Μα πού είν’ αυτή η Ρόδος;...

Αμα δεν ξέρεις να ξεχωρίσεις δυο γαϊδουριών άχυρο, τότε ή πρωθυπουργός ή πολίτης άμυαλος και δίχως κρίση θα γίνεις. Πάντως, άνθρωπος χρειαζούμενος στην κοινωνία, δεν!

Ποιος μου το ’πε και πότε, μην... τα ρωτάς. Πάντως, στο κεφάλι μού κόλλησε, κι ας ήμουν μόμολο. Γιατί μόμολο ήμουν και σαν τώρα το θυμάμαι πως έτρεξα στη γιαγιά μου, ρωτώντας πού θα βρω άλλο ένα γαϊδούρι, γιατί το δικό μας δεν έφτανε για να γίνει η δουλειά κι εγώ άχρηστος άνθρωπος να γίνω δεν! Οχι ότι είχα καταλάβει και καλά καλά τι θα πει πρωθυπουργός ή πολίτης. Θυμόμουν βέβαια έναν Ανδρέα, που λέγαν πως πολύ σπουδαίος ήταν, γιατί αυτός έφτιαξε το σχολείο μου! Κι εγώ το αγαπούσα το σχολείο μου, γιατί είχαμε ωραίες παρέες και κάτι καλούς δασκάλους, «αριστερούς και νέους» που ’λεγε κι η μάνα μου, που τι θα πει «πολίτης με μυαλό και κρίση» αυτοί μάς μάθανε. Μόνο έναν μαθηματικό δεν πήγα ποτέ μου. Τελικά, Μαθηματικά και Φυσική σπούδασα, ίσως για να μη γίνω σαν τα μούτρα του, που δεν ήξεραν να ξεχωρίσουν δυο γαϊδουριών άχυρο. Να μοιράσουν ήξεραν. Να ξεχωρίσουν όμως, όχι!

Αυτήν τη διαφορά πάλι, χρόνια πολλά μετά την κατάλαβα. Αλλο η μοιρασιά, άλλο το ξεχώριασμα. Αναλόγως την περίσταση, μια κάνεις το ’να, μια τ’ άλλο. Ισως και τα δυο μαζί, μα για να τα κάνεις καλά, δεν αρκούν τα μαθηματικά. Οπως και για να ’σαι σωστός πρωθυπουργός, και πολίτης με μυαλό και κρίση θε να ’σαι, και από γαϊδούρια να ξέρεις, και από άχυρα. Οταν μπλέκεσαι μόνο με τα τελευταία, τότε υπάρχει πρόβλημα.

Ευτυχώς εμείς, πρόβλημα ουδέν! Κάτω τα βάλαν οι σοφοί, μια που τα μοιράσανε, δυο που τα ξεχωρίσανε: τούτοι με δουλειά, οι άλλοι ας μάθουν να γράφουν βιογραφικά (Κυρανάκης). Τούτοι με πολλά πολλά λεφτά (και μούφα βιογραφικά), οι άλλοι, μα τι άλλο θέλουν πια; Τριακόσια ευρώ, κι ακόμα θεν; Πόσο θα φάνε δα; (Αδωνις). Κι αν πέσει και κάνας χιονιάς, τούτοι στα σπίτια τους ζεστά, ’κείνοι ας είχανε μυαλά: «Το ότι μπήκανε όλοι αυτοί οι οδηγοί χωρίς αλυσίδες, ενώ είχε πει το κράτος παιδιά προσέξτε, θα χιονίσει, είναι εντυπωσιακό! Δεν βάλαμε χωροφύλακα πάνω απ’ το κεφάλι τους. Κακώς!» (πάλι Αδωνις)... Ενα μόνο ποτέ να μη χάσεις: τις αλυσίδες σου! Κατάλαβες ή να σου βάλω τον χωροφύλακα πάνω απ’ το κεφάλι σου; «Να βγουν ορδές (ορδές!) τροχονόμων και να κάνουν ελέγχους: όσοι δεν έχουν αλυσίδες, πρόστιμο! Ωστε στην επόμενη κακοκαιρία να το σκεφτούν διπλά και τριπλά και δεκαπλά να βγουν έξω!» (μια Παπακώστα το ’πε αυτό. Τα Τρίκαλα τη βγάζουν βουλευτίνα, με τη Ν.Δ. Ωραία τα Τρίκαλα - ανταρτοχώρια είχανε τριγύρω. Πλέον, όλοι έχουν αλυσίδες...).

Λυσσάξανε κάτι μπίθουλες πως μείνανε χωρίς ρεύμα. Ας είχαν μετοχές στην ιδιωτική ΔΕΗ, όπως έχει και η εταιρεία που προσέλαβε την κόρη του πρωθυπουργού, που ποτέ, ποτέ, ποτέ δεν μένει στο σκοτάδι. Κάτι άρρωστοι, λέει, παραλίγο να πεθάνουν χωρίς ηλεκτρικό. Εντάξει, αλλά πέθαναν; Δεν πέθαναν (αυτό το κακό πια, όλοι να θέλουν να ζήσουν αιωνίως! Να ψήφιζαν Λοβέρδο έστω...). Κάτι άλλοι, λέει, σέρναν ένα φέρετρο στο χιόνι (ήμαρτον Κύριε!). Ευτυχώς, κάτι άλλοι άλλοι έβγαζαν ωραίες selfies (φτου σας, καμάρια μου, μη σας βασκάνω άτιμα!). Και κυβερνητικοί μέσα σ’ αυτά τα «άτιμα». Θέλουμε κι άλλη απόδειξη πως έχουμε κυβέρνηση; Η selfie δεν φτάνει;

Και τι κυβέρνηση! Μωρέ, όποια (όποια όμως!) δημοσκοπική εταιρεία και να πάρεις, το ίδιο θα σου πει: Ενας είν’ ο αρχηγός: ο Κυριάκος, κι όχι... αυτός. Ο... αυτός να πάει να κάνει καμιά πρόταση μομφής να ξελαμπικάρει. Ο Κυριάκος όμως... Ο Κυριάκος, βρε, είναι ο μόνος Αυτός. Είναι ο άλλος μας εαυτός. Ο τέλειος πρωθυπουργός. Και ο καλύτερος γαμπρός. Ο μόσχος μας ο σιτευτός. Ο father μας, ο αγαπητός. Ο ένας και μοναδικός.

... Από πήδημα καλά τα πάει προσώρας. Τώρα, όμως, που καλείται να δώσει εξηγήσεις, αλήθεια η Ρόδος κατά πού πέφτει ξέρει;

Νόρα Ράλλη

efsyn.gr