Είμαστε εδώ και 10 μέρες καρφωμένοι στις οθόνες των τηλεοράσεων, των υπολογιστών και των κινητών τηλεφώνων μας. Σε ζωντανή σύνδεση με την τραγωδία που είναι σε εξέλιξη στην Ουκρανία. Δεχόμαστε με αγωνία έναν χείμαρρο πληροφοριών, φιλτραρισμένων ή αφιλτράριστων από προπαγανδιστικές σκοπιμότητες, για την... εξέλιξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων, τα ανελέητα χτυπήματα των ρωσικών δυνάμεων, τα απαντητικά πλήγματα του ουκρανικού στρατού.
Ακούμε σχοινοτενείς αναλύσεις διεθνολόγων και άλλων ειδικών για κάθε πιθανή πτυχή της ρωσικής στρατηγικής, της τακτικής της ουκρανικής κυβέρνησης, της απάντησης της Ευρώπης και των ΗΠΑ, των συνεπειών στην παγκόσμια οικονομία.
Αλλά ο πόλεμος δεν είναι κυρίως μια παρτίδα στη σκακιέρα του κόσμου, δεν είναι μια άσκηση επικοινωνιακής αποτελεσματικότητας αυτών που έχουν εισβάλει και αυτών που αντιστέκονται, δεν είναι η αναμέτρηση ισχύος των συγκρουόμενων, δεν είναι το πεδίο δοκιμής οπλικών συστημάτων, δεν είναι η βίαιη εκτόνωση αντιτιθέμενων συμφερόντων, δεν είναι καν η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα, κατά τον Κλάουζεβιτς.
Ο πόλεμος είναι πάνω από όλα η δοκιμασία των ορίων της ανθρώπινης ύπαρξης, με απώτατο όριο τον βίαιο θάνατο. Ο πόλεμος είναι οι αδικοχαμένες ζωές, αμάχων και στρατιωτών. Είναι τα παιδιά και οι νέοι άνθρωποι που δεν θα μεγαλώσουν. Οι άνθρωποι που διαμελίζονται από τις βόμβες και καταπλακώνονται κάτω από ερείπια.
Ο πόλεμος είναι οι τρομαγμένοι που κρύβονται σε υπόγεια και καταφύγια, οι γονείς που δεν ξέρουν πώς να προστατέψουν τα παιδιά τους. Ο πόλεμος είναι οι τύψεις του στρατιώτη που διατάσσεται να ρίξει στο ψαχνό, αλλά και ο κυνισμός εκείνου που σκοτώνει με άγρια χαρά. Ο πόλεμος είναι η πείνα και η δίψα των ανθρώπων που ξεσπιτώνονται, τα μικρά βαλιτσάκια στα οποία προσπαθούν να χωρέσουν τα ελάχιστα της επιβίωσης.
Ο πόλεμος είναι οι κατεδαφισμένες πόλεις, τα εγκαταλειμμένα χωριά, οι παρατημένες σοδειές, κόποι μιας ζωής που γίνονται στάχτη. Πόλεμος είναι οι οικογένειες που χωρίζονται, είναι τα καραβάνια των προσφύγων που εγκαταλείπουν τις εστίες τους και συνωστίζονται στα σύνορα. Πόλεμος είναι η καλοσύνη των ξένων που σπεύδουν σε βοήθεια, αλλά και η καχυποψία και ο φόβος τους, όταν τα ποτάμια προσφύγων υπερχειλίζουν τα όρια ανοχής και υποκρισίας.
Ο πόλεμος είναι η επιτομή της ανηθικότητας και της απανθρωπιάς, ακόμη και όταν το να γίνεις ένοπλο μέρος του είναι όρος επιβίωσης...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου