«Είμαστε και εμείς Δύση», είπε με ύφος εθνάρχη την περασμένη Τρίτη στη Βουλή ο Κυριάκος Μητσοτάκης, παραφράζοντας, τρομάρα του, εκείνο το στομφώδες «Ανήκομεν εις την Δύσιν» του Κωνσταντίνου Καραμανλή, προκειμένου να δικαιολογήσει την πολιτική και διπλωματική αμετροέπεια της μονομερούς – εκτός πλαισίου αποφάσεων διεθνών οργανισμών – απόφασής του, να στείλει οπλισμό (τι οπλισμό δηλαδή, μια αρμαθιά σκουριασμένα καλάσνικοφ) στην σπαρασσόμενη από την ρωσική «αρκούδα» Ουκρανία…
Για να... του απαντήσει ο Αλέξης Τσίπρας με το παραδοσιακό τσιτάτο της Αριστεράς, «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες». Κατ’ ευφημισμόν, βέβαια. Γιατί, στην πραγματικότητα, η Ελλάδα, όπως και οι περισσότερες χώρες τής – κατ’ ευφημισμόν, επίσης – «Δύσης», ανήκει στους ολιγάρχες της: ακριβώς ή περίπου, όπως η σπαρασσόμενη από την ρωσική «αρκούδα» Ουκρανία. Και η σπαράσσουσα αυτήν ολιγαρχία του Πούτιν.
«Είμαστε κι εμείς Δύση»!.. Τις ώρες που το παγκόσμιο σκηνικό γύρω από την ολοσχερώς ανεμπόδιστη ρωσική εισβολή σε μια ευρωπαϊκή χώρα αποκαλύπτει μια «Δύση» ανύπαρκτη – διαλυμένη εις τα εξ ων συνετέθη: αλλού η Ευρώπη κι αλλού οι χώρες της, αλλού η «Ευρωπαϊκή Ένωση» κι αλλού τα κράτη μέλη της, αλλού οι ΗΠΑ, κι αλλού το Ηνωμένο Βασίλειο, αλλού ο ΟΗΕ κι αλλού το ΝΑΤΟ και η… Τουρκία.
«Είμαστε κι εμείς Δύση», τις ώρες που ακόμα και οι πλέον φιλοδυτικοί γεωπολιτικοί αναλυτές παραδέχονται πως «η θλιβερή αλήθεια είναι ότι η Δύση έχει περιοριστεί σε παρατηρητή ενός πολέμου που εξαπολύθηκε από έναν μόνο άνθρωπο: τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν»…
*******
«Από έναν μόνο άνθρωπο», ίσως και από ένα τέρας της ρωσικής μυθιστορίας: ο Βλαντιμίρ Σορόκιν* σε ένα αριστουργηματικό δοκίμιo με αφορμή την εισβολή στην Ουκρανία (Guardian, 27/2/2022) συγκρίνει τον Βλαντιμίρ Πούτιν με τον Φρόντο Μπάγκιν. Τον ήρωα της ταινίας «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» που, ενώ πρέπει να ρίξει στη λάβα που βράζει το καταραμένο Δαχτυλίδι της Δύναμης (το δαχτυλίδι που έχει φέρει τόσα δεινά και πόλεμο στους κατοίκους της Μέσης Γης), αποφασίζει να το κρατήσει για τον εαυτό του…
Τότε, το Δαχτυλίδι της Δύναμης καταλαμβάνει ολοκληρωτικά τον Φρόντο και το πρόσωπό του αρχίζει να αλλάζει, να γίνεται κακό, μοχθηρό, τερατώδες: ίδιο με το πρόσωπο του Βλαντιμίρ Πούτιν όταν τον κατέλαβε ολοκληρωτικά η δύναμη του δαχτυλιδιού της ρωσικής εξουσίας, που του παρέδωσε το 1999 ο άρρωστος και αλκοολικός και απολύτως διεφθαρμένος Μπόρις Γέλτσιν.
Στη Ρωσία, η εξουσία είναι μια πυραμίδα που χτίστηκε από τον Ιβάν τον Τρομερό τον 16ο αιώνα και στέκει όρθια τους τελευταίους πέντε αιώνες, εξηγεί ο Βλαντιμίρ Σορόκιν: θεωρώ πως αυτή η μεσαιωνική πυραμίδα μας είναι η κύρια τραγωδία της χώρας μας…. Η επιφάνειά της αλλάζει, αλλά ποτέ η θεμελιώδης της μορφή… Και ήταν πάντα ένας μόνο Ρώσος ηγεμόνας που καθόταν στον θρόνο της απόγειας κορυφής της: ο Πέτρος ο Α', ο Νικόλαος ο Β', ο Στάλιν, ο Μπρέζνιεφ, ο Αντρόποφ... Σήμερα ο Πούτιν!..
*******
«Στις 24 Φεβρουαρίου 2022 (σ σ: την ημέρα της εισβολής στην Ουκρανία) η πανοπλία του «φωτισμένου αυτοκράτορα» που θωράκιζε τον Βλαντιμίρ Πούτιν τα προηγούμενα 20 χρόνια, έσπασε και έγινε κομμάτια», βαυκαλίζεται ο Βλαντιμίρ Σορόκιν: «τώρα ο κόσμος είδε ένα τέρας – τρελό στις επιθυμίες του και αδίστακτο στις αποφάσεις του – τώρα η Ευρώπη θα πρέπει να αντιμετωπίσει αυτό το τέρας», καταλήγει.
Μάλιστα: η Ευρώπη θα πρέπει να αντιμετωπίσει το «τέρας»!.. Αλλά πώς και πότε… ακριβώς; Προφανώς ο Ρώσος συγγραφέας υπερεκτιμά την δυναμική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αγνοεί ότι, γεωπολιτικά ιδιαίτερα, είναι μια ασταθής ασύνεκτη, κατακερματισμένη, σχεδόν ανύπαρκτη δύναμη: «Η αντίθεση μεταξύ της αργής κίνησης της Ευρώπης και της ταχείας πλήρους εισβολής του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία δεν θα μπορούσε να είναι πιο έντονη», παρατηρούσαν τις πρώτες μέρες του πολέμου ακόμα και οι πλέον συστημικοί Ευρωπαίοι αναλυτές.
Κρατάει χρόνια η… κολώνια της ευρωπαϊκής «αργής κίνησης» απέναντι στο «τέρας» και γι αυτήν, κατά το μάλλον ή ήττον, ευθύνεται η πρώην αυτοκράτειρα της ΕΕ κ. Μέρκελ. Η οποία ενώ μεγάλωσε στη ΛΔΓ και ως εκ τούτου θα έπρεπε να κατανοήσει την πραγματική φύση του Πούτιν, επί 16 συναπτά έτη «είχε καθιερώσει έναν διάλογο», όπως έλεγε, μαζί του. Τα αποτελέσματα αυτού του διαλόγου: η αρπαγή ορισμένων εδαφών στη Γεωργία, η προσάρτηση της Κριμαίας, η κατάληψη του Λουγκάνσκ και του Ντονέτσκ και τώρα: ένας πόλεμος πλήρους κλίμακας με την Ουκρανία.
Σήμερα, δέκατη ημέρα του πολέμου κι ενώ το ρωσικός στρατός εγκληματεί ασύστολα στην Ουκρανία, οι Ευρωπαίοι ηγέτες επιδίδονται ακόμα σε… κυρωσιολογίες και κυρωσιομαχίες.
*Ο Βλαντίμιρ Σορόκιν είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένος συγγραφέας. Γνωστός για την ανελέητη κριτική που ασκεί στη διακυβέρνηση της χώρας του, έχει υποστεί ένα πλήθος διώξεων κι έχει συρθεί στα δικαστήρια από το καθεστώς Πούτιν. Ωστόσο δεν πτοείται, εξακολουθεί να ζει στη Μόσχα και δηλώνει: "Χωρίς το χιούμορ η ζωή στη Ρωσία θα ήταν ανυπόφορη".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου