Το δόγμα Μητσοτάκη στην εξωτερική πολιτική, αν δεν ήταν επικίνδυνο, θα προκαλούσε απλά γέλια. Θυμάστε τη σύσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη, από την οποία αποκλείστηκε η Ελλάδα; Τις γελοιότητες περί ανέμων που έσπρωχναν το Oruc Reis στο Αιγαίο;
Είναι η ίδια κυβέρνηση που έκανε την, αναμενόμενη μα παρ' όλα αυτά εντυπωσιακή, κωλοτούμπα στη Συμφωνία των Πρεσπών. Αλλά... και η ίδια που τηρεί την ανεύθυνη και εθνικά επιβλαβή κωλυσιεργία στην εφαρμογή των μνημονίων συνεργασίας που απορρέουν από αυτήν. Αυτοί που στήριξαν τον ρωσόφιλο εθνικιστή Γκρούεφσκι και δεν δίστασαν να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους ώστε να υπονομεύσουν την προοπτική μιας Συμφωνίας που έκλεινε την πόρτα στην Τουρκία και τη Ρωσία στα βόρεια σύνορά μας, συμμετέχοντας στις διαδηλώσεις και στην προπαγάνδα που χρηματοδοτήθηκε με μπόλικα ρούβλια.
Τον σταυρό τους πρέπει να κάνουν στο Μαξίμου που δεν έχουμε πάνω από την Ελλάδα μια αναθεωρητική κυβέρνηση στα Βαλκάνια, που θα διαπραγματευόταν τον ρόλο της ως υποχείριο του Ερντογάν ή του Πούτιν. Οι ίδιοι που νοιάζονται μονάχα για την εκλογική τους επιβίωση και τις ιδεοληψίες τους, μετέτρεψαν τη χώρα σε Ουγγαρία του Αιγαίου φέρνοντας την Ελλάδα στο μικροσκόπιο της Ε.Ε. για παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με πνιγμένα γυναικόπαιδα και νησιά - φυλακές για πρόσφυγες, οικογένειες και μικρά παιδιά. Κι αν ο πρωθυπουργός δήλωνε στη Βουλή, θυμίζοντας καρικατούρα, πως “είμαστε η Δύση”, στην πραγματικότητα εννοούσε πως είμαστε το προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης, πρόθυμοι και δεδομένοι.
Κι έτσι φτάσαμε στην απόφαση - τομή του Μητσοτάκη και των συνεργατών του (και όχι του Δένδια, που τον έχουν… παρκάρει) να αλλάξει εν μιά νυκτί το αμυντικό δόγμα της χώρας στέλνοντας κατασχεμένα καλάζνικοφ στην Ουκρανία χωρίς να το ζητήσει κανείς από το ΝΑΤΟ ή την Ε.Ε. Ίσως δώσουν κάποτε στον αρχηγό της Ν.Δ. το βραβείο τού πιο πρόθυμου, όμως εν μέσω της πιο εύθραυστης και κρίσιμης γεωπολιτικής συγκυρίας των τελευταίων δεκαετιών ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει τον ρόλο του κομπάρσου. Τίποτα δεν επηρεάζει, κανείς δεν τον υπολογίζει. Δυστυχώς για τη χώρα.
Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών ωστόσο κάνουν λίγο το χειλάκι μας να σκάσει. Η συμφωνία της διοίκησης Μπάιντεν με την κυβέρνηση Μαδούρο για επαναφορά του πετρελαίου της Βενεζουέλας στις διεθνείς αγορές μάς θύμισε την πρώτη πρωτοβουλία Μητσοτάκη όταν εκλέχτηκε: Την αναγνώριση της γελοίας μαριονέτας, του αποτυχημένου πραξικοπηματία Γουαϊδό και τη δημιουργία θέσης… Βενεζουολόγου συμβούλου στο Μαξίμου. Πες κι εσύ, Ιάσονα...
Σπύρος Ραπανάκης
ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου