Την πάγια νομοθεσία για τον τρόπο αποζημίωσης των αναρρωτικών αδειών επικαλέστηκε η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας για να δικαιολογήσει τη... νοσηρής έμπνευσης τροπολογία για το πώς δεν θα αποζημιώνονται οι εργαζόμενοι γονείς των μαθητών που νοσούν από Covid-19.
Λες και δεν έχουν μεσολαβήσει δυο χρόνια... πανδημίας που έχει κοστίσει χιλιάδες ζωές και έχει συγκλονίσει την καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων. Λες και τα αλλεπάλληλα κύματα της νόσου και των μεταλλάξεων είναι μια «ρουτίνα», μια πάγια κατάσταση που αντιμετωπίζεται με πάγιες διατάξεις.
Το μόνο πάγιο στην εικόνα που εξέπεμψε και χθες η κυβέρνηση είναι η βαθύτατη κοινωνική αναλγησία της. Ακόμη και τα καύσιμα που κατανάλωσαν τα Rafale νέας εσοδείας στο πρωθυπουργικό υπερθέαμα παραλαβής μπορεί να στοίχισαν πολύ περισσότερο από το μισθολογικό κόστος κάλυψης των αναγκαστικών αδειών χιλιάδων γονέων που χθες κάθισαν σπίτι να φροντίσουν τα νοσούντα παιδιά τους.
Αλλά πέρα από το κόστος, που προφανώς για κάποιους εργοδοτικούς φορείς και υποβολείς της κυβέρνησης είναι μετρήσιμο και θέλουν να το ξεφορτωθούν, σημαντικότερη είναι η αντίληψη που αποπνέει και εδραιώνει η επίμαχη διάταξη.
Συνεπής με το δόγμα της «ατομικής ευθύνης» που διαπερνά όλη τη διαχείριση της πανδημίας, καθιστά τους εργαζόμενους συνυπεύθυνους για το αν θα νοσήσουν τα παιδιά τους ή και οι ίδιοι και τους «τιμωρεί» σε χρήμα και δικαιώματα αδείας για τα μέτρα υγειονομικής προστασίας που υποχρεούνται να τηρήσουν.
Ίσως τα δύο ημερομίσθια που πρακτικά καλούνται να πληρώσουν από την τσέπη τους οι εργαζόμενοι γονείς για να προστατευτεί η σχολική μονάδα και τελικά το κοινωνικό σύνολο από τη ραγδαία μετάδοση της Όμικρον φαίνονται μικρό τίμημα. Αλλά δεν είναι το μόνο.
Η αναλγησία της κυβέρνησης, που μπορεί να νομοθετήσει την πλήρη αποζημίωση της άδειας ειδικού σκοπού έστω και για συμβολικούς λόγους, συμπληρώνεται από την άρνησή της να πάρει ουσιαστικά μέτρα αναχαίτισης της ακρίβειας, στο όνομα μιας μεταφυσικής εκτίμησης ότι θα είναι παροδική.
Οι ανατιμήσεις μόνο του Δεκεμβρίου εξαέρωσαν σχεδόν το 14% του μέσου μισθού, μας αποκαλύπτει η ανάλυση του ΙΝΕ ΓΣΕΕ. Οι ανατιμήσεις λεηλατούν πριν απ’ όλους τους ίδιους ανθρώπους από τους οποίους η κυβέρνηση αποφασίζει να «κλέψει» και μερικά μεροκάματα αν νοσήσουν τα παιδιά τους ή και οι ίδιοι.
Οι εργαζόμενοι γίνονται θύματα διπλής λεηλασίας, με κοινό ηθικό αυτουργό...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου