Η ανάγκη της χώρας μας για τη διαμόρφωση των βέλτιστων δυνατών συνθηκών ανάπτυξης της επιχειρηματικότητας είναι, αν μη τι άλλο, προφανής. Το ίδιο αδήριτη είναι η ανάγκη ύπαρξης τεχνοκρατικής αντίληψης των πραγμάτων, χωρίς εξαρτήσεις από ιδεοληψίες, συμφέροντα, σκοπιμότητες και πολιτικούς ή οικονομικούς επηρεασμούς. Διότι, πολύ απλά, η... επιχειρηματικότητα δεν «διατάζεται» ούτε «διορίζεται». Η επιχειρηματικότητα επιτυγχάνεται και αναπτύσσεται εκεί όπου οι συνθήκες είναι πρόσφορες.
Στον αντίποδα, στο έτος 2022, η ιδεοληψία ότι κάποιος «δεν είναι δικός μας», άρα δεν είναι κατάλληλος, αντανακλά μικροκομματικές νοοτροπίες του 1960. Ο ίδιος άλλωστε ο πρωθυπουργός της χώρας πρώτος προέταξε τεχνοκρατικά κριτήρια επιλογής προσώπων σε κρίσιμες θέσεις. Ωστόσο, κάποιοι φαίνεται εσχάτως να αμφισβητούν την πρωθυπουργική ευθυκρισία.
Υπάρχουν ατυχώς ακόμη εκείνοι οι «παροικούντες» που παρασιτούν στα κέντρα εξουσίας και επειδή διακατέχονται από τη ψυχολογική ανάγκη να ασκήσουν εξουσία με κάθε κόστος και χωρίς κανέναν ηθικό «μπούσουλα», πάντοτε θα έχουν την ανάγκη αυλοκολάκων και σφουγγοκωλάριων.* Αχυρανθρώπων δηλαδή υπό κηδεμονία!
Πρόκειται για την πιο αναχρονιστική μορφή εξωθεσμικής εξουσίας, όπου η επιλεκτική «αλαλία» αποτελεί διαχρονική προϋπόθεση για την κατάληψη θεσμικής θέσης.
Επιστρέφοντας στο κρίσιμο ζήτημα της επιχειρηματικότητας, η προσπάθεια επιβολής μικροκομματικής «αμφίεσης» σε καίριες θέσεις αναιρεί βάναυσα κάθε αξιοκρατικό μανδύα επιλογών.
Ζηλωτές «ανατολίτικων τερτιπιών» γειτονικής χώρας, όπου, ενώ «διατάσσεται» η λίρα να ανέβει, και η ρημάδα δεν υπακούει, κάθε εβδομάδα εναλλάσσονται στη θέση του κεντρικού τραπεζίτη κομματικά ανδρείκελα!
Ένας θεσμός, όμως, του οποίου το κύρος συνέχεται με προσωπικά συμφέροντα οδηγείται με βεβαιότητα στην απαξίωση. Χειρισμοί «αγέλης» ή, όπως έλεγε ο ποιητής, «Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα...» συντελούν στον εγκιβωτισμό οποιουδήποτε θεσμού σε πολιτικές «δημοπιθήκων» και πειθήνιων λιβανιστηρίων της κάθε εξουσίας.
Προσωπικά συντάσσομαι με τη γραφή του μέγιστου Κώστα Βάρναλη, που όταν του ζητήθηκε από τον δικαστή να κάνει μια «δήλωση μετάνοιας» για να μην «τραβιέται» στα ξερονήσια της εξορίας, εκείνος αποκρίθηκε: «Κύριε πρόεδρε, ο άνθρωπος έκανε κάτι εκατομμύρια χρόνια να σταθεί στα δυο του πόδια. Δεν θα τον ξαναγυρίσω εγώ στα τέσσερα».
Όσο, λοιπόν, με αφορά, αποχωρώ περπατώντας όρθιος, με ελεύθερη συνείδηση και υψηλό φρόνημα.
* «Σφουγγοκωλάριος»: Υψηλό αξίωμα στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας αποτελούσε το σκούπισμα των οπισθίων του αυτοκράτορα, θέση στην οποία μόνο πολύ έμπιστα άτομα διορίζονταν. Στην εποχή μας η έννοια έχει αντικατασταθεί από τον όρο «αχυράνθρωπος».
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Ιωάννης Χατζηθεοδοσίου - πρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών
ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου