Χαίρετε, χθες, με αφορμή το «έπος Λιβανού» (αχ, αυτά τα παιδιά του Κολεγίου, δεν είναι όλα και γεννημένα για leaders) μου λένε ότι έγινε μία σκέψη «να τελειώνουμε» με κάποιες μικρές... αλλαγές στο Υπουργικό Συμβούλιο που σκέφτεται ο Μητσοτάκης, αλλά η πηγή μου (μα, σας είπα, ο Peanut) μου λέει ότι το ‘κοψε ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Δεν είναι ώρα τώρα πάνω σε αναποδιά να γίνουν αλλαγές έκρινε ο ίδιος και είπε πως ό,τι είναι να γίνει θα γίνει μέχρι το Πάσχα. Ένα προφανές θέμα είναι πώς θα ξανασχεδιαστεί η Πολιτική Προστασία, αλλά σε αυτό το μέγα ερωτηματικό είναι αν ο σχεδιασμός θα γίνει με κεντρικό πρόσωπο τον Στυλιανίδη. Μεταξύ μας αισθάνομαι (δεν έχω πληροφορία) ότι ο Κύπριος πολιτικός (ο οποίος τυγχάνει και της εκτιμήσεως πολλών παραγόντων και από άλλους πολιτικούς χώρους, όπως ο Νίκος Ανδρουλάκης) ψάχνει έναν εύσχημο τρόπο να φύγει από τη θέση.
-Το «έπος Λιβανού» όμως μας θύμισε και μία άλλη εξέχουσα πολιτική φυσιογνωμία που διέπρεψε από αυτή τη λαμπρή κυβέρνηση Καραμανλή, τον Πέτρο Δούκα. Αναρωτιέται κανείς από μία ολόκληρη γενιά πολιτικών και υπουργών που πέρασαν από τις δύο θητείες Καραμανλή τι έμεινε, ποιος έμεινε. Για το τι έμεινε, γνωστό, από τη διακυβέρνηση 2004-2009, απολύτως τίποτα θετικό δεν έχει κανείς να θυμάται. Μόνο ελλείμματα, ούτε μία μεταρρύθμιση και φυσικά ούτε ένας πολιτικός. Και αυτοί που έμειναν στο προσκήνιο από την κυβέρνηση Καραμανλή συνέστησαν την περίφημη «τρίτη συνιστώσα» του ΣΥΡΙΖΑ, πούλησαν την παράταξή τους για μία θέση στην Προεδρία, πολιτική ασυλία και… ολίγον παραδικαστικό (Ρασπούτιν). Πάντως, παρότι ήταν κάτι ασήμαντο, νομίζω καλά έκανε και τους πέταξε έξω και τους δύο ο Μητσοτάκης. Τον Λιβανό για βλακεία και τον Δούκα γιατί όντως όσα είπε («δίναμε το χρήμα με σακούλες») ακούγονται το ίδιο χυδαία με όσα έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ με τα 200ευρα ανά ψήφο Ρομά στις πρόσφατες εκλογές. Για να μην ξεχνιόμαστε...
newmoney.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου