Αν δεν υπήρχε η Αριστερά...

Θανάσης Καρτερός

Αν δεν υπήρχε η Αριστερά, θα είχαμε φτηνό ρεύμα, θα είχαν προχωρήσει όλα τα έργα, δεν θα είχαμε ακρίβεια. Αυτό το λέει συνεχώς ο του Άουσβιτς Άδωνις. Αν δεν υπήρχε...Αριστερά, η Δημοκρατία μας δεν θα κινδύνευε, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί κίνδυνο γι’ αυτήν. Αυτό το λέει ο του Γεραπετρίτη Μητσοτάκης. Αν δεν υπήρχε η Αριστερά, δεν θα υπήρχε σκάνδαλο Νοβάρτις. Αυτό το λένε όλοι τους, κυρίως όσοι εμπλέκονται στα μυστήρια των φαρμάκων. Αν δεν υπήρχε η Αριστερά, δεν θα έμπαινε σε κίνδυνο η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Αυτή την μπουκιά την παίρνουν σαλιωμένη από το στόμα του Κυριάκου.

Όνειρο κι αυτό! Αν δεν υπήρχε... Έκαναν ό,τι μπορούσαν στη διαδρομή του χρόνου, με φοβέρες και αίματα, στρατοδικεία και χούντες, δολοφονίες χαρακτήρα και Γερούν, γερά, Πρέσπες και προδοσίες, χαφιεδισμούς και συκοφαντίες, για να το κάνουν πραγματικότητα. Κάνουν ό,τι μπορούν και τώρα, καθώς αισθάνονται το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια τους. Με κασέτες και ψέματα, δίκες και διώξεις, Μαρινάκηδες και Αλαφούζους. Να φέρουν στα μέτρα τους την πολιτική ζωή. Να κόψουν κάθε γλώσσα απείθαρχη, να τελειώσουν με όλο αυτό το σινάφι, που τους χαλάει το δείπνο και τον ύπνο.

Τότε, στα χρόνια τα παλιά, που τους δονούν και τους εμπνέουν, ήταν τραγωδία. Τώρα είναι άθλια φάρσα. Τότε δολοφονούσαν, τώρα συκοφαντούν. Τότε κυνηγούσαν τους συνοδοιπόρους μέχρι στήσιμο στα έξι μέτρα, τώρα τραβολογάνε την Τουλουπάκη, τον Παπαγγελόπουλο, τη Θάνου, γιατί τόλμησαν να μην συμμορφωθούν στις υποδείξεις. Τότε κρεμούσαν κεφάλια σε φανοστάτες, τώρα τα κρεμούν σε παράθυρα και οχτάστηλα. Ίδιοι στόχοι, άλλα μέσα. Αν μπορούσαν, θα το διέπρατταν το όνειρο του Μητσοτάκ Ογλάν, γραμματέα της Ν.Δ.: Θα τον εκτελούσαν τον Τσίπρα. Αλλά ας όψεται η εποχή.

Παρ' όλα αυτά προσπαθούν. Τόσες απευθείας αναθέσεις, ανοιχτές υποθέσεις, καλοπληρωμένες θέσεις, δεν γίνεται να απειλούνται. Να διαγράφει η κανονικότητά τους ακανόνιστα ζιγκ ζαγκ. Να τρώνε και να μην μπορούν να χωνέψουν. Ματαιότης ματαιοτήτων, βέβαια, όσα διαπράττουν. Θα αφήσουν πίσω τους αποφάγια, μπόχα και καμένα όνειρα. Κι άντε πάλι η Αριστερά να καθαρίζει την κόπρο του Αυγεία, υπό τις κατάρες των ενόχων. Ευτυχώς, αλλά και δυστυχώς, για κει βαδίζουμε. Ολοταχώς...

Η ΑΥΓΗ