Ο ρατσισμός είναι παντού τελικά. Πολυπρόσωπος και πανταχού παρών. Και ο πόλεμος στην Ουκρανία έφερε και πάλι στην επιφάνεια το αποκρουστικό και κυνικό του πρόσωπο. Από τη... μία, ακούμε τον βουλευτή και ακαδημαϊκό Καιρίδη να διαχωρίζει τους λευκούς χριστιανούς της Ουκρανίας από τους αλλόθρησκους μαυριδερούς της Αφρικής και της Ασίας και, από την άλλη, βλέπουμε τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ να δηλώνει “σοκαρισμένος από τις πολυάριθμες αναφορές για ρατσισμό, διακρίσεις και παρενόχληση που υπέστησαν άνθρωποι διαφόρων φυλών, καθώς προσπαθούσαν να φύγουν από την Ουκρανία ή στις γειτονικές χώρες όπου ζήτησαν άσυλο”.
Και όλα αυτά όταν έχουν εγκαταλείψει την Ουκρανία 2 εκατομμύρια άνθρωποι και χωρίς κανείς να γνωρίζει τις διαστάσεις που θα πάρει η νέα προσφυγική κρίση. Μια κρίση που θα έρθει να κάνει ακόμη πιο δύσκολη την κατάσταση για τους πρόσφυγες που η ελληνική κυβέρνηση χαρακτηρίζει μη πραγματικούς. Όλους αυτούς που η Ελλάδα δέχτηκε να κρατά φυλακισμένους, μην τυχόν και προχωρήσουν προς τα δυτικά και τα βόρεια της Ευρώπης, με τον αναλογικό καταμερισμό της κρίσης να έχει ξεχαστεί προ πολλού από τους εταίρους και συμμάχους μας. Και τώρα, που ένας ακόμα πόλεμος ξέσπασε ακόμα πιο κοντά μας, η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη των πρώτων ημερών στους πρόσφυγες από την Ουκρανία όχι μόνο σύντομα θα εξανεμιστεί αλλά θα επιδεινώσει τη στάση της Ε.Ε. απέναντι στο σύνολο των προσφύγων.
Δεν είναι μακριά η ώρα που τα τείχη και τα συρματοπλέγματα θα ενεργοποιηθούν και για τους Ουκρανούς. Η Μεγάλη Βρετανία έδειξε ήδη τις προθέσεις της για όσους επιχείρησαν να ζητήσουν εκεί καταφύγιο. Στα χνάρια της θα βαδίσουν σύντομα και άλλες χώρες, η αλληλεγγύη και ο ανθρωπισμός των οποίων, όπως σε κάθε πόλεμο, έχουν και πλαφόν και ημερομηνία λήξης. Γι' αυτό και μόνη ελπίδα παραμένει ο τερματισμός του πολέμου...
Πέτρος Κατσάκος
Η ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου