Η πολεμική παράκρουση του Πούτιν...

...και οι μεταστάσεις στην πεφωτισμένη Δύση...

Γιάννης Τριάντης

Το επι μέρους δίκιο της Ρωσίας επ΄ουδενί νομιμοποιεί τον αυτοκρατορικό ιδεασμό του Πούτιν, τον προκλητικό αναθεωρητισμό του, την πολεμική παράκρουση και την φρικώδη εισβολή στην Ουκρανία.

Το ίδιο ισχύει για το δίκιο της... Δύσης που σύσσωμη αντιδρά: η απόφαση για εμπάργκο στους πολιτιστικούς φορείς της Ρωσίας και η φίμωση του Russia Today και του Sputnik ξεπερνούν το όριο των αναπόφευκτων κυρώσεων και αποκαλύπτουν ωμό αυταρχισμό που αντιστρατεύεται αξίες τις οποίες προβάλλει κατά κόρον ο Δυτικός κόσμος.

Για το μιντιακό πεδίο πρώτα. Τι πάει να πει ότι τα δύο ρωσικά Μέσα είναι προπαγανδιστικά όργανα του Πούτιν; Ασφαλώς και είναι. Όπως ήταν τα αμερικάνικα και τα ευρωπαϊκά μίντια-η πλειονότης εξ αυτών- στους πολέμους και στις γκανγκστερικές επεμβάσεις στην Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στο Βιετνάμ κλπ.

Η φίμωση είναι χειρότερη από την προπαγάνδα. Εξοικειώνει την κοινωνία με την ιδέα της λογοκρισίας. Την νομιμοποιεί στο όνομα του γενικού καλού, όπως αυτό ορίζεται από τους κραταιούς και τους επικυρίαρχους.

Και προπάντων, περιφρονεί τη δυνατότητα της κοινωνίας να αξιολογεί αυτά που ακούει και διαβάζει. Την θεωρεί ανάξια να διαμορφώνει γνώμη με δικά της κριτήρια. Αυτό είναι ίδιον απολυταρχικών και δικτατορικών καθεστώτων και όχι ελευθεροφρόνων ανθρώπων και δημοκρατικών συστημάτων.

Οσο για το επιχείρημα των λογοκριτών ότι όπως επι Χίτλερ έτσι και επι Πούτιν/νέου Χίτλερ, η κοινωνία δεν είναι διατεθειμένη να ακούσει την προπαγάνδα τους, έχει την ίδια αξία και βαρύτητα με την αστεία αναφορά του Πούτιν στην αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας.

Το τραγικό είναι ότι το ως άνω επιχείρημα όπως και άλλα παρόμοια που σχετικοποιούν την αξία του ελευθέρως εκφράζεσθαι, διατυπώνονται και προβάλλονται από παθιασμένους λιμπεραλιστές της ημετέρας και διεθνούς μιντιακής επικράτειας.

Και κάτι σχετικό από την πρόσφατη ιστορία: τις ημέρες της δυτικής επέμβασης εναντίον της Σερβίας, δύο κορυφαίες γαλλικές εφημερίδες, η Λιμπερασιόν και η Μόντ, είχαν αρνηθεί να δημοσιεύσουν κείμενο γνωστών Γάλλων διανοητών, πανεπιστημιακών κ.α., που κατήγγειλαν την επέμβαση. Ναι. Από τις δύο πεφωτισμένες εφημερίδες αυτό το ανατριχιαστικό λογοκριτικό κρούσμα.

Εξίσου προβληματική και επίφοβη είναι και η απόφαση χωρών και οργανισμών της Δύσης για ρήξη με πολιτιστικούς φορείς της Ρωσίας (ματαίωση παραστάσεων, απαγόρευση συμμετοχής σε φεστιβάλ κλπ).

Το επιχείρημα ότι οι κρατικοί αυτοί φορείς είναι υποχείρια του Πούτιν, με διορισμένα διοικητικά συμβούλια και χρηματοδότηση από το κρατικό Ταμείο, δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Όπως και ο εξυπνακίστικος ακκισμός ορισμένων που λένε ότι όταν σφάζει ο άλλος, δεν μπορεί να βλέπεις τα Μπολσόι.

Η μονόφθαλμη χορεία των ζηλωτών αυτών δεν αντιλαμβάνεται ότι η απαγόρευση δεν τιμωρεί τον Πούτιν, αλλά την κοινωνία της Ρωσίας. Που δεν είναι βέβαιο ότι ένα μεγάλο μέρος συμφωνεί με τον αφιονισμένο ηγέτη της χώρας της.

Η τιμωρητική απαγόρευση είναι πολύ πιθανό να επενεργήσει στην ρωσική κοινωνία εντελώς διαφορετικά απ΄ ο,τι έχουν κατά νού οι εγκέφαλοι που την επέβαλαν. Συσπειρωτικά ενδέχεται να λειτουργήσει στη δύσκολη αυτή συγκυρία παρά εναντίον του Πούτιν.

Τέλος, είναι εντυπωσιακό το γεγονός οι περισσότερες αντιδράσεις για την απαράδεκτη αυτή απόφαση δεν στράφηκαν τόσο εναντίον της λογικής που πρυτάνευσε σε χώρες και Οργανισμούς της…φιλελεύθερης Δύσης, αλλά είχαν στόχο την Μενδώνη. Λές και μόνη αυτή ανάμεσα στον Δυτικό κόσμο «έκοψε» τους Ρώσους…

…Οι στιγμές είναι κρίσιμες. Και υπάρχει κίνδυνος η πολεμική παράκρουση του Πούτιν να αποδειχθεί ευρέως μεταστατική σε άλλα πεδία. Τα προαναφερθέντα δείγματα είναι αρκούντως χαρακτηριστικά…

news247.gr