια οικονομική κρίση η οποία μόλις αρχίζει να εκδηλώνεται. Η ακρίβεια στα είδη βασικής ανάγκης δείχνει να μην έχει ταβάνι.
Για την Ελλάδα, που καταστράφηκε σχεδόν... ολοκληρωτικά μετά από δέκα χρόνια Μνημονίων και δύο χρόνια πανδημίας, τα πράγματα είναι ακόμα πιο απειλητικά και επικίνδυνα.
Η χώρα είναι αντιμέτωπη με ένα φάσμα ακραίας φτώχειας. Οι μισθοί είναι καθηλωμένοι σε επίπεδα χαμηλότερα από το 2011. Αλλά οι ανατιμήσεις σπάνε καθημερινά τα ρεκόρ το ένα μετά το άλλο: οι λογαριασμοί του ρεύματος, το σούπερ μάρκετ, το αυτοκίνητο, το ενοίκιο ξεπερνούν πλέον, στο άθροισμά τους, τον μέσο μισθό.
Η πραγματικότητα που διαμορφώνεται είναι εφιαλτική. Και είναι εφιαλτική γιατί η σημερινή κυβέρνηση έχει πάρει ήδη τα μέτρα που καθιστούν τους εργαζόμενους έρμαια της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, έχει ξεπουλήσει τη ΔΕΗ και τα δίκτυα διανομής ηλεκτρικού ρεύματος, έχει δεσμευτεί για τη διασφάλιση της εξωφρενικής κερδοφορίας των εταιρειών της ενέργειας και του λιανεμπορίου.
Είναι ακριβώς η στιγμή που η Αριστερά καλείται ξανά στο προσκήνιο για να υπερασπιστεί το αυτονόητο: Μέτρα κοινωνικής προστασίας για τα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα. Περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη. Αποφασιστικό χτύπημα της κερδοσκοπίας και των καρτέλ. Και στην αρχή όλων αυτών, δημοκρατία, ειρήνη και ανθρωπισμός παντού.
Η Αριστερά υπάρχει για να φωνάζει για τα βασικά και τα αυτονόητα. Και τώρα η φωνή της πρέπει να ακουστεί ξανά...
ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου