Να αντισταθούμε πριν είναι αργά...

Θανάσης Καρτερός

Δεν πάμε καλά. Και θα πάμε χειρότερα αν δεν πειστούμε και δεν πείσουμε ότι στην ημερήσια διάταξη έχει μπει ένα κρίσιμο θέμα Δημοκρατίας, δικαιοσύνης, ελευθερίας της άποψης, της έρευνας, της δημοσιογραφίας, της συμμετοχής. Ελευθερίας... όλων τελικά. Διότι όταν έχει στηθεί μια βιομηχανία διώξεων και φίμωσης από κράτος και παρακράτος, ενώ η συστημική ενημέρωση βρίσκει πολύ του γούστου της τον καθεστωτικό βούρκο και η συστημική Δικαιοσύνη εμφανίζεται επιλεκτικά τυφλή, τότε «η τήρηση του συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων...» - αυτό λέει ο καταστατικός χάρτης της Δημοκρατίας μας.

Μαζεύτηκαν πολλά και δυσοίωνα. Που όταν βλέπεις τα μαύρα σύννεφά τους, ανατριχιάζεις.  Άμα είσαι νεότερος, ίσως γιατί δεν τα περίμενες από μια Δεξιά του Κολλεγίου και των Κολάμπια.  Άμα είσαι πιο παλιός, γιατί ξυπνούν φαντάσματα που η Ελλάδα θα ήθελε και πρέπει να αφήσει πίσω της.

Ο Βαξεβάνης και η Παπαδάκου σέρνονται στο εδώλιο ως σκευωροί και συμμορίτες επειδή αποκάλυψαν σκοτεινές πλευρές του σκανδάλου Novartis. Την εισαγγελέα που ερευνούσε το σκάνδαλο την καθαίρεσαν με γραφειοκρατικά κόλπα και την έχουν τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί. Ως σκευωρό επίσης. Τον αρμόδιο υπουργό τον καθίζουν στο εδώλιο. Σκευωρός και ο Παπαγγελόπουλος. Τον Πολάκη τον φιμώνουν στη Βουλή γιατί επιχειρεί να μιλήσει για το σκάνδαλο Novartis. Για το τι τράβηξαν οι μάρτυρες ας μην το συζητάμε. Και ο πρωθυπουργός της χώρας δικάζει, και καταδικάζει, δημοσιογράφους ως συμμορίτες και δολοφόνους.

Για να το εμπεδώσουμε: Το Αμερικανικό Δημόσιο κυνήγησε τη Novartis και την υποχρέωσε να πληρώσει εκεί 350.000.000 για όσα διέπραξε εδώ. Εδώ όμως κυνηγούν όποιον τολμήσει και να πει τις λέξεις «σκάνδαλο Novartis». Να αντισταθούμε πριν είναι αργά. Και δεν αφορά αυτό μόνο τους συριζαίους. Αφορά το ΚΙΝ.ΑΛΛ. που στηρίζει μαζί με τη Δεξιά την αθλιότητα της «σκευωρίας». Αφορά και όσους κρύβονται πίσω από αφορισμούς περί τεχνητής πόλωσης, αγνοώντας την πικρή πείρα του παρελθόντος ότι σε τέτοιες περιπτώσεις διμέτωποι και ίσες αποστάσεις από θύτη και θύμα έχουν ως θύμα τη Δημοκρατία. «Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο ναι ή το μεγάλο το όχι να πούνε» γράφει ο Καβάφης. Ε, τώρα είναι η μέρα...

Η ΑΥΓΗ