Ένα άρθρο του κεντρικού τραπεζίτη Γιάννη Στουρνάρα, αντίστοιχα άρθρα αναλυτών και τα κύρια άρθρα Κυριακάτικων εφημερίδων για τη δημοσιονομική πορεία της χώρας έκρουσαν ηχηρά καμπανάκια στη δημοσιογραφική... πιάτσα αλλά και ανάμεσα στους πολιτικούς κύκλους όλων των αποχρώσεων. Ο κίνδυνος ενός νέου μνημονίου υποβόσκει για την ώρα πίσω από τις λέξεις, αλλά στο όνομα του κατευνασμού των Αγορών λόγω της ευάλωτης ελληνικής οικονομίας επανέρχονται στο προσκήνιο οι σειρήνες της πολιτικής σταθερότητας σαν ένα remake του θρίλερ που έζησε η ελληνική κοινωνία επί μια δεκαετία.
Τόσο το κύριο άρθρο του Βήματος της Κυριακής όσο και διάφορα άρθρα στον κυριακάτικο Τύπο ανάβουν φωτιές για το τι μέλει γενέσθαι στην ελληνική κοινωνία. Το Βήμα το είπε ευθέως και προειδοποίησε ότι οι «εσπευσμένες αυξήσεις επιτοκίων εκθέτουν την ελληνική οικονομία σε νέους κινδύνους».
Και το κάνει και πιο λιανά όταν σημειώνει ότι «με άλλα λόγια, η χώρα μας συνεχίζει να κινείται στο όριο» και γι’ αυτό οι πολιτικές δυνάμεις όπως καταλήγει οφείλουν και «επιβάλλεται να αυτοσυγκρατηθούν».
Το μήνυμα είναι σαφές και δεν είναι άλλο από το όχι σε εκλογές.
Κι αν μια φορά η κρίση στην ευρωζώνη εξαιτίας και της πανδημίας και του πληθωρισμού οδηγεί την ΕΚΤ σε αλλαγή και σε υψηλότερα επιτόκια δανεισμού υπονομεύοντας το στόχο της πιστοληπτικής αναβάθμισης της χώρας, που είναι και μια από τις κορυφαίες προεκλογικές εξαγγελίες του κ. Μητσοτάκη.
Ο κεντρικός τραπεζίτης
Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος βάζει στο τραπέζι και το βασικό πολιτικό επίδικο της επόμενης περιόδου σε σχέση με τους διακηρυγμένους στόχους για δημοσιονομική χαλάρωση και μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων, όπως το έχουν θέσει οι χώρες τους Νότου.
«Υπό το βάρος του επιπλέον δανεισμού την περίοδο της πανδημίας, έχουν εξαντληθεί όλα τα περιθώρια χαλάρωσης των συμφωνημένων στόχων για μόνιμα πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 2% του ΑΕΠ. Πρωτογενή πλεονάσματα αυτού του ύψους είναι επίσης αναγκαία προκειμένου να αποπληρώνονται οι τόκοι του δημόσιου χρέους».
Με αυτή την τοποθέτηση στην Καθημερινή της Κυριακής ο κ. Στουρνάρας βάζει τον πήχη των προεκλογικών υποσχέσεων καθώς το πλεόνασμα όπως σημειώνει θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 2%.
Ουσιαστικά ο κεντρικός τραπεζίτης επιχειρεί και αυτός με τη σειρά του να φρενάρει αν όχι να ακυρώσει εντελώς την παροχολογία των κομμάτων, καθώς όπως διαφαίνεται από την παρέμβασή του αυτή ούτε και εκείνος φυσικά θα επιθυμούσε μια αποσταθεροποίηση του πολιτικού σκηνικού ιδίως τώρα που η απλή αναλογική τραβά από το μανίκι πολιτικές δυνάμεις και κόμματα να κάνουν υπερβάσεις αν ο σκοπός είναι η κυβερνησιμότητα την επομένη των εκλογών.
Μνημόνια και εκλογές
Αναπόφευκτα το αίτημα για εκλογές αποκτά προϊόντος του χρόνου μεγαλύτερο ειδικό βάρος καθώς από τη μια πλευρά ηχούν καμπανάκια κινδύνου για νέο μνημόνιο και από την άλλη ευρωπαίοι οικονομικοί και θεσμικοί παράγοντες «απαιτούν» σταθερότητα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης λέγοντας ότι δεν είναι πρωθυπουργός Μνημονίων – άσχετα αν έχει διατελέσει υπουργός μνημονίων και βουλευτής που τα έχει υπερψηφίσει όλα και χρεωθεί και απολύσεις στο δημόσιο τομέα όπως του απάντησαν από την Κουμουνδούρου – και προκαλώντας τον προκάτοχό του λέγοντας ότι «άλλοι ήταν οι πρωθυπουργοί των Μνημονίων» επιχείρησε να να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από τις συνεχείς διαρροές και τη φιλολογία για σενάρια τεχνοκρατικής κυβέρνησης ή πρόωρης προσφυγής στις κάλπες πετώντας την καυτή πατάτα παρακάτω και ουσιαστικά στην επόμενη κυβέρνηση.
Ο Αλέξης Τσίπρας από την πλευρά του πάντως επιμένει να γίνουν άμεσα εκλογές για να αποφευχθούν τα χειρότερα για την ελληνική κοινωνία και την οικονομία.
Όμως πίσω από όλα τα παραπάνω στην Κουμουνδούρου φαίνεται ότι η ανάγνωση που γίνεται είναι σχεδόν αντίστροφη και ανεστραμμένη στο είδωλο της πολιτικής.
Υπονόμευση
Στην πρόταση ουσιαστικά Στουρνάρα για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα πολλοί στο ΣΥΡΙΖΑ διαβάζουν την απόπειρα φαλκίδευσης της επόμενης κυβέρνησης θέτοντάς της υπο την αυστηρή επιτήρηση των Βρυξελλών που θα σημάνει ουσιαστικά και νέα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα και μεταρρυθμίσεις με αρνητικό κοινωνικό πρόσημο.
Αυτό που δεν συνυπολογίζεται πάντως σημειώνουν είναι οτι στην Ευρώπη της μετά Σόιμπλε εποχής σειρά κυβερνήσεων με προοδευτική ατζέντα θα τηρήσουν σήμερα άλλη στάση αυτή της περιόδου του 12-15. Δεν θα διαπραγματεύεται πλέον ο επόμενος πρωθυπουργός μόνος εναντίο όλων, αλλά θα υπάρξει μέτωπο κατά της ευρωπαϊκής λιτότητας με το στόχο της διαγραφής των χρεών της πανδημίας να είναι το αντικείμενο της νέας διαπραγμάτευσης σε ευρωπαϊκό πλέον επίπεδο.
Σε αυτή τη φάση πάντως ο κ. Τσίπρας δεν θα κάνει πίσω και δεν θα νερώσει το κρασί του στο όνομα της πολιτικής σταθερότητας που επιθυμούν οι Αγορές για να συνεχίσουν να βλέπουν με καλό μάτι τη χώρα.
Ο πρώην Πρωθυπουργός όπως έχει αποφασίσει να κινηθεί στο εξής και επενδύοντας στη σωρευμένη εμπειρία του από την 4ετή θητεία του στο Μέγαρο Μαξίμου και γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς αναμένεται σε πρώτο χρόνο να φωτίσει τις αιτίες που η ελληνική οικονομία βαδίζει και πάλι σε σκοτεινές ατραπούς.
Η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος από την κυβέρνηση της ΝΔ και το μαξιλάρι που άφησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ του είναι τα όπλα του σε αυτή τη μάχη μέχρι τις εκλογές.
Εξάλλου ένα από τα βασικά του επιχειρήματα στη στρατηγική του αντι-Δεξιού μετώπου για να φύγει η ΝΔ είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκείνος που έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια και αν χρειαστεί θα το ξανακάνει αρκεί «να φύγουν προτού προκαλέσουν ακόμη μεγαλύτερη βλάβη».
Κι αν η ιστορία επαναλαμβάνεται με τα σύννεφα να μαζεύονται και πάλι πάνω από τη χώρα για νέες θυσίες από τους πολίτες ο κ. Τσίπρας στην προσπάθειά του να χτίσει συμμαχίες θα θέσει και πάλι το δίλημμα και δεν θα είναι άλλο από το κάλεσμα του για να σταθούν οι προοδευτικοί πολίτες στη σωστή της πλευρά αυτή τη φορά...
Σωτήρης Μπολάκης
libre.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου