Για πολλούς η σύνταξη ίσα που φτάνει για να πληρωθεί ο λογαριασμός του ηλεκτρικού ρεύματος. Και δεν μιλάμε για τη Συρία και το Ιράκ του Κεφαλογιάννη ούτε για την... Ουκρανία του Γεωργιάδη. Μιλάμε για τη χώρα με την εκπληκτική ποιότητα ζωής του Μητσοτάκη. Για ακόμα πιο πολλούς -3,2 εκατομμύρια μέτρησε τους ευάλωτους συμπολίτες του ο πρωθυπουργός- η βενζίνη αποτελεί πλέον είδος πολυτελείας και το μισό ευρώ την ημέρα της κυβέρνησης είναι μια σταγόνα στον ωκεανό της ακρίβειας.
Τα μέτρα που παρουσίασε η κυβέρνηση σαν αντίδοτο στην φτώχεια μοιάζουν αντίδωρο στις τσέπες των πληβείων που δεν συμμετέχουν στο φαγοπότι των απευθείας αναθέσεων, ούτε ανήκουν στο κλειστό κλαμπ των εκλεκτών που δίνουν μπόνους δεκάδων χιλιάδων ευρώ στον εαυτό τους. Γιατί αυτό που ενοχλεί δεν είναι το ύψος των επιδομάτων. Γιατί κανένα επίδομα δεν είναι και δεν θα είναι ποτέ αμελητέο σε κόσμο που ζορίζεται να τα βγάλει πέρα. Αυτό που ενοχλεί είναι το απύθμενο βάθος της υποκρισίας και του ψέματος. Αυτό το «δεν βγαίνω, συμπολίτες μου» είναι που σε τρελαίνει. Αυτό το «δεν θα υποθηκεύσω το μέλλον της χώρας» είναι που ενοχλεί πιο πολύ. Και ενοχλεί μέχρι αηδίας όταν σου το λέει αυτός που έχει ισοπεδώσει τα πάντα για τις τσέπες των λίγων, των κολλητών και των χορηγών.
Γι’ αυτό κι ο κόσμος σιχτίρισε όταν τον άκουσε. Γι’ αυτό και γύρισε μπούμερανγκ η ανακοίνωση των όποιων μέτρων στήριξης. Γιατί ο κόσμος που τον πίστεψε και τον στήριξε είχε άλλες προσδοκίες και άλλα περίμενε από αυτόν. Κι όταν γκρεμίζεις τις προσδοκίες που ο ίδιος δημιούργησες, σύντομα το βρίσκεις μπροστά σου. Το έπαθε και η προηγούμενη κυβέρνηση ένα Πάσχα κι ας μην έφταιγε. Γιατί έτσι λειτουργεί ο κόσμος...
Πέτρος Κατσάκος
Η ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου