Ραφαλίρισμα...

Θανάσης Καρτερός

Καλή η πλάκα στα κοινωνικά δίκτυα με τα Rafale, αλλά δεν σας θύμισε λίγο χούντα το πανηγύρι; Αν είστε παλιοί, θα έχετε υποστεί δεκάδες τέτοια ταραταζούμ με λιβάνι. Αν είστε νεότεροι, θα τα είδατε σε κάποιο από τα... σχετικά ντοκιμαντέρ. Ο Ηγέτης να βγάζει λόγο γεμάτο εθνικές ασυναρτησίες εν μέσω τανκς κι αεροπλάνων, οι ένστολοι να κλίνουν την κεφαλή με σεβασμό, οι παπάδες να ραντίζουν τα μέταλλα και οι κάμερες να καταγράφουν τις ιστορικές στιγμές. Ιδού λοιπόν και Ελλάς, και Ελλήνων, και Χριστιανών σε σίκουελ Μητσοτάκη. Που αν με ένα μοντάζ έβαζες στη θέση του προσώπου του τη φάτσα του Παπαδόπουλου, θα έβριζες πνιχτά μην σ’ ακούσει κανένας φίλος του Πλεύρη.

Είναι δηλαδή χουντικός ο Μητσοτάκης; Δεν είναι, όχι από πολιτική ή ιδεολογική ή κάποια σχετική άποψη. Είναι όμως, από άποψη αισθητικής, επικοινωνίας, προπαγάνδας, εκμετάλλευσης ιερών και οσίων, αντάξιος απόγονός τους.  Έχουν οι μπαγάσηδες αυτής της φυλής στο DNA τους κάτι από χούντα. Να προσκυνούν υποκριτικά τις εικόνες, να υμνούν υποκριτικά το έθνος, να φιλούν τα χέρια των παπάδων, να παριστάνουν το φόβητρο των Τούρκων, να αραδιάζουν κοτσάνες του είδους «η ενίσχυση της άμυνάς μας είναι προβολή της ειρήνης» - που τι ακριβώς θα πει μόνο ο λογογράφος του Μητσοτάκη το καταλαβαίνει. Και το μόνο σίγουρο είναι ότι αποτελεί όχι προβολή, αλλά προσβολή της νοημοσύνης κάθε σοβαρού ανθρώπου.

Και στο τέλος η υπογραφή στο προπαγανδιστικό βίντεο που επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω. Το σήμα κατατεθέν της κερδοσκοπίας στις πλάτες της έρμης της πατρίδας. Τότε το πουλί. Τώρα το σήμα της Ν.Δ. Το σήμα της Ν.Δ. - θου, Κύριε! Το σήμα της Ν.Δ., μια στάμπα ντροπής και ξεφτίλας, που παρόμοια πρέπει να πάμε κοντά πενήντα χρόνια πίσω για να τη βρούμε. Γιατί η Ν.Δ. τα πλήρωσε τα αεροπλάνα, ο Οικονόμου θα τα πιλοτάρει, ο  Άδωνις θα αναλάβει τη συντήρησή τους και ο Μητσοτάκης θα πετάει μ’ αυτά τα σαββατοκύριακα για προορισμούς χαλάρωσης μια και τα θεωρεί «καλοτάξιδα».  Ένα Ραφαλίρισμα πολιτικό, ένα ξεχείλωμα ηθικό, που παραπέμπει σε μαύρες εποχές. Ως εκ τούτου, μαζί με την πλάκα, ας κρατάμε και τη γάτα μ’ αυτούς που μπλέξαμε...

Η ΑΥΓΗ