Η Δικαιοσύνη και τα λουκάνικα...

Θανάσης Καρτερός

Η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη. Ανυπερθέτως. Από την κυβέρνηση, τον πρωθυπουργό, τη Δεξιά, τα κόμματα εν γένει. Και από τον Σαμαρά και τον  Άδωνι, για να καταλάβετε το μέγεθος της... ανεξαρτησίας. Απλώς, οι καχύποπτοι που αμφισβητούν αυτή την αλήθεια πρέπει να μάθουν τους κανόνες της. Ιδού ορισμένα παραδείγματα για το πότε η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη και πότε εργαλείο.

Όταν αποδέχεται ότι υπάρχει σκάνδαλο Νοβάρτις και το ερευνά, είναι προφανέστατα εξαρτημένη. Δολίως μάλιστα. Εξ ου και παραπέμπεται με βαριές κατηγορίες ο κατά της διαφθοράς υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ. Και η κατά της διαφθοράς δύσμοιρη εισαγγελέας. Και για μπόνους οι δημοσιογράφοι που αποκάλυψαν σκοτεινές πλευρές του σκανδάλου. Το εμπεδώσατε; Αν ναι, πάμε παρακάτω.

Όταν αποδέχεται ότι δεν υπάρχει παρά ένα μικρούλικο σκάνδαλο, κάτι γιατροί, ρε παιδί μου, που πήραν μικροποσά, αλλά υπάρχει μια τεράστια σκευωρία Νοβάρτις, έργο του ΣΥΡΙΖΑ, τότε είναι ανεξάρτητη. Πολύ ανεξάρτητη. Σε τέτοιο βαθμό ώστε να προαναγγέλλει ο Μητσοτάκης τις διαδικασίες της, ο  Άδωνις ποιος θα πάει φυλακή, ο Χατζηπετρής να επιμετρά ποινές και ο Λοβέρδος να χειροκροτεί. Την ανεξαρτησία.

Όταν ο Σαμαράς, ο  Άδωνις και άλλοι ιδιοκτήτες του κράτους απειλούν εισαγγελείς, «γδέρνουν» μάρτυρες, υποβάλλουν μηνύσεις εναντίον δικαστικών, προσπαθούν να αποκαλύψουν προστατευόμενους μάρτυρες, η ανεξαρτησία παραμένει άμωμος.  Όταν ο Τσίπρας καταγγέλλει ότι η δίωξη του Βαξεβάνη είναι πλήγμα στην ελευθεροτυπία και τη Δημοκρατία, τότε αποκαλύπτει ότι θέλει τη Δικαιοσύνη εργαλείο σκοτεινών σκοπών.

Όταν η Θάνου, αφού συνταξιοδοτηθεί, γίνει σύμβουλος του Τσίπρα, είναι σχεδόν πραξικόπημα κατά της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης.  Όταν εν ενεργεία δικαστικοί διορίζονται σύμβουλοι πρωθυπουργών -των σωστών πρωθυπουργών, βέβαια-, ο Πικραμμένος γίνεται αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μητσοτάκη και ο Αθανασίου υπουργός του Σαμαρά, αυτό αποτελεί απόδειξη σεβασμού στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.

Με όλα αυτά, που ενδημούν όχι μόνο γύρω από τον σεβασμό στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, αλλά και γύρω από αυτή καθαυτή την ανεξαρτησία, δημιουργείται, βέβαια, ένας προβληματισμός. Μήπως η Δικαιοσύνη, εκτός από πεδίο ιερής ανεξαρτησίας, είναι και πεδίο καθαρής υποκρισίας; Μην το ψάχνετε πολύ όμως, μη μπλέξετε. Βολευτείτε με μια λίγο παραλλαγμένη φράση του Μπίσμαρκ. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να βλέπουν πώς φτιάχνονται δύο πράγματα: Η Δικαιοσύνη και τα λουκάνικα...

Η ΑΥΓΗ