Η μεθόδευση της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας για την απαλλαγή της από την κρατική βιομηχανία σιδηρονικελίου, την ιστορική ΛΑΡΚΟ, ολοκληρώνεται διά χειρός Χατζηδάκη. Όπως με τη ΔΕΗ, την Ολυμπιακή, τον ΟΣΕ, τις (επικουρικές) συντάξεις.
Το σχέδιο για κατάτμηση και εκποίηση της ΛΑΡΚΟ, που ξεκίνησε το 2020, όταν ο Κ. Χατζηδάκης ήταν... υπουργός ΠΕΝ (υποστηρίζοντας πως θα πρέπει να γίνει ακόμα και με εξευτελιστικό τίμημα ή και φτάνοντας στο λουκέτο), επιστρέφει στον... εμπνευστή του. Που σήμερα βάζει τελεία και, ως υπουργός Εργασίας πια, απολύει εκατοντάδες εργαζόμενους.
Η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη όταν ο Κ. Χατζηδάκης τον Φεβρουάριο 2020, κατά την προσφιλή πρακτική της Ν.Δ., απαξίωνε τη βιομηχανία παρουσιάζοντας στη Βουλή το σχέδιό του (τροπολογία) ως την τελευταία ευκαιρία “για να δοθεί ευρωπαϊκή και αξιόπιστη λύση στο μπάχαλο της ΛΑΡΚΟ”.
Τότε είχε πει (προφητικά;) ότι, παρά τα συνεχιζόμενα προβλήματα της ΛΑΡΚΟ, δεν υπήρξε αντανάκλαση στους μισθούς των εργαζομένων, αναφερόμενος με λογικές κοινωνικού αυτοματισμού στο κόστος μισθοδοσίας και στο κατά πόσο “αυτό είναι ανεκτό”. Από ποιον;
Βαρίδι οι 1.200 εργαζόμενοι
Υπενθυμίζεται ότι το σχέδιο, που παρέπεμπε σε αντίστοιχο της Ν.Δ. του 2014, αφορούσε τη διενέργεια δύο διαγωνισμών: έναν από το ΤΑΙΠΕΔ για τη μακροχρόνια παραχώρηση του μεταλλευτικού συγκροτήματος της Λάρυμνας και τον δεύτερο από τον Ειδικό Διαχειριστή της ΛΑΡΚΟ για την πώληση των μεταλλείων της Καστοριάς και της Εύβοιας, αφήνοντας πάντως όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά, ακόμα και αυτό της κήρυξης πτώχευσης.
Ομως οι πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης, δηλαδή το να χαρίσει, στην ουσία, τη βιομηχανία σε συγκεκριμένα συμφέροντα αφού θα την είχε απαξιώσει και οικονομικά, έγιναν πιο ξεκάθαρες όταν τον Οκτώβριο του 2020 επανήλθε με νέα τροπολογία, στην οποία περιλαμβάνονταν παντός είδους διευκολύνσεις, με κενά, ελλείψεις και εξαιρέσεις, που κλείνουν σήμερα καθώς οι δήθεν επενδυτές απαλλάσσονται πλέον και από το... βαρίδι των 1.200 εργαζομένων.
Επίσης, σιγή ιχθύος τηρείται και ως προς την υπολειτουργία της βιομηχανίας το τελευταίο διάστημα, όταν το πολύτιμο, π.χ. για την ηλεκτροκίνηση (μπαταρίες), νικέλιο, από τα ιστορικά χαμηλά των 8.000-10.000 δολαρίων ανά τόνο την περίοδο 2015-2019, σήμερα βρίσκεται κοντά στις 24.000 και προβλέπεται πως θα συνεχίσει να κινείται ανοδικά λόγω της συμβολής του στην ενεργειακή μετάβαση.
Η ανατροπή του σχεδίου
Όσον αφορά την τύχη των 1.200 εργαζομένων, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι και εδώ ανατράπηκε ο αρχικός σχεδιασμός, καθώς οι εργαζόμενοι θα απολύονταν με την ολοκλήρωση των διαγωνισμών και την ανακήρυξη του νέου ιδιοκτήτη.
Ωστόσο, προφανώς με εντολή της κυβέρνησης, ο ειδικός διαχειριστής θα προχωρήσει άμεσα στην απόλυση των 1.065 εργαζομένων με σύμβαση αορίστου χρόνου και στην επαναπρόσληψη ενός πολύ μικρού αριθμού εργαζομένων (200-300), απαλλαγμένων όμως από τις συλλογικές συμβάσεις. Εδώ να σημειωθεί ότι οι εργαζόμενοι δουλεύουν με μειωμένους μισθούς κατά 25% μετά την τοποθέτηση ειδικού διαχειριστή που θεσμοθετήθηκε τον Φεβρουάριο του 2020, ενώ οι συνθήκες εργασίας έχουν επιδεινωθεί δραματικά (περίπου 75 νεκροί είναι ο απολογισμός στη συνολική διάρκεια λειτουργίας της βιομηχανίας) και εν μέσω πανδημίας, καθώς μόνο τον περασμένο Σεπτέμβριο έγιναν τέσσερα σοβαρά εργατικά ατυχήματα εντός των χώρων του εργοστασίου.
Από τους υπόλοιπους εργαζομένους, 100 έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα, ενώ 150 διαθέτουν μεν τα αναγκαία ένσημα για τη συνταξιοδότησή τους, αλλά όχι την ηλικία. Σε όσους θα μείνουν χωρίς εργασία, η κυβέρνηση και το υπουργείο Εργασίας δρομολογούν επιδότηση ενός μέρους του μισθού τους, μέχρι την έλευση του επενδυτή, μέσα από προγράμματα κοινωφελούς εργασίας των ΟΤΑ και του ΟΑΕΔ.
Οικογενειακοί διορισμοί και προσλήψεις
Οι βαριές και διαχρονικές ευθύνες των κυβερνήσεων της Ν.Δ. -όπως και του ΠΑΣΟΚ- για την κατάληξη της ΛΑΡΚΟ αποτυπώνονται με διορισμένες διοικήσεις, πελατειακές εξυπηρετήσεις, το “βόλεμα” ημετέρων και τη δημιουργία golden boys, οδηγώντας σε συσσώρευση χρεών, καταδίκες στην Ε.Ε., πρόστιμα και αδιέξοδα.
Τον Ιούλιο του 2017 ο τότε υπουργός ΠΕΝ Γ. Σταθάκης αποκάλυψε στη Βουλή τους στενούς έως και... οικογενειακούς δεσμούς της Ν.Δ. με τη δημόσια εταιρεία:
- Στους διορισμούς που έκανε το 2008, ως πρόεδρος της εταιρείας, ο Θ. Σκρέκας, πατέρας του νυν υπουργού ΠΕΝ Κ. Σκρέκα. Τα στοιχεία αφορούσαν τις προσλήψεις της συζύγου του υπουργού Ει. Καραγκούνη-Σκρέκα, αλλά και του πεθερού του (συμπέθερου του προέδρου της ΛΑΡΚΟ) Β. Καραγκούνη με ιδιαίτερα παχυλές αμοιβές, ενώ ήδη η εταιρεία κατέγραφε ζημιές ύψους 100 εκατ. ετησίως.
- Στην πρόσληψη, την ίδια περίοδο, και της κόρης του πρώην υφυπουργού Τουρισμού κ. Λιάσκου, βουλευτή Ευβοίας Ν.Δ.
- Στην προαγωγή 132 εργαζομένων και στην πρόσληψη άλλων 252 στη ΛΑΡΚΟ κατά τα έτη 2013-2014, με αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών τον βουλευτή Φθιώτιδας Χρ. Σταϊκούρα.
ΣΥΡΙΖΑ: Μνημείο εξαπάτησης και αναλγησίας
Τη μεθοδευμένη εγκατάλειψη και απαξίωση του εργοστασίου της μεγαλύτερης μεταλλευτικής βιομηχανίας της χώρας, αλλά και την εξαπάτηση των 1.200 εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ υπογραμμίζουν σε κοινή δήλωσή τους οι συναρμόδιοι τομεάρχες του ΣΥΡΙΖΑ Έφη Αχτσιόγλου, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, Σωκράτης Φάμελλος και Αλέξης Χαρίτσης, τονίζοντας ταυτόχρονα ότι επιβάλλεται να υπάρξει λύση για τη συνέχεια της λειτουργίας της εταιρείας που να διασφαλίζει τις θέσεις εργασίας και τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Οπως αναφέρουν, μετά την ψήφιση της τροπολογίας του Φεβρουαρίου του 2020 ξεκίνησε η μεθοδευμένη εγκατάλειψη και απαξίωση του εργοστασίου με το «σχέδιο» που ολοκληρώνεται να αποτελεί μνημείο κοινωνικής αναλγησίας και εξαπάτησης των εργαζόμενων, υπονομεύοντας παράλληλα τις αναπτυξιακές προοπτικές των Νομών Φθιώτιδας, Εύβοιας, Βοιωτίας, Κοζάνης και Καστοριάς, όπου δραστηριοποιείται η ΛΑΡΚΟ. «Από τις προεκλογικές υποσχέσεις για ‘περισσότερες και καλύτερες δουλειές’, φτάσαμε στην απόλυση όλων των εργαζομένων και τον διωγμό τους από τους οικισμούς» καταλήγει η ανακοίνωση.
Αντιγόνη Ζούντα, Ανδρέας Πετρόπουλος
ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου